Καρδούλες…

Η καταφυγή σε κλισέ που στην εποχή μας πια αναφέρονται και ως hashtag, όχι απλώς δεν είναι αθώα επικοινωνιακή πολιτική αλλά μια επικίνδυνη σπειροειδής προπαγάνδα.

Κάτι σαν πλύση εγκεφάλου που για παράδειγμα στα δελτία ειδήσεων εμφανίζεται ως η καλή είδηση της ημέρας και στις επαναστάσεις ως το χρώμα που έχει διαλέξει η πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία.

Πρώτη διδάξασα είναι μια χώρα: Η Κροατία. Που διάλεξε τη σημαία της αναζητώντας σήμα ισχυρό και διεθνώς αναγνωρίσιμο, κατατεθέν που λέμε, brand, σε διεθνές επίπεδο.

Με τον αγκυλωτό, την Coca Cola, και τους Ολυμπιακούς κύκλους πιασμένα brand name, πετυχημένα, επέλεξε την καρό σημαία της φόρμουλα σε κόκκινο άσπρο.

Στη γλώσσα του σώματος η εταιρική αυτή «προωθητική» τεχνική κι εν προκειμένω, όταν πρόκειται περί πολιτικής καριέρας προπαγάνδα, στην εποχή μας έχει τη μορφή ενιαίας «χειρονομίας».

Πάνε οι …ωραίες εποχές των … πούρων.

Αυτό της νίκης του Τσώρτσιλ και το επικίνδυνα πετυχημένο κομμουνιστικό, που τον υπερκέρασε, του Κάστρο.

Από τους μεγάλους περάσαμε στους μικρούς. Όταν δεν έχεις, ακόμα και στο γήπεδο, ικανότητες Πελέ ή Μαραντόνα, Μέσι ή Ρονάλντο, κάνεις ας πούμε κωλοτούμπες με ατομικό στυλ.

Όπως η Ζωή ένα πράγμα, που …αντέγραψε «κολοσσούς» σαν τις κάτωθι κυρίες:

Η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν κατά την εκστρατεία της για την ανάδειξή της σε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Και η καρδούλα έγινε το κατεξοχήν σύμβολο της ευρωκίνητης απόπειρας πορτοκαλί επανάστασης στη Λευκορωσία το 2020.

Πάνω η Μαρία Κολεσνίκοβα, μία εκ των 3 ηγετών της πορτοκαλί επανάστασης.