Ψηφίζουμε για όλα! Κριτήριο η ζωή και οι ανάγκες των πολλών απέναντι στα κέρδη των λίγων
Το «ψηφίζουμε για όλα» στις κάλπες της Κυριακής είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους καλούν τον λαό να «κάτσει στ’ αυγά του», να πνίξει την οργή και τη δυσαρέσκειά του, να περιορίσει το κριτήριό του. Σε όσους τον καλούν να ψηφίσει με άλλα κριτήρια και όχι με βάση την ίδια τη ζωή και την καθημερινότητά του, που πλήττεται από την υπεράσπιση των κερδών των λίγων.
Αλλωστε, ένα «ταμείο» αν κάνει κανείς στο τρίμηνο που μεσολάβησε, βρίσκει δεκάδες λόγους για να τιμωρήσει και με την ψήφο του την κυβέρνηση και την πολιτική που υπηρετεί, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα:
Από τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης που έγιναν «κρανίου τόπος» το καλοκαίρι, μέχρι τον θεσσαλικό κάμπο που μετατράπηκε σε βαλτότοπο με τις πρώτες βροχές και όπου οι κάτοικοι ακόμα μαζεύουν τα κομμάτια τους, έναν μήνα μετά τις καταστροφές.
Από το «πάμε κι όπου βγει», που πλέον ο λαός το συναντάει σε κάθε του βήμα, μέχρι τα νέα όπλα που δίνονται στην εργοδοσία για το ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Από τη βάρβαρη πραγματικότητα που οδηγεί στο να μην ξέρει ο εργαζόμενος αν πρέπει να φυλαχτεί απέναντι σε ασυντήρητες εγκαταστάσεις που σαπίζουν, π.χ. στο στάδιο – σύμβολο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, μέχρι τις ανύπαρκτες υποδομές που πνίγουν την πιο κεντρική λεωφόρο του μεγαλύτερου αστικού κέντρου της χώρας, των ρεκόρ των τουριστικών αφίξεων.
Μάλιστα, πριν ακόμα ψηφίσει ο λαός για Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, για δημάρχους και περιφερειάρχες, η κυβέρνηση έχει φροντίσει ήδη με το πρόσφατο νομοσχέδιο (βλ. σελ. 18) να κάνει ακόμα πιο αντιδραστικό τον θεσμό της Τοπικής Διοίκησης. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη για περισσότερους κομμουνιστές εκλεγμένους, αποφασισμένους να συγκρουστούν με αυτό το πλαίσιο, στον αντίποδα των υποψηφίων των άλλων κομμάτων.
«Να δεις τι σου ‘χω για μετά», είναι το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση για τους επόμενους μήνες, κάτι που πρέπει να γίνει κριτήριο για την ακόμα πιο αποφασιστική ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Αυτό το «μετά» περιγράφεται με τον καλύτερο τρόπο από τις προβλέψεις του κρατικού προϋπολογισμού για το 2024 (βλ. σελ. 22 – 23), με τη νέα απογείωση της φοροληστείας, τους «παγωμένους» μισθούς και τις συντάξεις μπροστά στην ακρίβεια που καλπάζει, τη διασφάλιση των ματωμένων πλεονασμάτων. Με το φόρτωμα στον λαό και νέων χαρατσιών, τάχα για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλίας, πληρώνοντας τα σπασμένα της βάρβαρης πολιτικής τους και «κόβοντας» ακόμα και τα όποια μέτρα – «καπαμά» είχαν εξαγγελθεί το προηγούμενο διάστημα, στο όνομα της «έκτακτης κατάστασης».
Με την ίδια βαρβαρότητα θα έχει να αναμετρηθεί η εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς: Τις 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, την εργοδοτική τρομοκρατία, το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος που ψηφίστηκαν πρόσφατα από την κυβέρνηση. Τα εργατικά «ατυχήματα», που πλέον δεν περνάει βδομάδα χωρίς τουλάχιστον έναν νεκρό στις παγίδες θανάτου της εργοδοσίας, αποτέλεσμα της εντατικοποίησης και των ανύπαρκτων μέτρων προστασίας, αφού έτσι θωρακίζεται η κερδοφορία των ομίλων.
Και αν στο εσωτερικό η θωράκιση της κερδοφορίας απαιτεί μια τέτοια σφοδρή επίθεση σε κάθε ανάγκη και δικαίωμα του λαού, τα ίδια συμφέροντα τον φέρνουν αντιμέτωπο με την «εξωτερική πολιτική» της βαθιάς εμπλοκής στα βρώμικα ΝΑΤΟικά σχέδια, τις επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.
Σε όλα τα παραπάνω εκφράζεται η ουσιαστική συναίνεση ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, με την κυβέρνηση να καμαρώνει για τη «συνετή» δημοσιονομική διαχείριση, τον ΣΥΡΙΖΑ να θυμίζει ότι ήταν αυτός που άφησε το «μαξιλάρι» των πλεονασμάτων και το ΠΑΣΟΚ να διαφημίζει την προσήλωσή του ακόμα και με «πολιτικό κόστος» σε αυτήν την πολιτική. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικεί την «πατρότητα» της μετατροπής της χώρας σε απέραντη ΝΑΤΟική βάση και να θυμίζει τα σχετικά «επιτεύγματά» του στη θωράκιση της λυκοσυμμαχίας, όπως τη Συμφωνία των Πρεσπών, τα παζάρια στο Κυπριακό κ.λπ.
Μπροστά στην ένταση αυτής της επίθεσης, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί της, όσο και οι εκλεκτοί της σε Περιφέρειες και δήμους στήνουν την «παγίδα» της αποχής, της «χαλαρής ψήφου», το «μην ασχολείσαι».
Γι’ αυτό επέλεξαν να πάνε μέχρι τις κάλπες στα «βουβά», να μην υπάρξει αντιπαράθεση, για να αποφύγουν να τοποθετηθούν στα ζητήματα που καίνε, που καταστρέφουν τον λαό, μπας και «σκορπίσουν» έτσι την οργή του.
Η αποχή όμως γίνεται τελικά όπλο για όσους ξεδιπλώνουν την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων. Γίνεται όπλο για εκείνους που ποντάρουν στην καλλιέργεια της απάθειας και στην παραίτηση, που πασχίζουν να μη βρεθεί ο λαός στο προσκήνιο με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή.
Αυτό πρέπει να υπολογίσει καθένας που νιώθει «μπουχτισμένος», που σκέφτεται ότι «δεν πάει άλλο». Για όλους αυτούς υπάρχει επιλογή και βρίσκεται στη μόνη ψήφο που θα δώσει αισιοδοξία την επόμενη μέρα, στην ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Οι επόμενοι μήνες βάζουν ψηλά τον πήχη της λαϊκής πάλης. Τα λαϊκά νοικοκυριά θα έχουν να αναμετρηθούν με τη γνωστή πια «κανονικότητα» της έκτακτης κατάστασης, τόσο για να προφυλαχθούν από «ακραία» και μη φαινόμενα, όσο και για να αντιπαρατεθούν με την εργοδοσία, τα κόμματά της, τους κινδύνους κάθε είδους.
Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία από τις λαϊκές ανάγκες που να μην πλήττεται από αυτήν την «κανονικότητα». Η σχολική στέγη «μπάζει» αφού τα λεφτά από τους αναπτυξιακούς οργανισμούς δεν …περισσεύουν, οι χώροι άθλησης και πολιτισμού ρημάζουν ή ακριβοπληρώνονται γιατί έτσι κερδίζουν οι έμποροι του χώρου. Η Υγεία υποβαθμίζεται, νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας ξεχαρβαλώνονται γιατί έτσι εξοικονομούνται πόροι και στρώνεται το έδαφος νέων επενδύσεων. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει ο λαός, θα βρει από κάτω την πολιτική που υπηρετεί το κέρδος. Θα βρει κόμματα, συνδυασμούς και εκπροσώπους τους στην Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση που την υπηρετούν σαν ευαγγέλιο. Θα βρει τους «κόφτες» της όποιας κρατικής μέριμνας και τους «πολλαπλασιαστές» της φορομπηξίας.
Το «ψηφίζουμε για όλα» στις κάλπες της Κυριακής είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους καλούν τον λαό να «κάτσει στ’ αυγά του», να πνίξει την οργή και τη δυσαρέσκειά του, να περιορίσει το κριτήριό του. Σε όσους τον καλούν να ψηφίσει με άλλα κριτήρια και όχι με βάση την ίδια τη ζωή και την καθημερινότητά του, που πλήττεται από την υπεράσπιση των κερδών των λίγων.
«Ψηφίζουμε για όλα» σημαίνει ψήφος με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών, τόσο στη γειτονιά όσο και στη δουλειά, στον δήμο και στην Περιφέρεια. Σημαίνει ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση» για να δυναμώσει το αποκούμπι του λαού, το στήριγμά του, για να αποδυναμωθούν όσοι κάνουν τη ζωή του θρύψαλα.
«Ψηφίζουμε για όλα», για να δυναμώσει το αντίπαλο δέος, με πιο ισχυρό το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που έχει αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί στην πάλη του λαού, χωρίς δισταγμούς, χωρίς να λογαριάζει δυσκολίες. Που μπαίνει παντού μπροστά, με κριτήριο την οργάνωση της αντεπίθεσης, για να μπει τέλος στη βαρβαρότητα και να μπορέσει ο λαός να ζήσει όπως του αξίζει.
