Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Έμπαινε Γιούτσο» του Αντώνη Πετράτου

Ο Αντώνης Πετράτος γεννήθηκε το 1959 στη Νίκαια. Γράφει ποιήματα και στίχους για τραγούδια. Επίσης ασχολείται με το θέατρο.

Τις εγκύκλιες σπουδές του τις ολοκλήρωσε στο λύκειο Κορυδαλλού και αργότερα φοίτησε στην ανώτερη δημόσια σχολή Εμπορικού Ναυτικού.

Με τα γράμματα και τον λόγο ασχολήθηκε από τα σχολικά του ακόμη χρόνια και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύθηκε το 1983 στο περιοδικό «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ».

Την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Μονόδρομος» την εξέδωσε ο ίδιος το 1988, για να ακολουθήσει η δεύτερη με τίτλο «Με των 6 και 15» το επόμενο έτος.

Άλλα ποιητικά του έργα είναι «Τα χρώματα μεσίστια», «Ιωνικά», «Αλκιβιάδης επί Κέλτας».

Με το τραγούδι καταπιάστηκε από το 1985 και συνεργάστηκε με τον συνθέτη Γιώργο Αρσενίδη.

Το πρώτο τραγούδι τους, «Η αγάπη της βροχής», ηχογραφήθηκε το 1991 από την “POLYGRAM” και το τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης. Τον ίδιο χρόνο, με τον ίδιο συνθέτη, παίρνουν μέρος στους αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας, που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις, με το τραγούδι «Αρλεκίνος», που τραγούδησε ο Κωνσταντίνος Βασιλιάγκος και ηχογραφήθηκε από τον «ΣΕΙΡΙΟ». Λίγο αργότερα, ο Νίκος Ανδρουλάκης, πάλι σε μουσική του Γιώργου Αρσενίδη, τραγούδησε το «Ασήμι και το βυσσινί» και το «Ομόνοια-Θησείο» στη συλλογή «Μυθικά Καράβια» από την «ΜΒΙ».

Το 1996 βραβεύτηκε από την εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά για το ποίημα του «Αντί αριθμού διαδρομής». Τον επόμενο χρόνο, το περιοδικό «Νέο Επίπεδο» τον κατέταξε στους ποιητές της γενιάς του ΄80.

Αργότερα, συνεργάστηκε με το μουσικό σύνολο GUITARTE και με το θέατρο σκιών του Άθου Δανέλλη, γράφοντας τα κείμενα για το χορόδραμα «Το καταραμένο φίδι» του Μάνου Χατζιδάκι, σε μουσική προσαρμογή Νίκου Χατζηελευθερίου και σκηνοθετική επιμέλεια Σοφίας Χουλιαρά. Στην παράσταση που ανέβηκε για πρώτη φορά στη «Μάντρα της Κοκκινιάς» τον Ιούνιο του 2007, κράτησε ο ίδιος το ρόλο του αφηγητή.

Έδωσε συνεργασίες σε μουσικά περιοδικά, όπως ο «Μετρονόμος» και αρκετές φορές έγραψε κείμενα για την τοπική εφημερίδα «ΚΟΡΥΔαλλιώς».

Το ποίημα του Αντώνη Πετράτου «Έμπαινε Γιούτσο» ανιχνεύσαμε στο εξαιρετικό ιστολόγιο «Αλωνάκι της ποίησης» του ποιητή – μεταφραστή Γιώργου Κεντρωτή. Και προφανώς γράφτηκε για τον ποδοσφαιριστή – θρύλο, Νίκο Γιούτσο, η πορεία του οποίου ξεκίνησε από ένα αντάρτικο χωριό στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), συνεχίστηκε με τα παιδικά του χρόνια στη σοσιαλιστική Ουγγαρία, για να κατακτήσει στη συνέχεια την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να γίνει σύνθημα και τραγούδι στα χείλη των φιλάθλων.

Έμπαινε Γιούτσο

Τι είπες; Να σωπάσω;
Ακούς Φραντς Λιστ, την Ουγγρική Ραψωδία.
Όχι, όχι, εγώ ακούω τον καλπασμό
που αφήνει πίσω σύννεφο
κόκκινο και λευκό.
Ακούω τις τάπες στο ταρτάν
απ’ την καταπακτή
μέχρι το απότιστο γκαζόν της σέντρας.
Οι κάλτσες σωριασμένες στα σφυρά σου
μαύρα παπούτσια σαν οπλές
κρατάς το βλέμμα χαμηλά
περισσεύει η γλώσσα απ’ τα κορδόνια.
Σφύριγμα πρώτη πάσα,
πηγασικός διασκελισμός.
Δεν προλαβαίνει
ούτε ο Ρίβα
ούτε ο Αλμπερτόζι –
το Φάληρο ένα γκολπόστ με τρύπιο δίχτυ
που δεν κρατάει τον άνεμο…
Νίκο, Νίκο
με τη φανέλα που ανεμίζει ερυθρόλευκη
μπαίνεις
Νικόλα Γιουτσώφ
στο αιώνιο.
Έμπαινε Γιούτσο…

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.