Γιώργος Ηρακλέους – Τα χαμίνια

Πάντα αγαπούσα τα χαμίνια,
όταν κατέβαιναν τα σκαλοπάτια του σπιτιού
και έπαιρναν τους δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά.
Τα ατίθασα μάτια τους, τα στιχάκια τους και τα συνθήματα στους τοίχους,
την τρέλα μαζί και την τόλμη
μπροστά στο ανέφικτο,
το να ζεις και να πεθαίνεις κάθε μέρα,
αυτό πιο πολύ μου άρεσε…
Πάντα αγαπούσα τα χαμίνια για την μέσα ομορφιά,
το αδέσποτο, το ανυπότακτο και αδέξιο,
τα παιδιά τα δεμένα σ’ ένα όνειρο να φωτίζει τις νύχτες
και να κρύβεται στον καθρέφτη του τρελού φεγγαριού.
Είναι αυτό που δεν ήμουνα εγώ παιδί
και δεν πρόκειται ποτέ να γίνω…

…

Γιώργος Ηρακλέους

9/1/2023
Από τη συλλογή “Τα λυρικά”

Οπτικοποίηση: Σάκης Πάνου