Βάζουν εμπόδια μόνο στην απεργία;…

Το “πρόταγμα” της κυβέρνησης για τάχα δικαιότερη συμμετοχή των μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων στην λήψη απόφασης για απεργία, είναι απλώς μια βιτρίνα κι ένα παιχνίδι τύπων. Είναι φληναφήματα και στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης, από όσους ήδη κυβερνούν με μποναμά 50 εδρών απ’ το πουθενά, και που ως κυβέρνηση δεν αντιπροσωπεύουν καν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, αφού η αποχή παραμένει σταθερή, σε ποσοστό πάνω απ’το 1/3 των ψηφοφόρων.

Όπως κάποτε “μας μιλούσαν για φαΐ οι χορτασμένοι”, κάπως έτσι μας μιλά και τώρα για “συμμετοχική δημοκρατία κι απλή αναλογική” στα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία, το κυβερνητικό υπηρετικό προσωπικό της άρχουσας τάξης, που κάνει όλη την λάντζα για χάρη των καπιταλιστών. Οι καπιταλιστές απ’ την μεριά τους, νιώθουν ισχυροποιημένοι, διότι μέσα στην κρίση τους, με αστικούς νόμους νομίζουν, ότι ξεμπερδεύουν σιγά-σιγά με όσα “ενοχλητικά” παρεμπόδιζαν κάποτε και πρόσκαιρα την λύσσα τους.

Μισθολογικό κόστος; Oπότε μείωση βασικού μισθού. Βαρέα κι ανθυγιεινά ένσημα; Oπότε κατάργησή τους. Στοιχειώδεις εργασιακοί όροι για την υγιεινή, ασφάλεια και ζωή των εργαζομένων; Oπότε κατάργηση των Σ.Σ.Ε. και αναγκαστική θέσπιση ατομικών συμβάσεων με δουλειά “από ήλιο σε ήλιο”. Εργατική απεργία; Oπότε επαναφορά πλαγίως του “λόκ-άουτ”, της ανταπεργίας. Οργάνωση εργατών σε εργατικά κλαδικά και ταξικά σωματεία; Oπότε δυνατότητα σύστασης “Ένωσης Προσώπων” σε κάθε επιχείρηση με την συμμετοχή και εργοδοτών σε αυτές, άρα νόμιμη πίεση από τα πάνω προς τα κάτω με το “έτσι θέλω” της εργοδοσίας και επιχειρησιακές συμβάσεις με μειώσεις μισθού, δικαιωμάτων και απαιτήσεων των εργαζομένων. Αποζημιώσεις και συμβάσεις αορίστου χρόνου με όλα τα ακόλουθα δικαιώματα; Oπότε νόμιμη ύπαρξη δουλεμπορικών γραφείων “ενοικίασης εργαζομένων” με συμβάσεις “ορισμένου χρόνου”. Ασφαλιστικές εισφορές για μιά αξιοπρεπή σύνταξη όσων έχουν παράξει για χρόνια τον “κοινωνικό πλούτο” των καπιταληστών; Oπότε πετσόκομμα των συντάξεων. Δυνατότητα αντίστασης των εργαζομένων; Oπότε παραπάνω εμπόδια στην προκήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία, μέχρι την πλήρη και “νόμιμη” κατάργησή της, όπως προέβλεπε άλλωστε για την διατήρηση της “κοινωνικής ηρεμίας και τάξης” το πάλαι πότε ιδιώνυμο του “εθνάρχου” λευτεράκη βενιζέλου. Του υπεύθυνου της μικρασιατικής καταστροφής και του ξεριζωμού, όπως επίσης υπεύθυνου της “εθνικής” συμμετοχής στην πολεμική εκστρατεία της “ευρωπαϊκής” αστικής αντεπανάστασης, που προσπάθησε, να καταστρέψει το νεογέννητο εργατικό κράτος της Σοβιετικής Ένωσης…

Η επόμενη πολεμική εκστρατεία της αντεπανάστασης εκδηλώθηκε από την ναζιστική γερμανία του χίτλερ, αλλά γι’αυτά θα ξαναμιλήσουμε στις 9 του Μάη…

Σήμερα λοιπόν οι καπιταλιστές με τις κυβερνήσεις τους προσπαθούν, να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Θέλουν να βάλουν χέρι στα πρωτοβάθμια κλαδικά και ταξικά σωματεία. Είναι διακαής τους πόθος, όλη η δράση των εργατικών σωματείων να περιοριστεί μόνο σε πληροφορίες για τον μισθό ή την σύνταξη που προβλέπει ο νόμος, σε κανά κόψιμο βασιλόπιτας κάθε χρόνο, άντε και σε καμμιά εργατική χοροεσπερίς, μιά στο τόσο…

Όσο όμως κι αν προσπαθούν, να επιβάλουν νεκρική σιγή στους εργασιακούς χώρους, ας το ξέρουν από τώρα.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ…

Εμείς είμαστε αυτοί, η συνειδητοποιημένη κι οργανωμένη εργατική τάξη, που νομοτελειακά θα τους σπάσουμε τον τσαμπουκά…

Απ ’την άλλη ο ρόλος των Τσίπρα, Τσακαλώτου, Αχτσιόγλου και λοιπών υπουργών αποδεικνύεται χρήσιμος, διότι με ένα κάποιο “αριστερό κούτελο” συνεχίζεται η βρώμικη δουλειά όλων των προηγούμενων “κακών δεξιών” ενάντια στα συμφέροντα του λαού, της νεολαίας και της εργατικής τάξης.
“Αριστερό κούτελο” σημαίνει, πως η φράντζα πέφτει δεξιά…

Τέτοιας στόχευσης επείγοντα πολυνομοσχέδια, εάν επιχειρούσε να τα περάσει κάποιο κυβερνητικό σχήμα με την παρουσία ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. ή έστω μιάς “σοβαρής Χρυσής Αυγής”, τύπου ΛΑ.Ο.Σ. ας πούμε, το μόνο σίγουρο είναι, ότι όλοι οι δρόμοι της πρωτεύουσας θα αποτελούσαν ήδη παρελθόν από άσφαλτο, μιάς και θά’χαν ξαναγίνει χωματόδρομος!… Τσιμεντοκονίαμα και μαρμαρόσκονη!… “Πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα”…

Σ’ αυτήν την εκδοχή βεβαίως, όλοι οι, κυβερνητικοί σήμερα, Συριζαίοι θα ήταν πρώτοι στο ξήλωμα των πεζοδρομίων και στην μαχητική διεκδίκηση με “κόκκινες γραμμές”…

Η Λαϊκή Ενότητα επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, ας μην θεωρεί τον εαυτό της ξεπλυμμένο απ’τις αμαρτίες της, επειδή Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λεουτσάκος και λοιποί παρόμοιοι δεν ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο κι αποστάτησαν απ’ την “πρώτη φορά Αριστερά” εξοβελίζοντας εαυτούς από την αστική εξουσία και ιδρύοντας ένα νέο κόμμα-ανάχωμα στην πολιτική λαϊκή κι εργατική εξέγερση.

Οι ίδιοι, ήδη συμμετείχαν, ακόμη και ως υπουργοί και ως “Αριστερή Πλατφόρμα” της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την άνοιξη του 2015, όταν η “πρώτη φορά Αριστερά” ζήτησε την “οικειοθελή” παραχώρηση των αποθεματικών Δήμων και ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να πληρωθεί τότε ένα ομόλογο των δανειστάδων τοκογλύφων, που είχαν γίνει πλέον “Θεσμοί”, με την ανοχή εκείνη την εποχή, όλης της νύν ΛΑ.Ε., όπως και της τωρινής “Πλεύσης Ελευθερίας”… Υπουργός Ενέργειας ήταν ο Λαφαζάνης, Υπουργός Εργασίας ο Σκουρλέτης, Πρόεδρος της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όλοι τους θυμάμαι, ότι είχαν εξαφανιστεί πάλι από προσώπου γής, όταν τους έψαχνε και τότε το ΠΑΜΕ στα υπουργεία τους, για να πάρουν θέση, όταν είχαν σκοτωθεί ανειδίκευτοι εργάτες, που δούλευαν μέσω δουλεμπορικού αναγκαστικά 12ωρα, για να καθαρίσουν κάτι υψικαμίνους, σε κάτι διυλιστήρια, κάποιων ντόπιων πετρελαιάδων, κάπου προς Ασπρόπυργο κι Ελευσίνα μεριά, τρέχα γύρευε…

Οι “πρώτοι φορά Αριστεροί” είχαν ψελλίσει μόνο κάτι για συλλυπητήρια, εργατικό ατύχημα, συμπαραστεκόμαστε, κάτι παπάτζες του κερατά… Κανείς τους όμως, δεν τόλμησε, να κυνηγήσει τους δολοφόνους εργοδότες ή να καταργήσει τα δουλεμπορικά…

Θα μπορούσε, να πεί κανείς, πως ζούμε σήμερα τον ορισμό του ρεφορμισμού και την αποθέωση του ευρωκομμουνισμού, κι όχι άστοχα. Ο κυβερνητικός ευρωκομμουνισμός των καθ’ ύλην ρεφορμιστών, που φέρουν επίσης το βάρος και για την διάσπαση του ΚΚΕ, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ασχέτως των συνθηκών και της αιτιολόγησης τότε, αποδεικνύει μόνον ένα πράγμα και το μόνο σίγουρο συμπέρασμα, που πρέπει να εξαχθεί από όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες σε κάθε κλάδο της οικονομίας, είναι ένα και μοναδικό. Δεν υπάρχει 3ος δρόμος, δεν αντέχει η τάξη μας παραπέρα ενσωμάτωση.

Ο Καπιταλισμός ούτε φτιασιδώνεται, ούτε σουλουπώνεται. Μόνον Ανατρέπεται…

Είναι διπλό το καθήκον μας. Να αντισταθούμε μαζικά κι οργανωμένα στον απεργοκτόνο νόμο. Είναι το χρέος μας απέναντι στις προηγούμενες και στις επόμενες γενιές. Ακόμη όμως κι αν καταργήσουν με νόμο το δικαίωμα στην απεργία, οφείλουμε να αγωνιστούμε.

Οφείλουμε, να οργανωθούμε μαζικά στα ταξικά μας σωματεία και να εμπιστευτούμε την δύναμή μας. Η δύναμη του κάθε συνδικάτου, δεν είναι το προεδρείο του, είμαστε όλοι εμείς τα μέλη του. Η έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη σε κάθε συνάδελφο, σε κάθε κλάδο, είναι η πραγματική δύναμη του εργατικού κινήματος. Δεν παίρνει άλλη οπισθοχώρηση, ούτε παραπάνω λογική ανάθεσης καθήκοντος. Η εργατική τάξη πρέπει, να ξαναπαλέψουμε για τα συμφέροντά μας, να διεκδικήσουμε την ζωή, που μας αφαιρούν με κάθε τρόπο οι καπιταλιστές, αυτά τα κοινωνικά παράσιτα…

Ακόμη κι αν τα κουκιά είναι μετρημένα υπέρ τους κι ο συσχετισμός δυνάμεων αρνητικός για μάς, πρέπει να θυμόμαστε, πως σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία των εργατικών αγώνων, οι απεργίες τα περισσότερα χρόνια ήταν παράνομες. Για λίγα μόνο χρόνια θεωρήθηκαν νόμιμες, με όποιο τρόπο, στην περίφημη αστική “Μεταπολίτευση”.
Απ’αυτήν την μνήμη λοιπόν θα πρέπει να αντλήσουμε δυνάμεις για τη συνέχεια.

Όσους νόμους και να φέρουν, μπρός να τους καταργήσουμε στην πράξη…

Οφείλω επίσης, να υπενθυμίσω, ότι στην ΓΣΕΕ, την πρόταση του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία στις 12 Γενάρη 2018 για το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο, που ψηφίζεται την ερχόμενη Δευτέρα 15 Γενάρη 2018 και βάζει νομικά εμπόδια στην πραγματοποίηση απεργίας και που νομοθετεί επίσης αυθαίρετα το δικαίωμα του αστικού κράτους να κατάσχει, πέραν του μισθού, και το σπίτι του εργαζόμενου, που χρωστά στο Δημόσιο (εφορία, ταμεία, φώτα, νερά κλπ.) την καταψήφισαν οι εκλεγμένες “εργατικές” δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομης Παρέμβασης (Σύριζα) και ΜΕΤΑ (Λαϊκή Ενότητα).

Δεν καταργείται με νόμο,

ούτε η απεργία, ούτε και η ταξική πάλη.

Υ.Γ. Οπότε ραντεβού, ξέρετε πού, από Δευτέρα…