«Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»

«Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες». Μια από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις της εποχής μας είναι αυτή. Ακούγεται σε καφενεία, ουρές του ΟΑΕΔ, λεωφορεία, τρένα, καναπέδες, οικογενειακά τραπέζια, ταβέρνες και μπαράκια. Ακούγεται πιο συχνά κι από το «οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο».

Η φράση αυτή είναι η πιο ενδεικτική της εποχής. Ποιοί είναι οι αλήτες; Γιατί μας κατάντησαν έτσι; Πού είναι το εκεί;

Πρώτα από όλα, αυτή η φράση είναι απόδειξη της ένδειας της πολιτικής αντίληψης στην οποία έχουν οδηγήσει το λαό μας δεκαετίες αποχαύνωσης. Μετά από 8 χρόνια κρίσης και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι αυτό είναι αποτέλεσμα των «πράξεων και παραλείψεων» μιας δράκας αλητών, που έκαναν ό,τι έκαναν «γιατί είναι απατεώνες και αλήτες».

Ποιοι είναι αυτοί; Εδώ ποικίλλουν οι απαντήσεις. Μια πρώτη ματιά λέει ότι οι αλήτες είναι οι πολιτικοί. Γενικά. 300 συνήθως. Όμως η φράση οργής επαναλαμβάνεται τόσο συχνά που δεν μπορεί να περιοριστεί το νόημά της μόνο στους πολιτικούς. Είσαι για παράδειγμα στην εφορία και σου ζητάει ο υπάλληλος να συμπληρώσεις ένα έντυπο. Σου βγαίνει αυθόρμητα το «εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες». Μπαίνεις στο λεωφορείο και είναι γεμάτο: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες». Οδηγείς και έχεις κολλήσει στην κίνηση: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες». Ανοίγεις την τηλεόραση και δεν έχει τίποτα να δεις: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες». Πηγαίνεις στο ΚΕΠ για ένα γνήσιο της υπογραφής και έχει ουρά: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες».

Οι αλήτες εκτός από πολιτικοί είναι και όσοι διορίστηκαν στο δημόσιο, όσοι δεν έκοψαν απόδειξη, όσοι έχουν δουλειά ενώ εμείς δεν έχουμε, όσοι έβαλαν βίσμα στο στρατό και όσοι τυχαίνει να βρίσκονται μπροστά μας όταν έχουμε τα νεύρα μας. Αυτοί είναι που φταίνει για την κατάντια μας. Αυτοί μας έκλεψαν, μας πήραν τα λεφτά και τα νιάτα, μας πήραν την αξιοπρέπεια.

Δεν είναι τυχαίο που την παραπάνω φράση της ακούς από εξοργισμένους πολίτες που είναι πολύ πιθανό να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε κάποιον Σώρρα, Τσίπρα, Μιχαλολιάκο, Λεβέντη ή Καμμένο. Σε κάποιον που θα τους φέρει τη μαγική λύση. Άλλωστε, όταν το πρόβλημα είναι κάποιοι αλήτες, η λύση δεν μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση. Ξεμπερδεύεις με τους αλήτες, ξεμπερδεύεις με το πρόβλημα. Τι όχι;

Αυτή η απλούστευση, αυτή η τυφλή οργή που στρέφεται σε εύκολο στόχο και όχι εκεί που θα έπρεπε, είναι το πρόβλημα. Είναι η πραγματική κατάντια. Είναι η ένδειξη πως ένας λαός μπορεί να καταπιέζεται επ’ αόριστον και να αντιδρά ρίχνοντας άσφαιρα πυρά. Πάντα θα υπάρχουν «αλήτες»-αυτοφωράκηδες του συστήματος, οι οποίοι θα υπάρχουν για να μην στρέφεται η οργή για την κατάντια μας εκεί που θα έπρεπε. Θα λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της οργής του λαού. Του λαού που θα μοιρολογάει για την κατάντια του βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το καπιταλιστικό δάσος.