Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και ο λαός της περιοχής έχουν κάθε λόγο να ψηφίσουν και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ παντού

Ανεργία, εκατοντάδες νέοι και νέες από τον δήμο Λοκρών δεν έχουν μόνιμη, σταθερή και πλήρη εργασία. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η εποχιακή εργασία και η εργολαβοποίηση «πάνε κι έρχονται» στις υπηρεσίες του δήμου, στις ιχθυοκαλλιέργειες, στη ΛΑΡΚΟ, στις βιομηχανίες της Αταλάντης, στην Εστίαση και στο Εμπόριο.

Οι αγρότες, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι ξεκληρίζονται από την εφαρμογή της ΚΑΠ, το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής και την έλλειψη κρατικών υποδομών που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν π.χ. φτηνή άρδευση στους ελαιώνες της Μαλεσίνας, του Μαρτίνου, της Λάρυμνας, της Αταλάντης, των Λιβανατών, στον κάμπο της Κωπαΐδας κ.ο.κ., φτηνά εφόδια, εργαλεία κ.λπ.

Οι μικροί μισθοί και συντάξεις δεν σηκώνουν την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια. Τα «κόκκινα» δάνεια, τα funds, οι πλειστηριασμοί και οι διακοπές ηλεκτροδότησης έχουν γίνει κανόνας σε κάθε χωριό.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες – μικρομαγαζάτορες πιέζονται από τους μεγαλύτερους. Μπακάλικα, μανάβικα, χασάπικα έκλεισαν και όσα έχουν μείνει ανοιχτά δουλεύουν βερεσέ.

Δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μη βιώνει την απαξίωση της Υγείας. Το Κέντρο Υγείας Αταλάντης, τα Νοσοκομεία Λιβαδειάς και Λαμίας απαξιώνονται. Οι αγροτικοί γιατροί έρχονται στα χωριά κάθε 15 ημέρες. Το κτίριο του Κέντρου Υγείας στη Μαλεσίνα δεν λειτούργησε ποτέ. Την πανδημία την πληρώσαμε με δεκάδες νεκρούς στην περιοχή μας.

Αναγκαζόμαστε να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού, για να μορφωθούν και να σπουδάσουν στη συνέχεια τα παιδιά μας.

Σε κάθε πόλη, χωριό, βουνό, κάμπο και παραλία τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικά έργα απειλούν τις ζωές μας. Από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα στην πλημμύρα του Θεολόγου, οι κάτοικοι με τους λίγους πυροσβέστες έσβησαν την πυρκαγιά στην ίδια περιοχή. Λόγω του ρήγματος της Αταλάντης είμαστε μια σεισμογενής περιοχή και καμία ουσιαστική παρέμβαση δεν έχει γίνει σε κατεύθυνση αντισεισμικής θωράκισης.

Η ασυδοσία της «πράσινης» ανάπτυξης δεν έχει τελειωμό. Στην καραντίνα γέμισε ανεμογεννήτριες το βουνό πάνω από τη Μαλεσίνα, τώρα ανοίγουν δρόμους για να βάλουν σε Μάζι και περιφερειακά στο Μαρτίνο, από τη μία και πλέον μοναδική πλευρά όπου δεν έχουν βάλει.

Η κατάσταση στις υποδομές είναι επικίνδυνη, στις μαζικές μεταφορές επίσης. Αυτοκινητόδρομοι πανάκριβοι και παράδρομοι – καρμανιόλες, στο ίδιο πλαίσιο που είναι οι σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές και αεροπορικές γραμμές, το γνωστό πια «πάμε κι όπου βγει».

Η έλλειψη αθλητικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών υποδομών, δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έχει δώσει ώθηση στην κατάθλιψη. Με το φιλότιμο των συλλόγων και το υστέρημα των κατοίκων, χωρίς καμία κρατική βοήθεια, προσπαθούμε να κρατήσουμε τις αθλητικές ομάδες, τα ήθη και τα έθιμα.

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος στα γενικά προβλήματα και η εκποίηση της ΛΑΡΚΟ έρχεται να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει.

Εχει σταματήσει η λειτουργία της εδώ και 8 μήνες, την εγκατέλειψαν σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρουμε αν θα ξαναλειτουργήσει. Οι μισθοί των εργαζομένων έχουν συρρικνωθεί κάτω από τον πενιχρό κατώτατο μισθό. Σε κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά έκλεψαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, δεκάδες εκατομμύρια συνολικά που λείπουν από την τοπική κοινωνία. Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί οδηγούν νέα ζευγάρια στη μετανάστευση, ο τόπος μας μαραζώνει.

Αν ακόμη βαστάμε την ελπίδα και συνεχίζουμε να διεκδικούμε την επαναλειτουργία της, τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και την καταβολή του μόχθου των εργαζομένων, αυτό το χρωστάμε στον αγώνα και στην αλληλεγγύη που έχει δεχτεί από τις τοπικές κοινωνίες, από εκατοντάδες σωματεία, χιλιάδες εργαζόμενους εντός και εκτός της χώρας μας.

Πάμε τώρα να «ζυγίσουμε»:

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι με διαφορά η χειρότερη που έχει περάσει έως σήμερα. Ολα αυτά τα βιώνουμε σε μία περίοδο ανάπτυξης και τεράστιας κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ΚΚΕ ότι και την κρίση (με μνημόνια) και την ανάπτυξη (με αντεργατικούς – αντιλαϊκούς νόμους) τις πληρώνει ο λαός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει το 50% των αντιλαϊκών νόμων της χειρότερης κυβέρνησης και το ΠΑΣΟΚ το 70%.

Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση, ΜέΡΑ25 με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν κυβερνήσει αυτόν τον τόπο και έχουν δοκιμαστεί, είτε μέσα από συγκυβερνήσεις, είτε τα πρώτα στελέχη τους συμμετείχαν σε αυτές με άλλα κομματικά σχήματα. Σήμερα συμφωνούν στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της «πράσινης» ανάπτυξης, του ΝΑΤΟ, «της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης» όπως λένε, που σε συνδυασμό με τη νέα οικονομική κρίση θα φέρει νέα μνημόνια, που προφανώς δεν το λένε.

Είναι δεδομένο ότι η επόμενη κυβέρνηση – διαχειριστής των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξαρτήτως απόχρωσης, μονοκομματική ή πολυκομματική, ανεξάρτητα αν κορμός της θα είναι η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι χειρότερη από τη σημερινή.

Η ελπίδα δεν είναι στην εναλλαγή κυβέρνησης, είναι στο πόσο αδύναμες θα είναι αυτές και πόσο θα δυναμώσει το εργατικό – λαϊκό κίνημα, με δυνατό ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι μπροστά στους αγώνες, ανεξάρτητα από τις ψήφους που είχε ή που θα πάρει. Είμαστε περήφανοι που ανταμώσαμε με πρωτοπόρους εργάτες, κι ας μη μας ψηφίζουν, και θα συνεχίσουμε να ανταμώνουμε και συλλογικά μαζί τους, να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε τους νέους αγώνες. Αλλά ας προβληματιστεί ο καθένας: Εάν σε αυτόν τον αγώνα που άνοιξε σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό οι βουλευτές του ΚΚΕ αντί για 15 ήταν 30, 40, 50, όσο περισσότεροι γίνεται, σήμερα θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε αυτόν τον αγώνα είχαμε δημοτικούς συμβούλους και δημάρχους, περιφερειακούς συμβούλους και περιφερειάρχη κομμουνιστές, θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε αυτόν τον αγώνα είχαμε ακόμα περισσότερα Σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε όλα αυτά ενισχυθεί το ΚΚΕ στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές, θα αναπτυχθούν ή δεν θα αναπτυχθούν αγώνες που θα αφορούν όλα τα επίπεδα ζωής; Από αγώνες για καλύτερους μισθούς και δικαιώματα μέχρι αγώνες που θα αποσπούν μέτρα, θα βελτιώνουν την καθημερινότητά μας, θα ακυρώνουν πλειστηριασμούς και διακοπές ρεύματος, δεν θα αφήνουν κανέναν μόνο του. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα σήμερα, πανελλαδικά, όπου με παρέμβαση του λαϊκού κινήματος και με μπροστάρηδες τους βουλευτές και τα στελέχη του ΚΚΕ έχουν μπλοκαριστεί αντιλαϊκές επιλογές, έχουν αποσπαστεί μέτρα ανακούφισης. Με δυνάμωμα του ΚΚΕ παντού, μπορούν και θα πολλαπλασιαστούν τέτοια παραδείγματα.

Εάν στην περιοχή γύρω από τη ΛΑΡΚΟ κοκκινίσουν οι κάλπες, οι επενδυτές και η κυβέρνηση που θα έχουμε απέναντί μας, ανεξαρτήτως απόχρωσης, θα το ζυγίσουν ή δεν θα το ζυγίσουν καλύτερα το πώς και αν θα μας χτυπήσουν;

Η προπαγάνδα των αστικών κομμάτων απέναντι στο ΚΚΕ αρχίζει και τελειώνει με το ξεπερασμένο ψέμα «δεν θέλετε να κυβερνήσετε», ενώ γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους ότι το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, 104 χρόνια πριν, στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του και στην καθημερινή ημερήσια διάταξη της πολιτικής του δράσης παλεύει έτσι ώστε η εξουσία να αλλάξει χέρια και να έρθει στην εργατική τάξη. Σε αυτήν την εξουσία το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένες και επιστημονικά τεκμηριωμένες προτάσεις και θέσεις, που αναφέρονται στο Πρόγραμμά του, και είναι έτοιμο να κυβερνήσει μαζί με τον λαό, για τον λαό.

Τα αστικά κόμματα, για να τρομοκρατήσουν τον λαό και να εγκλωβίσουν την ψήφο του, θέτουν ψευτοδιλήμματα. «Σταθερότητα ή αστάθεια», μας λένε. Η σταθερότητά τους σημαίνει συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διαχείρισης, ενώ η αστάθεια των κυβερνήσεών τους σημαίνει μέτρα ανακούφισης για τον λαό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ. Σε μια χρονική στιγμή αστάθειας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με αφορμή τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ξέσπασαν για το έγκλημα στα Τέμπη, για να μην ενεργοποιήσουν νέα μέτωπα προεκλογικά, όπως είναι αυτό της ΛΑΡΚΟ, έδωσαν παράταση των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων μέχρι τέλος του έτους, ενώ 10 μέρες πριν είχαν νομοθετήσει για τις 15 Ιουλίου.

Μας λένε ότι «έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ κινδυνεύουμε». Ενώ η αλήθεια είναι ότι σήμερα, που είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε στόχο των ανταγωνιστών τους. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, με τις οποίες συμφωνούν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε μία απέραντη βάση στρατηγικής σημασίας των ευρωπαϊκών και ατλαντικών συμφερόντων και δέχεται απειλές από το μπλοκ της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Αυτό αποδείχθηκε στη βόρεια Εύβοια, αυτό αποδείχθηκε στην ΛΑΡΚΟ, αυτό αποδείχθηκε στην COSCO, αυτό αποδείχθηκε στους μεγάλους αγώνες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αυτό αποδείχθηκε στους πλειστηριασμούς και στις διακοπές ρεύματος, παντού.

Αγώνες τέτοιου περιεχομένου και πρέπει και μπορούμε και θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα, και αν δίπλα σε αυτούς τους αγώνες είναι περισσότεροι οι βουλευτές, οι ευρωβουλευτές, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τα αποτελέσματα ανακούφισης των προβλημάτων θα είναι ορατά καθημερινά, ενώ παράλληλα όλοι μαζί θα ανοίγουμε τον δρόμο και θα ερχόμαστε πιο κοντά στον σκοπό που υπηρετεί το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, την κατάκτηση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Βάζοντας τα σωστά κριτήρια ψήφου «η ζυγαριά δεν ξεγελά».

Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και μπορεί και θα είναι νικηφόρος.