Γιώργος Ηρακλέους – Ίσκιοι της νύχτας

Την πληγή τη γιατρεύει η πληγή,
τη φωτιά της ψυχής τη δροσίζουνε τα δάκρυα,
όλα τ’ αυλάκια της καρδιάς και του νου
σε καλούνε σε αγώνα και πάλη,
πρόσεχε μην παραιτηθείς!

Μην παίζεις μαζί μου, φεγγάρι,
μη χαμηλώνεις το φως στην αυλή μου,
τα σεντόνια μου παγωμένα από την αγωνία,
γυρεύουνε τα σύνεργα
για να μη γονατίσουν οι στιγμές μου.

Όλα πια ταπεινώνουν την περηφάνια μας,
ο κόσμος ένα ατέλειωτο πορνείο,
ψάχνεις στα τυφλά τον δρόμο
να ξεφύγεις.

Μες στην πνιγηρή μοναξιά
κοιτάζεις το ελάχιστο φως που απέμεινε
και νιώθεις τον σφυγμό της καρδιάς να σταματάει.
Αγαπημένοι ίσκιοι της νύχτας
σκεπάζουνε την καρδιά μου…

30/5/2023

Από τη συλλογή: «Τα μαθητικά τετράδια»

Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC