Ευθύμης Ρεντζιάς – η ανεκπλήρωτη υπόσχεση του ελληνικού μπάσκετ

Ο Ευθύμης Ρεντζιάς είναι ίσως (μαζί με το Φάνη, το Σοφοκλή και κάνα δυο ακόμα) το μεγαλύτερο μπασκετικό ταλέντο που έμεινε αναξιοποίητο, η μεγαλύτερη ανεκπλήρωτη υπόσχεση του ελληνικού μπάσκετ, που μας άφησε με την απορία “τι θα γινόταν αν…”. Όχι πως πέτυχε λίγα στην καριέρα του, αλλά το ταβάνι του φαινόταν πάντα να είναι πολύ υψηλότερο. Στον ουρανό…

Ο Ρεντζιάς γεννήθηκε στα Τρίκαλα, πρωτόπαιξε στον τοπικό Δαναό και μπήκε γρήγορα στο στόχαστρο των μεγάλων ομάδων. Κατέληξε τελικά στον ΠΑΟΚ, όπου προοριζόταν για διάδοχος του Φασούλα και έπαιξε δίπλα σε μεγάλους παίκτες, όπως ο Πρέλεβιτς, ο Στογιάκοβιτς, ο Σάβιτς, ο Κόρφας και άλλοι. Εκεί κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο, το Κύπελλο Κόρατς, κι ένα Κύπελλο Ελλάδας την επόμενη χρονιά, που θα ήταν κι αυτή της καταξίωσής του.

Ο Ρεντζιάς ανήκε στη χρυσή γενιά των 76άρηδων (ένα σημαδιακό για αυτόν νούμερο) που κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου, με την πρώτη θέση στο Μουντομπάσκετ Εφήβων της Αθήνας. Εκεί έκανε διαστημικές εμφανίσεις, ήταν ο ηγέτης της εκπληκτικής ομάδας του Γ. Προεστού και μπήκε στο στόχαστρο όλων σχεδόν των σκάουτερ και των ομάδων του ΝΒΑ. Στα επινίκια του μεγάλου θριάμβου οι νεαροί διεθνείς (Κακιούζης, Παπανικολάου, Καράγκουτης, Χατζής και άλλοι) φώναζαν ρυθμικά “πού ‘ναι οι Γιούγκοι, οεο, πού ‘ναι οι Γιούγκοι” για να πικάρουν τόσο τις αρχές όσο και τους παράγοντες των ομάδων, για τις συνεχείς ελληνοποιήσεις παικτών και την ξενομανία, που δεν άφηνε χώρο και χρόνο συμμετοχής στα νέα παιδιά, για να αναδειχθούν.
Κι είχαν απόλυτο δίκιο. Δεν ήταν αυτός όμως ο λόγος που ο Ρεντζιάς δεν έκανε την καριέρα που όλοι περίμεναν.

Το ίδιο καλοκαίρι, ο Ρεντζιάς έκανε ντεμπούτο στην Εθνική, σε ηλικία μόλις 19 χρονών. Με ύψος 2.12 και τα προσόντα που διέθετε, φαινόταν πως η Εθνική είχε βρει τη βασική της κολόνα-ψηλό για τα επόμενα 15 χρόνια -ο διάδοχος του Φασούλα, όπως είπαμε και πιο πάνω. Ο Ρεντζιάς έπαιξε όντως αρκετά χρόνια για την Εθνική ομάδα, αλλά δεν έφτασε καν στη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας -που δεν τον είχαν πάρει δα και τα χρόνια. Ήταν πάντα ένα 4άρι -αν όχι περιφερειακός- “φυλακισμένος” σε σώμα σέντερ, που προτιμούσε το σουτάκι από μέση απόσταση, από τις σκληρές σωματικές επαφές κάτω από το καλάθι.

Το 97′ ο Ρεντζιάς αφήνει τον ΠΑΟΚ και την Ελλάδα -και δε θα επέστρεφε ποτέ, όπως φάνηκε στη συνέχεια- για να κάνει το άλμα στο εξωτερικό και την Μπαρτσελόνα. Εκεί έχει μια γεμάτη, ποιοτική πενταετία και σε ηλικία 26 ετών, αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Είχε ήδη γίνει ντραφτ κι επιλέχθηκε στο νο 23 από τους Νάγκετς (τότε θεωρούνταν εξαιρετική επίδοση για Ευρωπαίο παίκτη) αλλά έπαιξε τελικά στους 76ers της Φιλαδέλφεια (το 76 και πάλι στο δρόμο του). Ο Ρεντζιάς δεν κούμπωσε ποτέ στο ΝΒΑ, και δε βρήκε μεγάλο χρόνο συμμετοχής, κατάφερε όμως να εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής και να γίνει ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα Έλληνες καλαθοσφαιριστές που έζησαν αυτήν την εμπειρία, ανοίγοντας το δρόμο για τους επόμενους.

Ο Ρεντζιάς επέστρεψε στην Ευρώπη, ή μάλλον στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης για την Ούλκερ (πρόδρομο της σημερινής Φενέρ) κι έγινε έτσι ο πρώτος Έλληνας παίκτης που σπάει το φράγμα της καχυποψίας και αγωνίζεται στη γειτονική μας χώρα (λίγα χρόνια μετά τον Ιμπραήμ Κουτλουάι που έκανε την αντίστροφη διαδρομή). Κέρδισε με τα χρώματά της άλλο ένα ευρωπαϊκό κύπελλο, πήγε στη Σιένα, όπου συνάντησε το Μιχάλη Κακιούζη, και ύστερα στη Βαγιαδολίδ, που ήταν κι ο τελευταίος σταθμός της καριέρας του.

Τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζε ήταν αξεπέραστα, τον εμπόδιζαν να σταθεί σε ανταγωνιστικό επίπεδο και τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση και να αποσυρθεί πρόωρα από την αγωνιστική δράση, προτού κλείσει καλά-καλά τα 30 του χρόνια. Έκτοτε ο Ρεντζιάς ασχολήθηκε με την πολιτική και την τοπική αυτοδιοίκηση -είναι αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας τα τελευταία χρόνια Οι περισσότεροι όμως δε θα τον θυμούνται ως πολιτικό, αλλά ως αθλητή και βασικά ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ.

Το υστερόγραφο στην ανάρτηση μας το δίνει η περίπτωση του Σοφοκλή Σχορτσανίτη, ενός άλλου μεγάλου χαμένου στοιχήματος για το ελληνικό μπάσκετ, που έκανε πρόσφατα στη γενέτειρα του Ρεντζιά, τα Τρίκαλα, μια προσπάθεια επανεκκίνησης στην καριέρα του, με τις σχετικές φωτογραφίες να κάνουν το γύρο του διαδικτύου…