Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου» του Γουόλτ Γουίτμαν

Ο Γουόλτ Γουίτμαν (Walt Whitman) υπήρξε από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ποιητές. Γεννήθηκε στις 31 του Μάη 1819 κι έφυγε από τη ζωή στις 26 του Μάρτη 1892.

Από νεαρή ηλικία εργάστηκε ως ξυλουργός, οικοδόμος, στοιχειοθέτης και δάσκαλος, δημοσιογράφος σε διάφορα περιοδικά ή εφημερίδες της εποχής (ο ίδιος υπήρξε εκδότης εφημερίδων) και ως εθελοντής νοσοκόμος κατά τον εμφύλιο πόλεμο.

Το 1855 τυπώνει με δικά του έξοδα την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Φύλλα Χλόης» (Leaves of Grass), την οποία εμπλουτίζει με επιπλέον ποιήματα στις επόμενες εκδόσεις της.

Βαθιά προοδευτικός (αναμίχθηκε στην πολιτική ως υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος) έγινε ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό, όπως κι ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, το «Καπετάνιε! Ω Kαπετάνιε μου!» (O Captain! My Captain!) μετά την προβολή της ταινίας Dead Poets Society (ελληνικός τίτλος: Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών).

Το ποίημα «Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου» εμπεριέχεται στη συλλογή «Φύλλα Χλόης -Ανθολογία WALT WHITMAN», δίγλωσση έκδοση του “Κέδρου” (2019), σε μετάφραση Ελένης Ηλιοπούλου και Κατερίνας Ηλιοπούλου.

Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου

15

Allons! Ο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας!
Είναι ασφαλής – τον έχω δοκιμάσει, τον έχω δοκιμάσει για τα καλά με
τα ίδια μου τα πόδια – μη διστάζεις!

Άσε το χαρτί πάνω στο γραφείο άγραφο και το βιβλίο στο ράφι αδιάβαστο!
Άσε τα εργαλεία στο εργαστήριο! Άσε τα λεφτά ακέρδιστα!
Άσε το σχολείο εκεί που είναι! Μη δίνεις σημασία στις φωνές του
δάσκαλου!
Άσε τον ιερέα να κηρύττει στον άμβωνά του! Άσε τον δικηγόρο να
αγορεύει στο δικαστήριο και τον δικαστή να αναλύει τους
νόμους.

Camerado, σου δίνω το χέρι μου!
Σου δίνω την αγάπη μου, που είναι πιο πολύτιμη από τα λεφτά,
Σου δίνω τον εαυτό μου πάνω από κήρυγμα και νόμο,
Θα μου δώσεις κι εσύ τον εαυτό σου; Θα έρθεις να ταξιδέψουμε μαζί;
Θα μείνουμε στο πλευρό ο ένας του άλλου όσο ζούμε;

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.