ΑΓΑΔΕΣ και ΡΑΓΙΑΔΕΣ (καλό βόλι λαέ)
“…Όρθωσε πια το σβέρκο σου ραγιά
και κοίταξε μπροστά.
Δες οι Χριστοί πως ρίχνουνε,
φως μέσ’ τη σκοτεινιά.
Κοίταξε τα χαμόγελα
τα φωτεινά τους μάτια,
τα λάβαρα τα κόκκινα
πως έχουν υψωμένα…”
Ο δόλος είναι σύμφυτος,
σε όλους τους αγάδες
κι’ από κοντά ακολουθούν
και όλοι οι ραγιάδες.
Δουλοπρεπείς και νηστικοί,
τα χέρια τους φιλούνε
και τους Χριστούς καρφώνουνε
λίγο παρά αν δούνε.
Τα μάτια έχουν σφαλισμένα,
τ’ αφτιά τους βουλωμένα,
δεν ακούνε τις κραυγές
δεν θωρούν του εργάτη τις πληγές.
Ταλαίπωρος και άνεργος,
περήφανος λαός,
πάντα κεφάλι ορθώνει
κι’ όλο τραβάει εμπρός.
Τους δολερούς κι υποκριτές,
με θάρρος ξεσκεπάζει
και με τα λόγια τα σοφά
τη μάσκα τους τη βγάζει.
Πόσες φορές δεν άκουσες,
δόλιε ραγιά το ψέμα,
πως όλα θα τα φτιάξουνε
και θα περνάς ωραία.
Ακόμα δε βαρέθηκες,
σανό να σε ταΐζουν,
με τα φριχτά τους ψέματα,
τ’ αφτιά σου να ζαλίζουν.
Το αφεντικό έχει το δόλο για θεό.
Εσένα θέλει εσαεί σκυφτό
και τον περήφανο λαό,
καρφωμένο στο σταυρό.
Όρθωσε πια το σβέρκο σου ραγιά
και κοίταξε μπροστά.
Δες οι Χριστοί πως ρίχνουνε,
φως μέσ’ τη σκοτεινιά.
Κοίταξε τα χαμόγελα
τα φωτεινά τους μάτια,
τα λάβαρα τα κόκκινα
πως έχουν υψωμένα.
Περήφανα βαδίζουνε,
ποτέ τους δε λυγάνε
και για το άγιο δίκαιο,
πάντοτε πολεμάνε.
Με καλοσύνη οι ψυχές,
όλων μας ας ντυθούνε,
τα μάτια μας αθόλωτα,
το άδικο να δούνε.
Η σκέψη μας απλάνευτη,
απ’ το βρώμικο τους ψέμα,
ποτέ μην τους αφήσει,
να πιεί ξανά το τίμιο μας αίμα.
Όλοι με ειρήνη και ομόνοια,
ν’ ανταμώσουμε στ’ αλώνια,
τα χέρια να ενώσουμε,
τη ζήση μας να σώσουμε.
Λαέ μου εσύ πολύπαθε,
ώρα ν’ αποφασίσεις.
Στις 25 Ιούνη,
πάλι κάλπες θα στηθούνε.
Σκέψου λοιπόν καλά,
με νου και με καρδιά.
Και σαν πας για να ψηφίσεις,
όλο φως να τις γεμίσεις.
Να τρομάξουν για καλά,
να χάσουνε καλάθια και αυγά
στο καβούκι τους να μπούνε,
ψέμα να μην ξαναπούνε.
Κι’ ύστερα σε μια γωνιά,
να δουλεύουν στα γερά,
για να μάθουν τι θα πει,
κόπος και ξερό ψωμί.
Κι’ όταν πια το καταλάβουν,
όμορφα όλοι θα ζούμε,
την ειρήνη θα ευλογούμε,
και το δίκαιο θα υμνούμε.
Τάνια Νομικού