Λερναία Ύδρα…

Και με τούτα και με κείνα όχι απλά ανασύραμε αλλά αναβιώσαμε περίτρανα τον μύθο της Λερναίας Ύδρας.

Το ζητούμενο πλέον είναι πού θα βρεθούν οι τολμηροί Ηρακλειδείς…

Ε, αυτοί ας πρόσεχαν, διότι η Ιστορία απέδειξε πως όσο οι λαοί φτωχοποιούνται, τόσο τα εννέα κεφάλια ενίοτε γίνονται και δώδεκα…

Κι από την άλη οι ίδιοι λαοί -ανιστόρητοι και προφανώς με κοντή μνήμη- πώς μπόρεσαν κι έκλεισαν και χώρεσαν τόσο εύκολα σ’ έναν κολλαριστό φάκελο τόσα και τόσα..; Πώς χώρεσαν ένα δίμετρο παληκάρι σαν τον Παύλο Φύσσα (ε, δεν είναι δα κι απ’ την εποχή της γερμανικής κατοχής)..;

Εσείς μανάδες κολλαρισμένες κι ατσαλάκωτες πώς μπορέσατε, να σφραγίσετε και να κρατάτε έναν τέτοιο φάκελλο..;;;

Παρηγόρια ή τρόμος οι λιγοστές μα τόσο επίκαιρες αράδες απ’ τον αθησαύριστο Στράτη Μυριβήλη:

“Έτσι πάνω απ’ τους λαούς και τις φυλές πάει κι έρχεται το τραγούδι μέσα στους αιώνες. Σαν τη ρούφνα του πελάγου μέσα στη νύχτα, έτσι πάει κι έρχεται μέσα στο χάος”…

Χρύσα Μπαΐρα