Το Πογκρόμ της άποψης

Στη Γερμανία τα δάκρυα της Πέτρας έγιναν πέτρα. Σαν κι αυτή που βάζουμε στους τάφους, στη δημοκρατία, στον πολιτισμό… Βέβαια υπάρχει πρόοδος, μια κάποια. Αφού τα βιβλία δεν τα καίμε πια, τα μποϊκοτάρουμε και φιμώνουμε τους συγγραφείς τους. Στη μεγάλη Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, την 75η παρακαλώ, η Παλαιστίνια Αντάνια Σίμπλι, πολυβραβευμένη και με κορυφαίο της βιβλίο την «Ασήμαντη Λεπτομέρεια», με θέμα το βιασμό και το φόνο ενός κοριτσιού Βεδουίνων το 1949 από μονάδα του ισραηλινού στρατού, δε θα πάρει φέτος στην Εκθεση το βραβείο που κέρδισε. Γιατί είναι Παλαιστίνια. Πάνω από εξακόσιοι Αραβες εκδότες αποχώρησαν. Πάνω από χίλιοι λογοτέχνες, συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και νομπελίστες, διαμαρτυρήθηκαν με επιστολή τους, αλληλέγγυοι και με τη Σίμπλι και με τους Γερμανούς εκδότες της, λέγοντας ότι η μεγαλύτερη Έκθεση Βιβλίου στον κόσμο έχει καθήκον να στηρίζει φωνές και από την Παλαιστίνη, και από το Ισραήλ, κι όχι μόνον από το δεύτερο όπως αποφασίστηκε. Γιατί αποφασίστηκε. Εδώ και τώρα και άμεσα.

Στην Αμερική, που «εμπιστεύεται την τύχη της στο Θεό» και μάλιστα τυπωμένο στο δολάριο, όλοι οι Εβραίοι μεγιστάνες – χορηγοί σε θηριώδη πανεπιστήμια, όπως το Χάρβαρντ και το Κορνέλ, τραβάνε πίσω τα ωραία τους δολάρια, επειδή μερικοί φοιτητές εδώ και κάμποσοι καθηγητές εκεί τόλμησαν να αρθρώσουν έστω και μισοκούβεντα υπέρ των Παλαιστινίων, σ’ αυτό το ιδιότυπο πογκρόμ της άποψης που ζούμε από τις 7 του Οκτώβρη, όπου θεωρείται αυτομάτως αντισημιτική.

Έτσι φτάσαμε στη σφαγή. Για τα παιδιά ενός ανώτερου Θεού, πλούσιου και εκλεκτού είναι νόμιμη άμυνα. Γι’ αυτά του κατώτερου Θεού είναι αποκτήνωση. Οι λέξεις ξαναβαφτίζονται όλες. Στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους Ισραηλινούς. Σε μια θεόρατη κολυμβήθρα αίματος για τους Παλαιστίνιους. Εισβολή. Κατοχή. Εποικισμός. Ανεξαρτησία. Κράτος. Τρομοκράτης. Μαχητής. Ηρωας. Γενοκτονία. Εγκλημα Πολέμου. Ειδεχθές. Νέος. Γέρος. Παιδί. Αθώος – Ενοχος. Δικαιοσύνη. ΟΗΕ. Βέτο. Ειρήνη – Πόλεμος. Ξεχάστε τες. Πρέπει να ανασκολοπιστούν.

Ήδη σ’ όλο τον κόσμο άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα στοιχειωδώς να ακουστούν υπέρ της Παλαιστίνης, μιλιούνια σκεπτόμενοι και εργαζόμενοι, απειλούνται με απόλυση, με φτώχεια κι όπου γίνεται με διαπόμπευση. Κοινωνίες ολόκληρες εκβιάζονται να πάρουν θέση, εδώ και τώρα, όχι στο δίλημμα Ισραήλ ή Παλαιστίνη, αλλά με το Ισραήλ ή εναντίον του.

Αυτή είναι η καρδιά της θηριώδους προπαγάνδας, που πρέπει να χτυπάει μόνο με βηματοδότη, και δη ελεγχόμενο. Η διαστρέβλωση γεγονότων, οι επεξεργασμένες φωτογραφίες, οι ύπουλες λεζάντες, η υπερπαραγωγή πόντιων πιλάτων, η κατασκευή ενόχων, η αγιοποίηση παρόχων, η αναγωγή της άγνοιας και της εθελούσιας εξόδου από τη φρίκη της πραγματικότητας που έχουν αναχθεί σε τρόπους επιβίωσης, όλα τούτα συντελούν στην προετοιμασία των μαζών, ώστε να αποδεχτούμε μια δαντική κόλαση ως τρόπο ζωής και σκέψης και δη πρόοδο στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Το έδαφος έχει προετοιμαστεί όμως, σύντροφοι, εδώ και δεκαετίες για μια τέτοια προπαγάνδα. Πίσω σ’ εκείνες τις αυγουστιάτικες νύχτες όπου χιλιάδες των χιλιάδων άνθρωποι έπεσαν να κοιμηθούν και δεν ξύπνησαν ποτέ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Όταν το επίτευγμα των μαθηματικών και της φυσικής έπεσε πάνω τους, και η ατομική βόμβα έριξε τα …άτομα στον πυρηνικό όλεθρο και την ισορροπία του τρόμου. Μόλις την επομένη, τότε, άρχισε η προπαγάνδα της φριχτά καλής βόμβας, που όμως τέλειωσε ένα φριχτό παγκόσμιο πόλεμο. Από τότε μας ρωτάνε όλους μας σε τακτά χρονικά διαστήματα τι θα κάναμε χωρίς αυτές τις απεχθείς άγιες βόμβες, κι αν θα ήμασταν, άκουσον άκουσον, ή ελεύθεροι ή σαπούνι σε σχήμα αγκυλωτού σταυρού.

Η αντίσταση στην προπαγάνδα κάθε μορφής ισχυρών των απλών καθημερινών ανθρώπων, που τους λένε και περιφρονητικά αδύναμους, συνηθισμένους, πληκτικούς κι ανάξιους λόγου, είναι καθημερινός αγώνας του μυαλού και του κορμιού. Οφείλουμε να αρνιόμαστε να απαντήσουμε στα εκβιαστικά διλήμματα, στο ξεκαθάρισμα έντεχνων εμβόλιμων αμφιβολιών. Το αίμα είναι κόκκινο. Οποτε παίζεται στα ζάρια των συμφερόντων γίνεται μαύρο. Η ζωή είναι δίκαιη μόνον όταν για όλους το αίμα ροδίσει μάγουλα από έξαψη, έρωτα, χαρά, παιχνίδι κι ανθρωπιά. Κι όλα τούτα μόνο σ’ ελεύθερη κι ειρηνική ζωή υπάρχουν στις πατρίδες των ζωντανών και ποτέ των φυλακισμένων και των πεθαμένων.