Αλληλουχία

Με μια κουλτούρα μαζική,
στα βάναυσα τα δεδομένα,
χτίσε μια νέα οπτική,
ν’ αναμορφώσεις τα φθαρμένα…

Αυτό που λαχταράς και θες,
έμπνευση να ‘χει και διάνοια,
να ‘ναι πρωτίστως αληθές,
να ‘χει αρετές και, περηφάνια!

Μ’ άλλα νοήματα και λέξεις,
ύψωσε το δικό σου τόνο,
απ’ τ’ άβουλο για να ξεμπλέξεις,
να δώσεις κίνητρο στο χρόνο.

Μ’ εύπλαστη γλώσσα κι εμμονή,
θέσε ρυθμό στην εποχή σου,
να ξαστερώσουν οι ουρανοί,
να ιδούν την έσω συνοχή σου.

Θίξε του νου τα ιδανικά,
κάμε μια αίσια προφητεία
κι όλα θα γίνουν μαγικά,
στη γήινή μας τη θητεία.

Σχήμα να δώσεις και μορφή,
χροιά να βάλεις στην ουσία,
να φτάσεις πρώτος στην κορφή,
με έξαρση, με φαντασία.

Στην ποίηση η θεραπεία!
Στον οίστρο της, το γιατρικό!
κι άμα μεστώσει η ουτοπία,
θ’ αλλάξει η κτίση ριζικό!

Η στόχαση κι η πρακτική,
συμμαχητές στο ίδιο έργο,
για μια ζωή πνευματική,
για ‘κείνο που ποθώ και στέργω.

Στο έπος του πολιτισμού,
η Γη, τα λάθη της να σβήνει
κι υπό το φως του εξαγνισμού,
κάθε αξία ν’ ακριβύνει.

…..

Ό,τι είναι ευτελές και στείρο,
δεν έχει όραση αγγέλων!
Κι όσους δεν συναινούν οικτίρω,
για το αστάθμητό μας μέλλον…