«Το Εύδαιμον το ελεύθερον»

Στις ασταθείς τις εμπειρίες,
στην τήρηση του τυπικού,
στις εσφαλμένες θεωρίες:
πρώτη αρχή του πανικού!

…..

Ο θαυμασμός κι η απορία
κι η άσκηση στην ηθική,
σαν ενταχθούν στη συγκυρία,
στήνουν κουλτούρα μαζική.

Μ’ ευθύνη και με παρρησία,
με σκεπτικούς συλλογισμούς,
κράτα της ύλης την ουσία,
να χτίσεις βέλτιστους θεσμούς.

Κάθε αβρή φιλοδοξία,
στο σκόπιμο, πάντα απέχει,
κι αφού δεσπόζει σε αξία,
σ’ όλες τις συμφορές αντέχει.

Η διαφθορά κι η απληστία!
Οι πλούσιοι κι οι ευγενείς!
Μι’ αρρωστημένη δυναστεία,
στη γέεννα της πλησμονής.

Η κατανάλωση δε δίνει,
ευμάρεια και ευδαιμονία,
στο ξόδεμα, το ήθος φθίνει,
σε μια κλισέ μονοτονία.

«Να ζει κανείς ή να μη ζει;»
Να ζει! τη μοίρα να ματώνει…
Γι’ αυτή τη ζήση την πεζή,
το λεηλάτη να χρεώνει…

Δεν είναι δούλος κανενός,
Αυτός, που πρόταξε η φύση!
Είναι ένας ήλιος φωτεινός,
που το ντουνιά έχει προικίσει!

…..

«Το Εύδαιμον το ελεύθερον»,
στο στοχασμό μας και στην πράξη!
Και, δεν υπάρχει δεύτερον,
ανθρωποσύνη να διδάξει…