«Τέτοιοι αγωνιστές μπορούν να βγουν μόνο από τα σπλάχνα της Εργατιάς» – Η Ομοσπονδία Οικοδόμων αποχαιρετά τον Διαμαντή (Τάκη) Μαυροδόγλου
Εμείς οι οικοδόμοι είμαστε πολύ περήφανοι για το σύντροφο Τάκη. Στεκόμαστε με δέος μπροστά στην αγωνιστική πρωτοπόρα στάση ζωής του. Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη μορφή του που είναι αποτυπωμένη σε όλες τις στιγμές της ταξικής πάλης του οικοδομικού κινήματος.
Η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας «αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη και περηφάνια τον παλαίμαχο συνάδελφο και σύντροφο Διαμαντή (Τάκη) Μαυροδόγλου, που έφυγε χθες από τη ζωή πλήρης ημερών».
Σε ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής:
«Ο σύντροφος Τάκης διετέλεσε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για 10 χρόνια. Εκλέχτηκε στο τιμόνι της Ομοσπονδίας ως Γενικός Γραμματέας στο ιστορικό 9ο Συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στις 8,9 Αυγούστου 1976, στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, όπου οι ταξικές δυνάμεις ξερίζωσαν από τις γραμμές τους τον χουντοαναθρεμμένο Γενικό Γραμματέα Λυκιαρδόπουλο, που για δεκαετίες κάθονταν στο σβέρκο των οικοδόμων.
Στο 10ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, το 1977, στην Αθήνα, στο Θέατρο «Ακροπόλ», όπου ολοκληρώθηκε η νίκη των ταξικών δυνάμεων και εξασφαλίστηκε η δημοκρατική λειτουργία της Ομοσπονδίας με τη ψήφιση του νέου καταστατικού και τη διεξαγωγή ενός γνήσιου αντιπροσωπευτικού Συνέδριου, ο σύντροφος Τάκης ανέλαβε Πρόεδρος, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1986.
Συνέδεσε τη θητεία του, ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, με μεγάλους μαζικούς αγώνες και εμβληματικές κατακτήσεις του κλάδου. Τη μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 58 χρόνια, τον αγώνα για το 7ωρο – 5νθήμερο, για την αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων στους οικοδόμους.
Γεννήθηκε το 1924 και ήταν παιδί αγροτικής οικογένειας. Από πολύ μικρός αναγκάστηκε να βγει στο μεροκάματο. Γνώρισε τις διώξεις του αστικού κράτους γιατί ήταν κομμουνιστής. Ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας ανυποχώρητος αγώνας, κόντρα σε δυσκολίες, διωγμούς, αλλά πάντα με το κεφάλι ψηλά και πάντα με επίκεντρο τα συμφέροντα του εργατόκοσμου.
Ο σύντροφος Τάκης στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής οργανώνεται στην ΕΠΟΝ, στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Παίρνει μέρος σε πολλές μάχες και μετά τη λήξη του πολέμου στα Δεκεμβριανά ενάντια στο αστικό κράτος, τους παρακρατικούς μηχανισμούς και τους ξένους συμμάχους τους. Βρίσκεται αντιμέτωπος με επιθέσεις της αστυνομίας στο σπίτι του και την οικογένειά του. Βασανίζεται και φυλακίζεται για τις κομμουνιστικές του ιδέες.
Αρχικά, δουλεύει στον κλάδο της Βυρσοδεψίας. Όμως, ούτε εκεί σταματούν οι διώξεις. Εργάζεται στην Οικοδομή, ως μωσαϊκός, όπου έχουν βρει καταφύγιο πολλοί αγωνιστές και πρωτοπόροι εργάτες. Στην δικτατορία συλλαμβάνεται από την πρώτη μέρα και εξορίζεται στη Γιούρα και στη Λέρο. Με την πτώση της δικτατορίας βοηθάει στην ανασυγκρότηση των οικοδομικών σωματείων και την ανάπτυξη του οικοδομικού κινήματος. Εκλέγεται βουλευτής του ΚΚΕ μέχρι το 1989. Με τη συνταξιοδότησή του εκλέγεται για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ.
Εμείς οι οικοδόμοι είμαστε πολύ περήφανοι για το σύντροφο Τάκη.
Στεκόμαστε με δέος μπροστά στην αγωνιστική πρωτοπόρα στάση ζωής του.
Από απεργιακή συγκέντρωση των οικοδόμων στις 5 Απρίλη του 1984 στην Αθήνα, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης – πρώην Κοτζιά
Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη μορφή του που είναι αποτυπωμένη σε όλες τις στιγμές της ταξικής πάλης του οικοδομικού κινήματος. Πάντα με τη ντουντούκα στο χέρι να ενημερώνει τους οικοδόμους στους χώρους δουλειάς, τα γιαπιά, τα εργοτάξια, στις πιάτσες από τα χαράματα, με ήρεμο λόγο και αποφασιστικότητα για το δίκιο της τάξης μας. Ακούραστο και πρωτοπόρο στις πορείες των συνταξιούχων να δίνει παλμό με τα συνθήματα. Τέτοιοι αγωνιστές μπορούν να βγουν μόνο από τα σπλάχνα της Εργατιάς.
Η Ομοσπονδία Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στα παιδιά του, Ζαφείρη και Δώρα και στα εγγόνια του Σταύρο, Βαλεντίνη και Διαμαντή.».
