Το ΠΑΜΕ, η Αχτσιόγλου, ο σεξισμός και η Μαρία Αντουανέτα
Σεξισμός θα ήταν να θεωρούμε ακριβώς πως μια γυναίκα όταν αναλαμβάνει μια τέτοια θέση πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από έναν άνδρα. Να μην κρίνεται για τις πολιτικές της επιλογές και να μένει στο απυρόβλητο.
Με αφορμή την πρόσφατη έφοδο των μελών του ΠΑΜΕ στο Υπουργείο Εργασίας, ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με τα κρούσματα σεξισμού, που επιχειρεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, για να χαθεί η ουσία του πράγματος -κάτι σαν επικοινωνιακός αντιπερισπασμός. Θεωρώντας αρκετά σοβαρό το ζήτημα, αλλά και τον τρόπο που επιχειρούν να το αξιοποιήσουν κυβερνητικοί κύκλοι, αντιγράφουμε και δημοσιεύουμε δύο μικρά σχόλια συνεργατών μας, που τα ανέβασαν στους τοίχους τους, και τα οποία αποτυπώνουν την ουσία, βάζοντας το θέμα στις πραγματικές διαστάσεις του.
Η άποψη ότι οι (άνδρες) συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ συμπεριφέρθηκαν με σεξιστικό τρόπο στην Αχτσίογλου, επειδή ένας χτύπησε το χέρι στο τραπέζι, θυμίζει έντονα την περίπτωση της Μαρίας Αντουανέτας. Είναι μία άποψη που υποστηρίζει ότι θα πρέπει οι άντρες να φέρονται με ευγένεια στις γυναίκες ακόμα και αν αυτές είναι οι Θάτσερ. Μα με συγχωρείτε αγαπητοί αντισεξιστές απο τα Μαρκετ ιν, αυτό δεν ειναι αντισεξισμός είναι αστική ευγένεια που ίσα ίσα αναπαράγει περισσότερο τα στερεότυπα της Πατριαρχίας. Στις γυναίκες δεν φωνάζουμε, στις γυναίκες μιλάμε ήπια και όμορφα, τα γραφεία των γυναικών δεν πρέπει να χτυπάμε ούτε με τριαντάφυλλο.
Αν θεωρήσουμε ότι η πατριαρχία αναπαράγει τον σεξισμό ως μία εξουσιαστική σχέση και επιβολή πάνω στις γυναίκες, μπορεί κάποιος ξεπουλημένος περισπούδαστος , να μας πει μέσα από ποια γαμημένη σχέση εξουσίας επιβάλλεται καταπίεση στην συγκεκριμένη περίπτωση πάνω στην Υπουργίνα;
Η Υπουργίνα που νομοθετεί την εξαθλίωση μας κοιτάζοντας με απέχθεια ή ο συνδικαλιστής που χτύπησε το χέρι στο τραπέζι διεκδικώντας το δίκιο του (μας) βρίσκονται σε θέση ισχύος;
Να υπενθυμίσω τέλος, πως όταν η Αντουανέτα πήρε τον δρόμο για την γκιλοτίνα, οι αυλικοί της δεν γλίτωσαν, ούτε επειδή ήταν άντρες.
Ελευθέριος Ριλοάδης
-.-
Επειδή γίνεται λόγος για σεξιστική επίθεση στην υπουργό, σεξισμός θα ήταν να θεωρούμε ακριβώς πως μια γυναίκα όταν αναλαμβάνει μια τέτοια θέση πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από έναν άνδρα. Να μην κρίνεται για τις πολιτικές της επιλογές και να μένει στο απυρόβλητο. Αδιάφορο είναι παντελώς αν αυτή τη στιγμή ο υπουργός που συνομολογεί με την υπογραφή του σε ένα πολιτικό έγκλημα, λέγεται η ή ο Αχτσιόγλου. Οι ηλίθιες παρατηρήσεις και κριτικές προς το πρόσωπό μιας γυναίκας που ενέχουν σεξιστικά σχόλια, δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολιτική κριτική και είναι φυσικά καταδικαστέες, αλλά δεν προήλθαν από τους ανθρώπους που έκαναν την παρέμβαση στην πράξη.
