Γιάννης Τασιούλας: Η απεργία των οικοδόμων στις 8 Νοέμβρη σηματοδοτεί την κλιμάκωση της πάλης και της διεκδίκησης

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Γιάννη Τασιούλα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, για τη μεγάλη μάχη που ετοιμάζει ο κλάδος

Για τη σημασία αυτής της μεγάλης απεργιακής μάχης ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Γιάννη Τασιούλα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας.

— Μετά από απεργιακές μάχες που έδωσαν οι εργάτες τα προηγούμενα χρόνια, η Ομοσπονδία κατάφερε να υπογράψει κλαδική ΣΣΕ που περιλαμβάνει αυξήσεις στα μεροκάματα και άλλες σημαντικές κατακτήσεις. Τώρα, τι κατάσταση επικρατεί στον κλάδο και τι οδηγεί στη νέα απεργία;

— Η αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια δεν έλυσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές. Το αντίθετο θα λέγαμε. Τα προβλήματα παραμένουν και οξύνονται, ως συνέπεια των προηγούμενων χρόνων της μεγάλης κρίσης και ανεργίας, των εκατοντάδων αντεργατικών νόμων, που όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, όπως υπόσχονταν παλιοί και νέοι κυβερνώντες, αλλά ενισχύθηκαν με νέους, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, ο νόμος – έκτρωμα Γεωργιάδη, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τους όρους δουλειάς, ασφάλισης και συνολικά τους όρους ζωής των οικοδόμων και των οικογενειών τους.

Αυτήν τη στιγμή, στον κλάδο δουλεύει μια ολόκληρη γενιά οικοδόμων που πέρασαν τη 10ετή κρίση και έχουν χάσει έναν μεγάλο χρόνο στην ασφάλισή τους, με αποτέλεσμα πλησιάζοντας προς την ηλικία συνταξιοδότησης να βρίσκονται μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο να μην μπορέσουν να συγκεντρώσουν τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων που απαιτούνται ή αν τα καταφέρουν να βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα των ήδη κουτσουρεμένων συντάξεων.

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, η Ομοσπονδία μας προτάσσει και διεκδικεί το αίτημα της αναγνώρισης και διανομής των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων σε όλους τους οικοδόμους. Η τελευταία φορά που δόθηκαν τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα ήταν το 1985. Από τότε ο ΕΦΚΑ εισπράττει εισφορές από νομιμοποίηση αυθαιρέτων, από πράξεις επιβολής κ.ά. χωρίς να αποδίδει τα ένσημα στους οικοδόμους. Η ευθύνη βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, που παρότι αναγνώριζαν το δίκαιο του αιτήματός μας αρνούνταν να το ικανοποιήσουν.

Επιπλέον, η όξυνση των προβλημάτων αφορά το μεγάλο θέμα της εντατικοποίησης της δουλειάς στους χώρους εργασίας, της έλλειψης των μέτρων ασφάλειας και υγείας. Τα θανατηφόρα «ατυχήματα» έχουν πολλαπλασιαστεί χωρίς να «ιδρώνει το αυτί» κανενός από την κυβέρνηση, το υπουργείο Εργασίας, για να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας.

Το ζήτημα της ακρίβειας είναι από τα βασικά προβλήματα που απασχολεί τον κλάδο, γιατί παρά τη βελτίωση των μεροκάματων, κάθε μέρα που περνάει συρρικνώνεται η δυνατότητα να ανταποκριθούν οι εργαζόμενοι σε βασικές τους ανάγκες.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τον εκτρωματικό νόμο, μας λέει να δουλέψουμε 13ωρα, ήλιο με ήλιο, χωρίς σταματημό για να τα βγάλουμε πέρα. Εχει το θράσος να λέει ότι όσα νομοθετεί είναι για το καλό μας. Εμείς όμως απαντάμε πως το καλό και το συμφέρον μας είναι να κηρυχθεί υποχρεωτική η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που έχουμε υπογράψει, που θα βελτιώσει συνολικά την ασφάλισή μας και το εισόδημά μας. Ξέρουμε καλά πως ασπίδα για τη ζωή μας, τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας δεν είναι η κυβερνητική πολιτική που αρχίζει και τελειώνει με στόχο την ικανοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, αλλά ο οργανωμένος αγώνας με επίκεντρο τις ανάγκες μας. Αυτός ο αγώνας μάς προστάτευσε τα χρόνια της κρίσης, αυτός ο αγώνας έφερε ως αποτέλεσμα την υπογραφή της Κλαδικής Σύμβασης με μεγάλες αυξήσεις στα μεροκάματα. Γι’ αυτό και σήμερα επιλέγουμε να δυναμώσουμε την πάλη μας, που αποδεδειγμένα μας έχει προστατέψει, μας έφερε κατακτήσεις, μας πήγε ένα βήμα εμπρός μέσα σε συνθήκες όξυνσης της επίθεσης κεφαλαίου και κυβέρνησης.

— Είναι η πρώτη κλαδική απεργία που προκηρύσσεται μετά το πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο. Τι σηματοδοτεί αυτή η μάχη για τους οικοδόμους αλλά και ευρύτερα; Πώς στέκονται οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι;

— Ο νόμος – έκτρωμα για τα Εργασιακά, που ψηφίστηκε πριν από λίγες μέρες, αναβάθμισε το αντεργατικό οπλοστάσιο με όλα όσα απαιτούσαν από καιρό οι μεγαλοεργοδότες, μεγαλοεργολάβοι, βιομήχανοι και συνολικά το κεφάλαιο. Χειροτερεύει τους όρους δουλειάς και ενισχύει τον μηχανισμό καταστολής απέναντι στα συνδικάτα, στους αγώνες των εργαζομένων, στο δικαίωμα της απεργίας.

Ξέρουμε πολύ καλά σε ποιες συνθήκες θα προετοιμάσουμε την απεργία μας στις 8 Νοέμβρη και την επιτυχία της πανελλαδικά σε όλους τους χώρους δουλειάς. Συχνά έχουμε βρεθεί σε τέτοιου είδους καταστάσεις, όπως με τον νόμο Αχτσιόγλου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, με τον νόμο Χρυσοχοΐδη της κυβέρνησης της ΝΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και εκβιασμούς των εργαζομένων του κλάδου που έχουν επιχειρήσει μεγαλοεργολάβοι, με απολύσεις πρωτοπόρων συνδικαλιστών, οι οποίοι βρέθηκαν μπροστά στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Από όλα αυτά έχουμε βγει νικητές γιατί βασίζουμε τη δύναμή μας στους ίδιους τους οικοδόμους και τους εργαζόμενους στα συναφή επαγγέλματα. Οι απειλές, οι προειδοποιήσεις και οι μηχανισμοί της εργοδοσίας τα «βρήκαν μπαστούνια» με το οργανωμένο οικοδομικό κίνημα.

Η απεργία στις 8 Νοέμβρη θα στείλει μήνυμα ότι οι οικοδόμοι δεν συμβιβάζονται, αλλά αγωνίζονται, διεκδικούν και κατακτάνε το δίκιο τους με σκληρούς αγώνες. Από αυτήν την άποψη, κατανοούμε και την ευθύνη που έχουμε όχι μόνο για να δυναμώσουν οι αγώνες στον κλάδο, αλλά συνολικά της εργατικής τάξης, που αποτελεί βασική προϋπόθεση αναχαίτισης της επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου και των δυνάμεων που τους στηρίζουν και αντεπίθεσης με βάση όσα έχουμε ανάγκη και τα στερούμαστε για να ικανοποιούνται οι ανάγκες και τα κέρδη των λίγων.

— Από την αρχή του χρόνου 15 είναι οι οικοδόμοι που έχουν πέσει νεκροί στο μεροκάματο. Τι φταίει; Και πώς στέκονται η Ομοσπονδία και τα Σωματεία του κλάδου απέναντι σε αυτήν την κατάσταση;

— Ούτε «η κακιά η ώρα» ούτε «η κακιά η τύχη» ούτε ο σακατεμένος και ο σκοτωμένος φταίνε, όπως ακούμε ως επί το πλείστον από την εργοδοσία, που ψάχνει δικαιολογίες για να κρύψει τις ευθύνες της και παρουσιάζει ότι όλα τα έχει καλώς καμωμένα. Κανένας εργάτης δεν πάει στη δουλειά για να σκοτωθεί. Πρώτο μας μέλημα είναι, όπως πηγαίνουμε γεροί στη δουλειά, έτσι να μπορούμε να γυρίζουμε γεροί στα σπίτια και την οικογένειά μας.

Τα εργοδοτικά εγκλήματα είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια της εργασίας. Συμβαίνουν κάτω από την εργοδοτική πίεση να γίνει η δουλειά όσο το δυνατόν γρηγορότερα, που σημαίνει κέρδη για τους μεγαλοεργολάβους και παράκαμψη της ασφάλειας. Αυτή η κατάσταση θα οξυνθεί με τους αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν, με τα 13ωρα, την εργασία χωρίς διακοπή, με την Επιθεώρηση Εργασίας να επισκέπτεται τους χώρους δουλειάς, που έχουν γίνει αρένες θανάτου, μετά το έγκλημα.

Η Ομοσπονδία προτάσσει το αίτημα της επαναλειτουργίας των Μεικτών Επιτροπών Ελέγχου στις Κατασκευές, που έχουν αδρανοποιηθεί από το 2013 με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Δεν ισχύει το επιχείρημα του υπουργείου Εργασίας ότι «δεν γίνεται κάθε εργαζόμενος, κάθε χώρος δουλειάς, να έχει από έναν επιθεωρητή εργασίας», την ώρα που συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας είναι αποδεκατισμένο από επιθεωρητές και υλικοτεχνική υποδομή για να πραγματοποιεί ελέγχους με στόχο την πρόληψη των εγκλημάτων που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς.

Δεν είναι αποδεκτό εργαζόμενοι, που δουλεύουν από τα νεανικά τους χρόνια, να μην έχουν δει ούτε μια φορά τις αρμόδιες υπηρεσίες να ελέγχουν τους χώρους δουλειάς. Δεν γίνεται ο μεγαλοεργοδότης να πληροφορείται σε πολλές περιπτώσεις ότι επίκειται έλεγχος και να προετοιμάζεται ώστε να καμουφλάρει προσωρινά τα «κακώς κείμενα».

Για όλα αυτά ευθύνη φέρει η κυβέρνηση που με το νομοθετικό της οπλοστάσιο ή κάνοντας τα στραβά μάτια δίνει το πράσινο φως στη μεγαλοεργοδοσία να θυσιάζει τα πάντα, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων στον βωμό των κερδών.

Η προστασία της ζωής των εργαζομένων προϋποθέτει την ενίσχυση της οργάνωσης και των συνδικάτων μέσα στους χώρους δουλειάς ώστε να αντιμετωπιστεί η εγκληματική τακτική της μεγαλοεργοδοσίας και με αγώνες να επιβάλλονται μέτρα ασφάλειας, να βελτιώνονται οι όροι αμοιβής, ασφάλισης, να εξασφαλίζονται το 7ωρο – 5ήμερο, οι ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.

Η απεργία στις 8 Νοέμβρη είναι αναγκαίο να γίνει εφαλτήριο για να δυναμώσει ο αγώνας μας, η πάλη μας για όλα όσα βασανίζουν τους εργαζόμενους του κλάδου. Ο αγώνας μας είναι το όπλο μας για να τα καταφέρουμε.