Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Για ένα σκύλο» του Λευτέρη Ιερόπαιδα

Ο Λευτέρης Ιερόπαις γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 του Δεκέμβρη 1920.  Σε αυτή την πόλη σπούδασε νομικά.

Στο περιοδικό Νέα Εστία δημοσίευσε το ποίημά του “Οδοποιία”, το 1938 και θεωρείται η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα, με το ψευδώνυμο Λευτέρης Νομικός.  Η Έλλη Αλεξίου, σε κείμενά της, αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε στα χρόνια της αντίστασης και το ψευδώνυμο “Γέρος”.

Έντονα πολιτικοποιημένος (τροτσκιστής) καθώς ήταν, στο πρώτο έτος του Πανεπιστημίου, το 1938, κρατήθηκε στην ασφάλεια, μαζί μα άλλους συμφοιτητές του, για την δράση του κατά της δικτατορίας.

Αργότερα το 1940, κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό. Λόγω των συνθηκών του πολέμου καταστράφηκε η υγεία του και πέθανε από φυματίωση στις 27 του Μάρτη 1945, σε ηλικία 24 χρονών.

Η ποίηση του, που ουσιαστικά έγινε γνωστή είκοσι χρόνια μετά από τον θάνατό του, με τις σχετικές εκδόσεις, είναι επηρεασμένη από το ποιητικό και πολιτικό κλίμα της εποχής του, αλλά και από το δημοτικό μας τραγούδι.

Έργα του: Η ποιητική συλλογή Το Κράτος του πολέμου (1965), που εξέδωσε ο αδελφός του Νίκος Ιερόπαις. Το 1999 ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος εξέδωσε μια ανθολογία του έργου του στη σειρά “Εκ Νέου” των εκδόσεων Γαβριηλίδη, από όπου και το ποίημα “Για ένα σκύλο”.

Για ένα σκύλο

Είναι ένας σκύλος ήσυχος, μικρούλης, που πηγαίνει
στα πόδια των ανθρώπων και ποτέ του δεν γαβγίζει
μήτε δαγκώνει και γι’ αυτό ποτέ του δεν χορταίνει
το ποθητό και δίχως πέτσα κόκαλο, που ελπίζει

Είναι ένας σκύλος ήσυχος, μικρούλης και φτωχός,
που απ’ τη σκυλίσια του ψυχή, για λάθος του νομίζει,
το ότι είναι σκύλος, πιο πολύ το ότι είν’ μικρός.
Γι’ αυτό, σαν τον κλοτσάνε δεν δαγκώνει, ούτε γαβγίζει.

Είναι ένας σκύλος με ψυχή βαθιά χριστιανική,
που δείχνει ταπεινόφρονα ότι δεν έχει πονέσει,
που με την πράξη του αποχτά ευτυχία μοναδική,
μες στον παράδεισο των σκύλων μια μικρούλα θέση.

Μονάχα από τα γήινα τα δεινά του, λείπει, ακόμα,
κάτι, που την αγάπη του εαυτού του θα ξυπνήσει,
του λείπει μια γερή κλοτσιά, κατάμουτρα στο στόμα,
να θυμηθεί τα δόντια του, να ορμήσει να ξεσκίσει. 

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.