Οι νότες χορεύουν στο πεντάγραμμο για όλους…
Δεν γνώριζε, αν τα γονικά του ήταν πλούσια ή φτωχά, αν…κατείχαν εταιρείες ή συλλογές έργων τέχνης και αρχαιολογικών ευρημάτων… Δεν γνώριζε τί σημαίνει «υπηκοότητα»… Δεν γνώριζε αν ήταν πολίτης αυτής της χώρας ή κάποιας άλλης… Δεν γνώριζε τη λέξη πολιτική, πολιτικός… Απλά άκουγε, ένιωθε, αισθάνονταν..!!!
Σοστακόβιτς ακούγαμε με τον εγγονούλη μου, όταν ήταν δυόμισι χρόνων (τώρα είναι 11).
Κάθε που τελείωνε ένα κομμάτι, έλεγε με το περιορισμένο του τότε λεξιλόγιο: «Κι άλλο κι άλλο…»
Και σ’ εκείνη την τρυφερή ηλικία δεν γνώριζε, αν τα γονικά του ήταν πλούσια ή φτωχά, αν…κατείχαν εταιρείες ή συλλογές έργων τέχνης και αρχαιολογικών ευρημάτων…
Δεν γνώριζε τι σημαίνει «υπηκοότητα»…
Δεν γνώριζε αν ήταν πολίτης αυτής της χώρας ή κάποιας άλλης…
Δεν γνώριζε τη λέξη πολιτική, πολιτικός…
Απλά άκουγε, ένιωθε, αισθάνονταν..!!!
Κι όπως κατά καιρούς έχουν πει μεγάλοι δημιουργοί, δεν είναι απαραίτητο να έχει κάποιος γνώσεις μουσικής για ν’ απολαύσει το μεγαλείο της.
Αρκεί ν’ αγγίζει την ψυχή του..!!!
Έτσι όπως ο ήλιος σαν ανταμώνει με το χάραμα και το τραγούδι της θάλασσας, δεν ξεχωρίζει τις ψυχές.
Τρυπώνει σ’ όλες ίσα κι όμοια και ζωογόνα.
Σ’ όλες εκείνες τις ψυχές που του ανοίγουν τόπο να περάσει και να λάμψει..!!!
Χρύσα Μπαΐρα
