Αλέκος Πούλος – Ποτέ δεν πίστευα πως χάθηκες Παλαιστίνη

Παλαιστίνη!
Σε αναζητώ στην αγωνία μου
για τα μελλούμενά σου
στους καταματωμένους χάρτες της δόξας σου
σ’ εγκυκλοπαίδειες χρόνων ευτυχισμένων.
Παλαιστίνη!
Δεν μπορεί το δικό σου κορμί
να πέσει από ομοβροντίες δολοφόνων.
Δεν φυλακίζουν την ψυχή σου
οι φονιάδες της Γάζας
Δεν χάνεσαι εσύ
μαζί με τα νεκρά λουλούδια της γης σου.
Δεν σβήνουν τα όνειρα των παιδιών σου
σαν δεν έχουν χέρια
κομμένα από δολοφόνων χέρια.

Εσύ Παλαιστίνη
πέτρα πάνω στην πέτρα
με λουλούδια ολάνθιστα πάνω τους
τις καρδιές μας μοσχοβολιές γεμίζεις.
Εσύ Παλαιστίνη
της μακρινής σου δόξας
δεν έσβησες
απ’ τους χάρτες της ψυχής μας
δεν θα σ΄ αφήσουν να σβήσεις
οι γιοί και οι κόρες της Ιστορίας σου.

Χτες σου έκοβαν κεφάλια
σου έκοβαν χέρια
φυλάκιζαν την λευτεριά σου
ρουφούσε το αίμα η γης σου
κι άνθιζε τα όνειρά σου
ροδοκόκκινα στο μέλλον.

Χτες
πάνω στο φέρετρο
του δωδεκάχρονου παιδιού σου
ολοκλήρωναν το έγκλημα οι φονιάδες.
Σ’ εκείνα τα ερείπια των βομβαρδισμών
έμεινε η ψυχή σου
να ξαναγεννά τον λαό σου
ήρωα να τον καμαρώνεις.

Ποτέ δεν πίστεψα
πως χάθηκες Παλαιστίνη.
Ένας ολόχρυσος ήλιος με τις ολοφώτεινες αχτίνες του
στέλνει τη ζωή
στα στρατόπεδα της Νίκης σου
και μαζί τους
το μελτέμια της Μεσογείου
φέρνουν τις φωνές
της συμπαράστασης στο δίκιο σου.

Η Παλαιστίνη
φονιάδες των λαών δεν θα σβήσει.
Δείτε τα λουλούδια τα ολοκόκκινα
που άνθισαν πάνω στις πέτρες
που παιδικά χέρια πέταξαν
στους καταχτητές δολοφόνους

Αλέκος Πούλος