Το ΚΚΕ πιστό στο ραντεβού του με τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη τιμάει τον μεγάλο μουσουργό όπως του αξίζει κι όπως του πρέπει!

«Το ΚΚΕ πιστό στο ραντεβού του με το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη τιμάει τον μεγάλο μουσουργό όπως του αξίζει κι όπως του πρέπει!» τόνισε στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στην Αρκαδία ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ, ο οποίος πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία.

Όπως ενημέρωσε ο Ν. Κουτουμάνος στην αρχή της ομιλίας του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δεν παραβρέθηκε τελικά στην εκδήλωση λόγω έκτακτων υποχρεώσεων. Εκ μέρους του ευχαρίστησε τον δήμαρχο Γορτυνίας, Ευστάθιο Κούλη, και τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Ζάτουνας, Γιώργο Κανελλόπουλο, όπως και τον πρόεδρο του μουσείου του Μίκη Θεοδωράκη, Παρασκευά Παρασκευόπουλο, για τη βοήθεια που πρόσφεραν για να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση.

Ολόκληρη η ομιλία του Ν. Κουτουμάνου έχει ως εξής:

«Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Το ΚΚΕ πιστό στο ραντεβού του με το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη τιμάει τον μεγάλο μουσουργό όπως του αξίζει κι όπως του πρέπει!

Πριν από 2 χρόνια όταν έφυγε από κοντά μας, τον αποχαιρετίσαμε όπως ο ίδιος ζήτησε, τιμώντας το συγκλονιστικό του έργο που έφερε την ποίηση των μεγαλύτερων ποιητών του λαού μας στα χείλη και τις καρδιές εκατομμυρίων λαϊκών οικογενειών σε όλο τον κόσμο.

Αποχαιρετίσαμε αυτόν που στα δύσκολα, ακόμα και όταν όλα φαίνονταν χαμένα, χτυπούσε τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια και έφερνε την ανάσταση στις καρδιές των ανθρώπων.

Πέρσι ένα χρόνο από το φευγιό του, το ΚΚΕ τον τίμησε έξω από το κελί που ήταν κρατούμενος στις ιστορικές φυλακές του Ωρωπού «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις», τιμήσαμε αυτόν που ακόμα και στα κελιά των φυλακών, με τη μουσική του εκτόπιζε την ηττοπάθεια και έφερνε τον ήλιο στις καρδιές των ανθρώπων.

Σήμερα, δύο χρόνια μετά, συναντιόμαστε ξανά εδώ στη Ζάτουνα που ο Μίκης εξορίστηκε από τη χούντα τον Αύγουστο του 1968 έως τον Οκτώβρη του 1969.

Με την επιβολή της δικτατορίας ο Μίκης Θεοδωράκης ξεκίνησε την αντίσταση ενάντια στη Χούντα, βγήκε στην παρανομία, άλλαζε καθημερινά σπίτια τηρώντας τους απαραίτητους κανόνες συνωμοτικότητας. Συμμετέχει στο Πατριωτικό Μέτωπο του οποίου αποτελεί και τον πρόεδρο.

Τελικά συνελήφθη τον Αύγουστο του 1967, φυλακίστηκε αρχικά στη Γενική Ασφάλεια στην Μπουμπουλίνας κι έπειτα στις φυλακές Αβέρωφ. Το 1968, χάρη σε διεθνείς πιέσεις, ο Μίκης αποφυλακίζεται και τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Βραχάτι.

Το καθεστώς έκανε ότι μπορούσε για να βάλει στο γύψο οποιαδήποτε φωνή αντίστασης και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανατρεπτική μουσική και τον ίδιο το Μίκη.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις δύο μήνες μετά το χουντικό πραξικόπημα με ειδική διαταγή του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού απαγορεύτηκε η κυκλοφορία των δίσκων του και κάθε είδους εκτέλεση και ακρόαση των τραγουδιών του.

Στη συνέχεια καθώς το καθεστώς διαπίστωσε ότι στο Βραχάτι δεν μπορούσε να περιορίσει τη δράση του, αλλά και για να του σπάσει το ηθικό, περισσότερο όμως για να αποτρέψει το ενδεχόμενο δραπέτευσης του στο εξωτερικό, μιας και ο Μίκης ήταν ήδη σύμβολο της αντιδικτατορικής πάλης, αποφάσισε τον Αύγουστο του 1968 τη μεταφορά του εδώ στη Ζάτουνα. Το κριτήριο επιλογής του τόπου ήταν η φυσική του θέση, η φυσική του απομόνωση στο κέντρο της Πελοποννήσου, με την δύσκολη και ελεγχόμενη πρόσβαση λόγω και του ορεινού ανάγλυφου, και κυρίως η ελπίδα ότι θα βρει τοίχος απροσπέλαστο στον τοπικό πληθυσμό, που αριθμούσε όλες κι όλες 20 οικογένειες, και είχε υποτίθεται αντικομμουνιστικά αισθήματα, ώστε να μην ξαναενοχλήσει ο Μίκης και τελικά να πάψει να ακούγεται η ενοχλητική φωνή του.

Τη φύλαξή του αναλαμβάνει μια διμοιρία χωροφυλάκων. Ο ίδιος είχε το δικαίωμα να κυκλοφορεί στο χωριό μόνο για τέσσερις ώρες τη μέρα, με συνοδεία δύο αστυνομικών και ήταν υποχρεωμένος να παρουσιάζεται δύο φορές τη μέρα στο αστυνομικό τμήμα. Δεν του επιτρεπόταν να επικοινωνεί με τον κόσμο, να διατηρεί αλληλογραφία, ενώ οι έλεγχοι ήταν διαρκείς και στο σπίτι που διέμενε και στην οικογένειά του. Η μοναδική «παραχώρηση» που είχε κατακτήσει ήταν το πιάνο του που του είχαν επιτρέψει να πάρει μαζί του.

Τον πρώτο καιρό το κλίμα και οι συνθήκες δεν τον άφησαν ανεπηρέαστο. Για κάποιους μήνες δεν μπορούσε να παίξει τίποτα. Όμως μετά άρχισε να παίζει αρχικά τραγούδια του Χατζιδάκι και στη συνέχεια αποφασίζει να συνθέσει δικά του καινούργια τραγούδια γιατί ο μεγάλος Μίκης δεν γινόταν να περιοριστεί, να σταματήσει να ζει, να ονειρεύεται και να παλεύει.

Σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός. Έως τον Οκτώβρη του 1969, οπότε μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ωρωπού, συνέθεσε 11 κύκλους τραγουδιών με τον τίτλο «Αρκαδίες» σε ποίηση δική του, Μάνου Ελευθερίου, Ανδρέα Κάλβου, Αγγελου Σικελιανού, Τάκη Σινόπουλου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Νότη Περγιάλη και Κώστα Καλατζή και τη μουσική της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά

Στη Ζάτουνα συνέγραψε ένα σημαντικό τμήμα του έργου του. Και βέβαια η προσωπικότητά του ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσαν να αντισταθούν ουτε οι δεσμοφύλακές του. Οι αστυνομικοί γίνονται το… κοινό που ακούει για πρώτη φορά αυτές τις μελωδίες του Μίκη. Και βέβαια, παρά τις απαγορεύσεις, με διάφορους τρόπους καταφέρνει να στέλνει μαγνητοταινίες με τα καινούργια έργα του στο εξωτερικό (όπου είχαν καταφέρει να βγουν η Μαρία Φαραντούρη και ο Αντώνης Καλογιάννης με τη λαϊκή Ορχήστρα του). Διηγείται χαρακτηριστικά ο Μίκης Θεοδωράκης

«Οταν είχα γράψει την 1η Αρκαδία, ήταν νομίζω, πέντε τραγούδια και τα οποία θέλαμε οπωσδήποτε να τα στείλουμε κάτω (σ.σ. στην Αθήνα). Ηταν η πρώτη μας δουλειά, ας το πούμε. Επειδή ο γιος μου είχε κτυπήσει, τον είχε κτυπήσει εδώ πέρα η αστυνομία και είχε κάτι προβλήματα πραγματικά αρρώστιας, ζητούμε άδεια να πάει κάτω, να πάει κάτω ο γιος μας στην Αθήνα. Μετά από πολύ καιρό ήρθε η άδεια να κατέβει κάτω μόνος του βέβαια, και η γυναίκα μου του έραψε τα τραγούδια αυτά, του τα έραψε γραμμένα σε κορδέλα μαγνητοφώνου στις βάτες του πανωφοριού του. Την νύχτα όμως ξύπνησε και μου λέει, “θα τον ψάξουνε και πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο”. Και σηκώνεται τη νύχτα η γυναίκα μου, βγάζει από τις βάτες τα τραγούδια αυτά, ξηλώνει τα κουμπιά του πανωφοριού του, τα πέντε τραγούδια τα κάνει πέντε κουμπιά, τα ράβει γύρω-γύρω με μάλλινο και τα ‘ραψε πάνω στο πανωφόρι του. Την άλλη μέρα το παιδί ήρθε το πήρε η φρουρά, το πήγε πάνω στο τμήμα. Πραγματικά του ‘βγαλαν το πανωφόρι, του ξήλωσαν τις βάτες, του ξήλωσαν όλα, αλλά δεν είχαν δει τα κουμπιά. Η γυναίκα μου ήταν πρωτοπόρος σ’ αυτή την φαντασία.

Ηταν πολύ μεγάλη φαντασία, για να διώξει τα τραγούδια, αλλά πόσο μεγάλη ικανοποίηση ήταν, όταν μετά από δεκαπέντε μέρες που έγραφα το τραγούδι εδώ το ακούγαμε στο Λονδίνο! `Η το ακούγαμε στην “Φωνή της Αλήθειας” ή στην “Μόσχα”. Ηταν μια πολύ μεγάλη ικανοποίηση. Φυσικά γινόταν αμέσως κινητοποίηση. Ερχόταν ο διοικητής από την Τρίπολη, οι χωροφύλακες είχαν φασαρίες. Πώς έφυγε αυτό; Αρχισαν οι έρευνες. Μας ψάχνανε. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην φύγουν μηνύματα από την Ζάτουνα για κάτω, για όλον τον κόσμο».

Σε μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη από τη Ζάτουνα, που μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας και σώζεται στο Αρχείο του ΚΚΕ, διαβάζουμε: «Αυτά τα τραγούδια που γράφω τώρα όπως εκείνα που θα γράψω και αύριο είναι αφιερωμένα σε σας, δηλαδή σε όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν στον άνθρωπο, που πιστεύουν στη ζωή, στο δίκιο, στη δημοκρατία και την ελευθερία και που έχουν τάξει σκοπό της ζωής τους τον αγώνα για την υπεράσπισή τους. Αφιερώνονται ιδιαίτερα στους Ελληνες αγωνιστές της ελευθερίας και τους ξένους φίλους του λαού μας που μας συμπαραστέκονται στον δύσκολο αγώνα μας». Και ολοκληρώνει τον χαιρετισμό του λέγοντας: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον ανελέητο αγώνα έως την τελική νίκη. Κι ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η λευτεριά δε χαρίζεται, η λευτεριά κερδίζεται. Γεια χαρά».

Εδώ λοιπόν σε αυτό τον τόπο γεννήθηκαν οι 10+1 κύκλοι τραγουδιών με τον τίτλο «Αρκαδίες».

Η «Αρκαδία Ι» αποτελείται από τραγούδια σε στίχους του ίδιου του Μίκη. Με αφορμή τις βιαιοπραγίες σε βάρος του μικρού του γιού από τους χωροφίλακες αλλά και με έντονους συμβολισμούς και ειρωνεία για την κατάσταση της χώρας, γράφει: «Ο γιος μου είναι εννιά χρονών εννιά χειμώνες εννιά καλοκαίρια / του βάλαμε στο βλέμμα κεραυνό τις θάλασσες κρατά στα δυο του χέρια. / Τα χέρια του τα σήκωσαν ψηλά την πλάτη του κολλήσανε στον τοίχο / μετράνε της ανάσας του τον ήχο κι ανασκαλεύουν τη μικρή του την καρδιά. / Να ζούσαμε σε γκέτο εβραϊκό γύρω Γερμανούς φρουρούς θηρία / Ζάτουνα, χίλια εννιακόσια εξήντα οκτώ την τρίτη μου περνάμε εξορία»…

Την ίδια περίοδο ο Μάνος Ελευθερίου αναζητά συνθέτη να μελοποιήσει έναν κύκλο τραγουδιών του. Οι στίχοι του δεν κατάφεραν να μελοποιηθούν, αφού καμία εταιρεία δεν έβγαζε αυτά τα τραγούδια. Ετσι, αποφάσισε ότι ο Μίκης είναι η μόνη λύση. Μετά από πολύ κόπο και ολόκληρη μυστική επιχείρηση καταφέρνει τελικά να του στείλει στη Ζάτουνα δύο κύκλους τραγουδιών και ο Μίκης τους μελοποιεί, δημιουργώντας τις «Αρκαδίες» ΙΙ και ΙΙΙ. Γράφει μουσική πάνω σε εξαιρετικούς στίχους του Ελευθερίου με έντονες πάλι αλληγορίες και αναφορές στα δύσκολα χρόνια της χούντας: «Πήρε τη νύχτα ο χαμός και τ’ όνειρο μαχαίρια / ψεύτικος ήταν ο χρησμός / πως θα γυρίσει ο ποταμός / με δέκα περιστέρια»,

Η αγάπη του Μ. Θεοδωράκη για την ελληνική ποίηση, που έχει ήδη αποδώσει μέχρι τότε τεράστια τραγούδια με τις μελοποιήσεις του, τον οδηγεί να στραφεί στην ποίηση του Ανδρέα Κάλβου και να μελοποιήσει αποσπάσματα από τις «Ωδές» του για να ισχυροποιήσει το αντιδικτατορικό φρόνημα και να ξεσηκώσει τους όποιους απαθείς Ελληνες: «Οσοι το χάλκαιον χέρι / βαρύ φόβου αισθάνονται, / ζυγόν δουλείας ας έχωσι / θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»… Ετσι γεννιέται η «Αρκαδία 4 ΙV».

Ακολούθησαν η «Αρκαδία V» πάνω στο «Πνευματικό Εμβατήριο», το δημοφιλέστερο ίσως αντιστασιακό ποίημα του Αγγελου Σικελιανού, που καλεί «να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα», καθώς και οι «Αρκαδίες» VI και Χ σε ποίηση του ίδιου του Μίκη και οι «Αρκαδίες» VII σε ποίηση Τάκη Σινόπουλου, VIII σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη και IX σε ποίηση Κώστα Καλατζή. Στη συνέχεια είχε αρχίσει να μελοποιεί το ποίημα «Ηλιε μου βγες» του Νότη Περγιάλη, αρχίζοντας τον κύκλο τραγουδιών «Αρκαδία XI», όμως η μεταφορά του συνθέτη από τη Ζάτουνα στις φυλακές του Ωρωπού, τον Οκτώβρη του 1969, είχε ως αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ η σύνθεση της ενδέκατης «Αρκαδίας».

«Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά». Σε αυτό το δρόμο ακούραστος σύντροφος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Στο τελευταίο σημείωμα που άφησε στον ΓΓ της ΚΕ σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα, ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε ότι φτάνοντας στο τέλος της ζωής του οι λεπτομέρειες σβήνουν και μένουν “τα μεγάλα μεγέθη”. Είναι γνωστό ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι δρόμοι δεν ταυτίστηκαν, που υπήρξαν διαφωνίες. Το ίδιο γνωστό όμως είναι ότι αυτές δεν στάθηκαν ικανές για να μη δει ότι τις μεγάλες του στιγμές τις έζησε μαζί με το ΚΚΕ, σε συμπόρευση μαζί του.

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είχε μία συνηθισμένη ζωή. Τιμήθηκε, αγαπήθηκε, η φήμη του έφτασε στα πέρατα της Γης. Τον τραγούδησαν οι μεγαλύτεροι τραγουδιστές και τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, έπαιξαν τη μουσική του φημισμένες ορχήστρες, γνωρίστηκε με ιερά τέρατα της Τέχνης παγκόσμια, ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη.

Κι όμως οι πιο σημαντικές στιγμές για αυτόν, το μεγάλο μέγεθος της ζωής του ήταν όταν βρέθηκε με το ΚΚΕ. Αυτό κράτησε ως απόσταγμα της ζωής και του έργου του.

Γι’ αυτό και τα πιο ευτυχισμένα χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη ήταν αυτά που έζησε στο πλάι του ΚΚΕ, όπως δήλωσε και ο ίδιος στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΕ για να τιμήσει τα 90 χρόνια της ζωής του το 2015, την περίοδο που ο ίδιος δήλωνε παρών και στον δίκαιο αγώνα του λαού μας για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων τους.

Έλεγε τότε:

“Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ”, “Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος Πόλεμος, οι διώξεις που ακολούθησαν την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, η βαθιά παρανομία με την ένοπλη προσπάθεια το 1944 μέσα στην Αθήνα, που πνίγηκε στο αίμα, η Ικαρία και η Μακρόνησος, η αναγεννητική προσπάθεια μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες. Η παράνομη δράση με την ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου, δέκα μέρες μετά την επικράτηση της χούντας. Αργότερα, υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα και τέλος η εκλογή μου ως βουλευτής του Κόμματος το 1981 και 1985”. Αυτά τα λόγια είναι πλάι στην αξεπέραστη μουσική του μία μεγάλη παρακαταθήκη, μία δικαίωση που τοποθέτησε τις μεγάλες αξίες και τα μεγάλα μεγέθη στη θέση τους. Που του έδωσε τη θέση που του πρέπει στην Ιστορία.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Αυτές τις παρακαταθήκες μας έχει αφήσει ο Μίκης Θεοδωράκης μέσα από την πορεία και το έργο του. Πάντα η έμπνευσή του βασιζόταν στους αγώνες του λαού για δουλειά, προκοπή, λευτεριά. Σε αυτές τις σταθερές ράγες κινούμαστε και εμείς, από τους ίδιους αγώνες εμπνεόμαστε, τα ίδια διδάγματα που είναι διαχρονικά και επίκαιρα έχουμε: Ξέρουμε ότι τα αφεντικά και το κράτος τους δεν αρκούνται ποτέ σε ότι έχουν, ποτέ δεν αρκούν τά κέρδη, ποτέ δε σταματάει ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, αλλά πάντα την πληρώνει ο εργαζόμενος λαός, το μόνιμο υποζύγιο!

Γι’ αυτό έρχεται και το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με το οποίο ενσωματώνεται στο ελληνικό δίκαιο Οδηγία της ΕΕ, με το οποίο ολοκληρώνεται το έγκλημα της κατάργησης του 8ώρου και του 40ώρου, γυρίζοντας τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω.

Γι’ αυτό θεσμοθετείται το “δικαίωμα” των εργοδοτών να κάνουν “λάστιχο” τους εργαζόμενους, απασχολώντας τους ως και 13 ώρες την ημέρα, ως και 78 ώρες την εβδομάδα, σε 2 και 3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς πείνας.

Γι’ αυτό εισάγονται στο ελληνικό εργατικό δίκαιο οι πιο νοσηρές μορφές εργασιακής εκμετάλλευσης, οι “συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών” και η εργασία “κατά παραγγελία”, που σημαίνουν ότι οι εργαζόμενοι δεν θα ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλέψουν και τι μισθό θα πάρουν στο τέλος του μήνα.

Αυτή είναι η “σταθερότητά” για την οποία μιλούσε η ΝΔ προεκλογικά: Σταθερότητα για τα κέρδη των εκμεταλλευτών και απόλυτη αστάθεια και ανασφάλεια για τις ζωές των εργαζομένων. Αυτό είναι το “ευρωπαϊκό κεκτημένο”, η “ευρωπαϊκή κανονικότητα”, για τα οποία μιλούν μονότονα όλα τα κόμματα του συστήματος στη χώρα μας, που προσκυνούν την ΕΕ των μονοπωλίων.

Αντί οι εργαζόμενοι σήμερα να δουλεύουν λιγότερες ώρες, κάτι που επιτρέπει η τεχνολογία και η επιστήμη, αντί να ζουν με αξιοπρέπεια οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, δέχονται νέες επιθέσεις, για να ενταθεί η εργασία και η εκμετάλλευσή γιατί ΕΕ, κράτος και εργοδοσία ξέρουν πολύ καλά ότι από αυτούς βγαίνει ο πλούτος, ξέρουν ότι «Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» και γι’ αυτό και το νομοσχέδιο συμπληρώνεται με τις απαράδεκτες διατάξεις που προβλέπουν πρόστιμα και φυλάκιση για τους εργαζόμενους που θα περιφρουρήσουν τη συλλογική τους απόφαση για απεργία από τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της εργοδοσίας.

Είναι βαθιά χαραγμένα μέσα στην ψυχή του λαού μας τα διδάγματα από τους αγώνες όλων των προηγούμενων γενιών, αγώνες που ενέπνευσαν το Μίκη και μέσω αυτού όλους εμάς που θα συνεχίσουμε, και με τα τραγούδια του στα χείλη θα ανατρέψουμε αυτούς τους σχεδιασμούς, που πάνε πακέτο με τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων.

Γιατί τίποτα δεν γίνεται στην τύχη, το κράτος είναι ταχύτατο και ικανότατο στην υλοποίηση πολιτικών για την ενίσχυση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών, δυσλειτουργικό και εχθρικό για τα λαϊκά συμφέροντα.

Δες τε: Εκατοντάδες στρέμματα δασών, καλλιεργειών, Εκατοντάδες σπίτια και περιουσίες, καταστρέφονται από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, από τις πλημύρες το χειμώνα, δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν τις ζωές τους.

Είναι τα αποτελέσματα της αισχρής πολιτικής τους, που έχει καταλήξει στον ψυχρό οικονομικό απολογισμό ότι καλλίτερα είναι να αποζημιώνεις παρά να προλαμβάνεις! Αυτή είναι η γραμμή της ΕΕ και των Ελληνικών κυβερνήσεων που την εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια.

Δες τε: ο πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας διευρύνεται, οι ανταγωνισμοί βαθαίνουν και γίνονται όλο και πιο αδυσώπητοι, μεγαλώνουν οι εξοπλισμοί παγκοσμίως, η νέα επαπειλούμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση δείχνει ότι θα ενταθούν οι αντιθέσεις και οι αιτίες για διεύρυνση των πολέμων γύρω από του δορυφόρους των ΗΠΑ από τη μια και των Κινέζων από την άλλη.

Τι κάνει για αυτό η κυβέρνηση – με τη σύμφωνη γνώμη βεβαίως και σύσσωμης της αντιπολίτευσης; Καθημερινά διευρύνει τη συμμετοχή της με κυρώσεις, όπλα και άλλα μέσα, ανακοινώνει ακόμα και εκπαίδευση ουκρανών στρατιωτικών ώστε να είναι πιο βαθιά «στη σωστή -όπως λέει- πλευρά της ιστορίας», για ποιόν όμως; Για το λαό που κινδυνεύει να γίνει στόχος αντιποίνων ή για τους μεγαλοκατασκευαστές εθνικούς μας εργολάβους που προσβλέπουν έργα ανοικοδόμησης, για τους εφοπλιστές που σε καιρούς αναμπουμπούλας βρίσκουν τρόπους να αβγατίσουν τα ήδη τεράστια κέρδη τους;

Δες τε: επιδιώκουν υπό ΝΑΤΟική σημαία να επιλύσουν της διαφορές με την Τουρκία, σε βάρος των υπολοίπων ανταγωνιστών τους που έχουν συμφέροντα στο Αιγαίο, διαπραγματευόμενοι μια συμφωνία που τελικά θα λειτουργήσει σα νέο εφαλτήριο ανταγωνισμών μεταξύ ΝΑΤΟ, Κίνας Ρωσίας σε βάρος των λαών της περιοχής. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συζητάνε με δεδομένες τις επιδιώξεις τις Τουρκικής Αστικής Τάξης για κατάργηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμα και για αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των συνόρων. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προετοιμάζουν τις νέες ΝΑΤΟικές Πρέπσπες του Αιγαίου καλλιεργώντας λογικές ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» ή ότι θα γίνει μια «θάλασσα συνεργασίας και ευημερίας» του Τουρκικού και του Ελληνικού λαού. Στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ενισχύουν τη θέση τους στον ανταγωνισμό στην κρίσιμη γεωστρατικγικά περιοχή της Ανατολικής μεσογείου, Αμερικάνικά, Ευρωπαϊκά, τουρκικά και Ελληνικά Μονοπώλια θα κάνουν μπίζνες και οι λαοί θα συνεχίζουν να θυσιάζονται για «του αφέντη το φαί»

Εμείς φίλες και φίλοι, όπως λέει και ο ποιητής «ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά». Σε αυτό το δρόμο ακούραστος σύντροφος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης με το επαναστατικό του έργο. Αυτό το έργο αποτελεί αφετηρία και όραμα. Ξέουμε ότι η ενίσχυση του λαϊκού κινήματος είναι όρος για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης στα δύσκολα που έρχονται. Έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε την υπερδύναμη που λέγεται λαός οργανωμένος, έχουμε πίστη που εδράζεται στη γνώση και το συναίσθημα, δε θέλουμε το Λαό στη γωνία, να παρακολουθεί τις εξελίξεις μέσω των γνωστών «σωτήρων» που κατά χιλιάδες έχουν τώρα ξεφυτρώσει με αφορμή τις Τοπικές Εκλογές!

Η ενίσχυση των αγωνιστικών δυνάμεων παντού, δίνει δύναμη στην Πάλη του λαού, γι’ αυτό και τώρα απευθύνουμε κάλεσμα για αποφασιστική ενίσχυση της Λαϊκής Συσπείρωσης σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες.

Με τη μαζική ενίσχυση των ψηφοδελτίων της Λαϊκής Συσπείρωσης, ενισχύονται οι δυνάμεις της μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης, απέναντι σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, απέναντι στα κόμματα που τις στηρίζουν και σε τοπικό επίπεδο με τους εκπροσώπους τους, απέναντι σε ΕΕ και οικονομικά συμφέροντα που όλοι τους μαζί υπηρετούν. Με την ψήφο στη Λαϊκή Συσπείρωση μπορούν να παίρνουν «ανάσες», οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία τους.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Θα θέλαμε τέλος να ευχαριστήσουμε το Δήμαρχο Γορτυνίας, τη διοίκηση του Μουσείου, και όλους όσους συνέβαλαν με την πολύτιμη στήριξή τους για την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης.

Επιθυμία του Μίκη ήταν να παρουσιάζονται οι «Αρκαδίες» στη Ζάτουνα. Εδώ, λοιπόν, στον χώρο που τις εμπνεύστηκε και «γεννήθηκαν» θα ακουστούν και πάλι σήμερα προς τιμήν του, τραγούδια από τις τέσσερις πρώτες «Αρκαδίες» σε ποίηση Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Ελευθερίου και Ανδρέα Κάλβου, καθώς και μια επιλογή από άλλα γνωστά τραγούδια του Μίκη.

Την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας, την έχει ο Κώστας Θωμαΐδης και τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν από τον ίδιο και τη Μπέττυ Χαρλαύτη, ενώ στο πιάνο θα τους συνοδεύσει ο Τάκης Φαραζής.

Τους ευχαριστούμε, καλή συνέχεια!»

902.gr