Εφημερίες τρόμου (η οριστική απαξία των ιατρικών ειδικοτήτων)

Πρόσφατα στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων εμφανίστηκε πρόγραμμα διακομιδών το οποίο περιελάμβανε κάθε γιατρό (ειδικευμένο και μη), από εργαστηριακούς έως ψυχιάτρους. Μια κίνηση προφανώς επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία, αλλά ταυτόχρονα και έντονα οπισθοδρομική ως προς το κομμάτι της επιστημονικής προόδου, καθώς επί της ουσίας ακύρωνε το λόγο ύπαρξης των ιατρικών ειδικοτήτων (41 στην Ελλάδα) και του τρόπου λειτουργίας της σύγχρονης ιατρικής. Μετά από αντιδράσεις κατατέθηκε τελικά τροπολογία στο υπουργείο.

Μεμονωμένο περιστατικό θα έλεγε κάποιος. Είναι και της μόδας στη χώρα αυτή η έκφραση. Και ως συνήθως ποτέ δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Λίγο διάστημα μετά η υφυπουργός (και γιατρός) κ. Γκάγκα κατέθεσε νομοθετική πράξη με την οποία δίνει τη δυνατότητα σε νοσοκομεία τα οποία δεν έχουν επαρκή προσωπικό να καλύπτουν εφημερίες κλινικών ή εργαστηρίων με γιατρούς του ίδιου τομέα.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως όταν και αν σε μια κλινική ή σε ένα εργαστήριο δεν υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό για την εικοσιτετράωρη εφημεριακή λειτουργία τους, μπορεί να καλυφθεί από γιατρό ενός εκ των τριών τομέων, δηλαδή παθολογικού ή χειρουργικού όσον αφορά κλινικές, και εργαστηριακού τομέα όσον αφορά τα εργαστήρια.

Δηλαδή, αν για παράδειγμα  το ακτινολογικό δεν μπορεί να καλύψει το πρόγραμμα των εφημεριών, τότε μπορεί τα κενά να καλυφθούν από μικροβιολόγο, άσχετα αν θα μπορεί να γνωματεύσει μια απλή ακτινογραφία, πόσο μάλλον μια αξονική. Στο ίδιο πλαίσιο  αν δεν έχει προσωπικό η μαιευτική, θα μπορεί να ενταχθεί στο δυναμικό της σε εφημερία και  ως εκ τούτου να πραγματοποιήσει τοκετό ένας οφθαλμίατρος.

Εν συντομία τα νοσοκομεία κατά την υφυπουργό θα μπορούν να λειτουργήσουν με τρεις γιατρούς, έναν για κάθε τομέα. Άρα δεν υπάρχουν και ελλείψεις. Άρα γιατί να γίνουν και προσλήψεις ή προκηρύξεις μόνιμων θέσεων; Αυτό θα είχε νόημα αν το υπουργείο και η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Το γεγονός όμως ότι μετά από τόσα χρόνια σπουδών και εξειδίκευσης του κάθε γιατρού, αλλά και επιστημονικών εξελίξεων, έρχονται να πουν επί της ουσίας ότι όλα λίγο πολύ τα ίδια είναι σε κάθε τομέα, δείχνει πως η ποιότητα δεν τους ενδιαφέρει. Ή μάλλον τους ενδιαφέρει να μην υπάρχει, ώστε τα ιδιωτικά νοσοκομεία να παρουσιαστούν ως επιτακτική ανάγκη.

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, Ιατρός Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησηςΑλληλεγγύη,  Διεθνιστική Αλληλεγγύη,  Σεισμοπαθείς,  Σεισμόπληκτοι,  Σεισμός,  Συρία,  Ταξική Αλληλεγγύη,  Τουρκία, Λίβανος

Φωτογραφία: Aris Oikonomou/SOOC