Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ελλήνων Ουγγαρίας αποχαιρετά με θλίψη τον Νίκο Γιούτσο

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ελλήνων Ουγγαρίας αποχαιρετά με θλίψη τον Νίκο Γιούτσο που έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 7 Νοεμβρίου.

Όπως τονίζει ο Σύλλογος:

«Ο Νίκος Γιούτσος έβαλε την δική του σφραγίδα στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Ολυμπιακού από το 1964 μέχρι το 1974.

Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1941 στο σλαβόφωνο Μακροχώρι Καστοριάς, ένα αντάρτικο χωριό, που βομβαρδίστηκε ανελέητα από δυνάμεις του αστικού στρατού και των Αμερικάνων συμμάχων του.

Γι αυτό οι αντάρτες του ΔΣΕ σε συνεννόηση με γονείς πήραν 219 παιδιά από το χωριό και τα μετακίνησαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες όπου θα ήταν ασφαλή. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά ήταν κι ο Νίκος Γιούτσος με την αδερφή του.

Ο Miklós Jucsov όπως ήταν το όνομά του στην Ουγγαρία, ξεχώρισε από νωρίς για τις ποδοσφαιρικές του αρετές στο χωριό “Μπελογιάννης”, όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες από την Ελλάδα. Αγωνιζόταν με την ελληνική προσφυγική ομάδα «Όλυμπος» όταν τράβηξε τα βλέμματα των Ούγγρων υπευθύνων, με αποτέλεσμα τη μετακίνησή του στην Csepel, με την οποία είχε πολλές επιτυχίες. Τότε άρχισε μια σειρά επαφών με την Ελλάδα και τελικά το 1964 έγινε η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό.

Σε δηλώσεις του θυμούμενος τη ζωή του στη ΛΔ της Ουγγαρίας έδωσε τη δική του απάντηση στην λάσπη περί “παιδομαζώματος”: “Το χωριό μου ήταν έξω από την Καστοριά, το Μακροχώρι. Ήταν ανταρτοκρατούμενα μέρη αυτά. Με το ζόρι δεν πήρανε κανέναν εκεί! Μας πήρανε για να μη σκοτωθούμε, γιατί μας βομβαρδίζανε. Και είπαν ότι πρόχειρα θα φεύγαμε και σύντομα θα γυρίζαμε πίσω… (χαμογελάει). Αλλά δεν γυρίσαμε. Επικρατήσανε οι άλλοι. Ο κυβερνητικός στρατός”. Ενώ ο ίδιος είχε να το λέει για το επίπεδο της οργάνωσης και της ποιότητας του αθλητισμού που απολάμβαναν ο λαός κι η νεολαία στη φιλόξενη για χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες ΛΔ της Ουγγαρίας.

Στην δε επιστροφή του στην Ελλάδα βρήκε μπροστά του πολλά εμπόδια και δυσκολίες. Το υπουργείο εξωτερικών δεν του έδινε βίζα λόγω της απαγόρευσης επανόδου πολιτικών προσφύγων στη χώρα. Χρειάστηκε να αλλάξει το όνομα του ώστε να μπορέσει να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα. Παρά τις υποσχέσεις που του είχαν δώσει στην Ελλάδα δεν μπορούσε να ταξιδέψει εκ νέου στην ΛΔ Ουγγαρίας λόγω διαβατηρίου. Έμεινε αναγκαστικά στην Ελλάδα χωρίς να μπορεί να αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό λόγω της υπηκοότητας του και συμμετείχε μόνο σε φιλικές αναμετρήσεις. Με το μεγάλο ταλέντο του βοήθησε αποφασιστικά τον Ολυμπιακό στο πρώτο του πρωτάθλημα μετά από έξι χρόνια το 1964 ενώ μεσουράνησε για τα επόμενα χρόνια με το όνομα του να γίνεται τραγούδι ανάμεσα στους φιλάθλους με το γνωστό σύνθημα “έμπαινε Γιούτσο”.

Τα μέλη του Συλλόγου αποχαιρετούν με συγκίνηση τον φίλο,συμπατριώτη, Νίκο Γιούτσο και εκφράζουν τα συλλυπητήρια τους στην οικογένειά του».