Ψηφίστε με για να σας σώσω από μένα (;)

Δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο κι ύστερα καμώνονται πως θα ‘ρθουν οι κομμουνιστές και θα τα γκρεμίσουν όλα! Παίζουν στοίχημα με το σύστημά τους και φοβούνται μήπως ανοίξουν τις κάλπες και βρουν το κόμμα με διπλάσια ποσοστά. Έλα μου όμως που όταν η συζήτηση γίνεται επί ερειπίων και πτωμάτων, και την τελευταία στιγμή βάφουν πολύχρωμα και μαθηματικά περίπλοκα κάτι παγκάκια, φτιαγμένα από σωρούς πετρωμένων δικαιωμάτων, για να ξαποσταίνει τάχα μου δήθεν ο ψηφοφόρος λαός, δεν μπορούν τελικά να κρύψουν τις προθέσεις τους επειδή τους παρακολουθούμε καθιστοί…

Εκεί που ξεφεύγεις, και τα παίρνεις, είναι η κακή υποκριτική τέχνη ενός προεκλογικού μπουλουκιού, που ανεβάζει ως δραματική κομεντί το έργο… ψηφίστε με για να σας σώσω από μένα. Και ακόμα χειρότερα σε διαγγέλματα, πανέλια και κηρύγματα να τρως κυριολεκτικά στα μούτρα πότε σπόντες, πότε ιερεμιάδες της ηθικής. Και χριστιανός να ‘σαι αλλαξοπιστείς. Σαμάνος να ‘σαι, πνίγεσαι στον καπνό της πίπας μιας ειρήνης που βρωμάει πόλεμο, πετρέλαιο και σκοτωμένο αίμα. Βλέπεις, και το τελευταίο Πάσχα έπεσε πολύ κοντά στη σφαγή της κάλπης και δεν μπορεί να σου σηκώσει το ηθικό, αλλά μόνο την τρίχα κάγκελο να ακούς μια Σχολή Ευελπίδων να ψάλλει ως εξάψαλμο τον Εθνικό Ύμνο, κόβοντας το Χριστός Ανέστη στα δύο. Φυσικόν! Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, λέει ο λαός. Οπότε άμα είσαι Εύελπις, και σ’ έχει διδάξει – εκπαιδεύσει αξιωματικός που τον διόρισε ένας καταδικασμένος για εγκληματική ναζιστική οργάνωση μέσα από το κελί για αρχηγό του κόμματος των φυλακών Δομοκού, τραγουδάς τον Εθνικό Ύμνο μπερδεύοντας τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά με τα παϊδάκια του εθνικοπερήφανου κατάδικου.

Έχει και χειρότερο, ειδικά για όσους αντάλλαξαν τη θυμοσοφία «με τον σταυρό στο χέρι» μ’ ένα «κινητό στο χέρι» και τον Επιτάφιο σε αναμονή, ώσπου ο μητροπολίτης να ευχαριστήσει με μικρόφωνο απ’ τα σκαλιά της εκκλησίας «τον μεγάλο ιδιοκτήτη καναλιού και χορηγό της πόλης και αναμορφωτή του επινείου…», χωρίς τον οποίο θα είχαν τσακίσει οι ώμοι των παλικαριών που περίμεναν στωικά για ν’ αρχίσουν την περιφορά του ανθοστόλιστου Επιταφίου. Αντισυστημικό, δε λέω. Άλλωστε, περάσαμε σε καινοτομίες. Τα μπλουζάκια του κόμματος του κατάδικου έχουν τυπωθεί με περικεφαλαία στο ύψος του στομάχου, για να μην κατέβει και τους πάρει στο κυνήγι ο Κολοκοτρώνης από το άγαλμα στην Α της μπερδεμένης Αθήνας.

Και στα ευρωπαϊκά Σάλωνα που σφάζουν σαν αρνιά τους εργαζόμενους απ’ τη Γαλλία και τη Νορβηγία ως την Τσεχία και τη Γερμανία, όταν μονομαχούν για την οικονομία ο Σταϊκούρας με την Αχτσιόγλου με διαιτητή τον Στουρνάρα, τότε το Ταμείο Ανάκαμψης μετατρέπεται σε πεδίο επίκυψης. Στο σημερινό Πατριδογνωμόνιο δεν χωράνε τα έργα και οι ημέρες της δεύτερης σκηνής του μπουλουκιού που περιλαμβάνει σεξ, κόκα, μαχαιροβγάλτες και σαλτιμπάγκους του τραπεζικού και χρηματιστηριακού σεναρίου του φτωχού. Γιατί ως γνωστόν, σε όλους τους διαβάτες των διαδικτυακών οδών μόλις φουντώσει μια συζήτηση για τους πλειστηριασμούς, αυτοί οι μοντέρνοι δρόμοι του προεκλογικού περιπάτου γεμίζουν από διαφημίσεις για σπίτια σε κοντέινερ, σε παλιά λεωφορεία, σε σκουπιδοκατασκευές που βιαίως ανακαλύπτεις ότι η ζωή είναι υπέροχη για ζευγάρι με παιδί σε οχτώ έως δώδεκα τετραγωνικά με όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Άλλωστε, στους νηστικούς ή στους υποχρεωτικά λιγόφαγους μια χημική τουαλέτα φτάνει και περισσεύει.

Η βαρβαρότητα είναι προνομιακό πεδίο για τους καπιταλιστές, όσο και η υποτίμηση και της νοημοσύνης και των αναγκών των λαών. Το επίτευγμα όμως του 21ου αιώνα είναι να προσδίδεται στα έσχατα του καπιταλισμού και η φόρμα της χυδαιότητας, της φτηνής μίμησης μιας σπουδαίας και τελείας εκμετάλλευσης ως τελείας και αποτελεσματικής. Η σκοπιμότητα μιας τέτοιας χυδαιολογίζουσας αντιπαράθεσης είναι τόσο προφανής που μπορεί και να αγνοηθεί. Προσοχή γιατί εδώ πρόσωπο με πρόσωπο, κουβέντα την κουβέντα, όσοι πιστεύουν αλλά ακόμα κι όσοι διαισθάνονται ότι μόνο οι κουκουέδες μπορούν να κρατήσουν το κεφάλι έξω από τον βάλτο των ημερών, δεν πρέπει ούτε να απηυδήσουν, ούτε να μπουχτίσουν τόσο, ώστε να κλείνουν μάτια κι αυτιά στο προφανές. Που θέλει να πανηγυρίζουν οι λίγοι, οι ελάχιστοι, για τα κέρδη τους και οι πολλοί να δοξάσουν τη συγκυρία που τους επέτρεψε να ζουν μόνο την ωραία ζωή των άλλων. Γιατί είναι ωραίο το «πράσινο» σπίτι, κι ακόμα ωραιότερη η υγιεινή διατροφή, κι απείρως προτιμότερη η καθαρή ατμόσφαιρα, με θερμοκρασίες ανοιξιάτικες εντός κι εκτός οικίας. Αλλά αν το σπίτι δεν αντέχει ούτε σε τρία Ρίχτερ σεισμό κι η τσέπη ούτε ένα στοιχειωδώς επαρκές φαγητό και το ηλεκτρικό ως λογαριασμός βάζει στον ύπνο πυρκαγιά, τότε το κοινωνικό συμβόλαιο υποσχέσεων και παροχών γίνεται ένας νόμος της ζούγκλας που παίζεται με όρους φθηνής επιθεώρησης και χάχανα αντί για γέλιο και λόγο άναρθρο που πουλιέται για ποίηση και μουσική. Ο ποιητής λέει να πάρουμε μαζί μας νερό γιατί το μέλλον έχει πολλή ξηρασία, θυμηθείτε πως αν δεν πάρουμε μαζί μας κι ένα σφυροδρέπανο καρδιάς, θα μας ζητήσουν να πληρώσουμε τη δίψα τους με …αίμα.