Ανοιχτή επιστολή προς την κ. Σώτη Τριανταφύλλου

Αξιότιμη κυρία Τριανταφύλλου

Η μαμά μου είχε βγάλει μόνο το δημοτικό, το 1940. Στα 24 χρόνια της, έχοντας ήδη 3 παιδιά, βγήκε στη δουλειά. Καθάριζε σπίτια Αμερικάνων και Γερμανών στο Πανόραμα της Σαλονίκης.

Αγαπούσε τα Γράμματα και τις Καλές Τέχνες. Μιλούσε δυο γλώσσες,όχι τσάτρα-πάτρα, κανονικά με ανάγνωση και γραφή. Δυστυχώς δεν έμαθε ποτέ ρωσικά παρόλο που η γιαγιά μου ήρθε από τη Ρωσία αλλά δεν είχε καιρό για διδασκαλίες. Έκτιζε μόνη της σπίτι για τα παιδιά της.

Όπως όλοι άνθρωποι της βιοπάλης, και με ταξική συνείδηση αποκτημένη από την προσφυγιά και τη συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση, η ΕΠΟΝίτισσα μαμά μου έμαθε ν’ αγαπάει το καλό βιβλίο. Διάβαζε Σικελιανό και Παλαμά κι άκουγε Κλασική μουσική. Ήξερε όλες τις όπερες, που εγώ βαριόμουνα, και τις βιογραφίες των μεγάλων δημιουργών χωρίς να εξετάζει την εθνικότητά τους. Και όλα αυτά επειδή ήταν κομμουνίστρια και αγαπούσε την Ομορφιά για την οποία πάλευε.

Γιατί σας έκανε τόση εντύπωση που οι κομμουνιστές βρέθηκαν για να χαρούν τις δημιουργίες του Σοστακόβιτς; Πρώτη φορά είναι; Ξέρετε ποιοι πάνε στο θέατρο ανελλιπώς, ποιοι τιμάνε τους εν ζωή μεγάλους δημιουργούς…

Εμείς λοιπόν, κυρία Σώτη μου, είμαστε περήφανοι για τον Πολιτισμό μας και δεν έχουμε λόγο να διαχωρίζουμε τα Μεγάλα Έργα ανάλογα με την καταγωγή τους αλλά με την προσφορά τους στην πνευματική καλλιέργεια της Ανθρωπότητας.

Ελένη Γερασιμίδου, κόρη της συνονόματής σας -κατά σύμπτωση- Σωτηρίας Γερασιμίδου, που αυτομορφώθηκε παλεύοντας για μια καλύτερη ζωή, όπως πολλές της γενιάς της και των επόμενων γενιών που επιμένουν για το Δίκιο και την Ομορφιά της Ζωής.