Γιώργη Η. Αμπαζή, «Παπα-Ξενάκης. Ο ιερέας που εκτελέστηκε δυο φορές»

“Στις 6 Σεπτέμβρη του 1948 στις πέντε το πρωί το εκτελεστικό απόσπασμα υπό την ευθύνη του επικεφαλής, του Ανθυπασπιστή Πέτρου Πετρίδη στο Γουδί παίρνει θέση απέναντι από τον αντάρτη ιερωμένο του ΔΣΕ στη Χίο, Νικόλα Ξενάκη από το Αυγώνυμα της Χίου, προκειμένου να υλοποιήσει την απόφαση «εις θάνατον παμψηφεί δις»  του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών. Ο επικεφαλής του ζητάει να του δέσουν τα μάτια κάτι που αρνείται ενώ ο ιερέας του ζητάει να μεταλάβει παίρνοντας την απάντησή του: «Δίνω το αίμα μου για την Ελλάδα». Ο παπά Ξενάκης κοιτά αγέρωχα τους εκτελεστές του στα μάτια βροντοφωνάζοντας για το δίκιο του αγώνα.

Από βραδίς στο κελί των μελλοθάνατων στις φυλακές Αβέρωφ είχε επιχειρηθεί από ισχυρή ομάδα φρουρών να υλοποιηθεί η απόφαση 12/48 του Πρωτοβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου, της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας, που τον είχε καταδικάσει για «αναρχικήν και αντεθνικήν δράσιν εις καθαίρεσιν και αποσχηματισμόν». Ο παπά Ξενάκης γιγαντόσωμος και παλικάρι αντιστάθηκε, πάλεψε με τους πραίτορές του, οι οποίοι με τις ξιφολόγχες του κατακρεούργησαν το πρόσωπο και του έσκισαν τα ράσα, προκειμένου να μην έχει την εμφάνιση ιερέα…”

Η συνέχεια εδώ:

Παπα-Νικόλας Ξενάκης, ο αντάρτης ιερωμένος του ΔΣΕ που αντίκρισε το εκτελεστικό απόσπασμα σαν πραγματικός ήρωας – Αφιέρωμα στους μαχητές του ΔΣΕ στη Χίο

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίο του Γιώργη Η. Αμπαζή «Παπα-Ξενάκης. Ο ιερέας που εκτελέστηκε δυο φορές», για τον κομμουνιστή ανταρτοπαπά του ΔΣΕ Νικόλα Ξενάκη, που μετά από ηρωική και άνιση μάχη πιάστηκε, βασανίστηκε διαπομπεύτηκε, αντίκρισε το εκτελεστικό απόσπασμα όπως οι ήρωες.

H παλικαρίσια αγωνιστική στάση του παπα-Νικόλα Ξενάκη και τόσων άλλων αγωνιστών αντανακλά μια ιστορική περίοδο στην Ελλάδα που η όξυνση της ταξικής πάλης οδήγησε στην ένοπλη αναμέτρηση του ΔΣΕ με την καπιταλιστική εξουσία και τους συμμάχους της.

Ο Άνθρωπος Νικόλας Ξενάκης έδρασε και αγωνίστηκε, δίδαξε και διδάχτηκε παλεύοντας –μέσα στις δοσμένες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες– για τις αξίες και τα δίκια των εργαζόμενων ανθρώπων.

Η υπέρτατη θυσία της γενιάς αυτής αποτελεί το διαχρονικό μήνυμα που πρέπει να οδηγεί τα βήματα των ανθρώπων…

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά από τη θυσία του παπα-Νικόλα και των συντρόφων του, στη Χίο γίνεται μια συλλογική ιστορική προσπάθεια για να πάρει σάρκα και οστά η ιστορία της περιόδου εκείνης, απαλλαγμένη από τα σκοτάδια που έριξαν οι νικητές μέσα από τον τοπικό αστικό Τύπο και τη σχετική ιστοριογραφία για τον αγώνα του ΔΣΕ.

Ο Γιώργης Η. Αμπαζής γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου το 1957 και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αρρένων Χίου. Το 1977 σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Δούλεψε ως δάσκαλος στη Θεσσαλονίκη, στη Σύρο και στη Χίο στο Δημοτικό Σχολείο Συκιάδας-Λαγκάδας και το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ερυθειανής.

Υπήρξε μάχιμος συνδικαλιστής στον κλάδο των δασκάλων-νηπιαγωγών και των δημόσιων υπαλλήλων. Διετέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Χίου του ΚΚΕ κατά την περίοδο 1991-2011. Είναι εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και μέλος του ΓΣ της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.