Metal Hammer live | ΣΑΚΗΣ ΤΟΛΗΣ w/ Meden Agan, Euphrosyne @ Fuzz Live Music Club (23/12/2023)

Φίλες και φίλοι,

θα μπορούσα να ξεκινήσω το παρόν πόνημα με το πόσο σημαντικοί για την ελληνική μουσική σκηνή έχουν υπάρξει τα αδέρφια Τόλη, αλλά πλέον έχει γίνει πλεονασμός. 

Έτσι λοιπόν, με καθόλου προσδοκίες, αλλά με μια σιγουριά ότι δεν θα φύγουμε τουλάχιστον απογοητευμένοι, κατηφορίσαμε στο Fuzz στον Ταύρο για το ετήσιο live του Metal Hammer.

Από ευτύχημα το εισιτήριο μου έγραφε ότι το event ξεκινάει στις 7 μμ, ενώ όλων των δίπλα μου στις 8 μμ. Οπότε βρέθηκα από νωρίς έξω από το χώρο, που είχε ήδη σχηματιστεί μια ουρά πολλών δεκάδων μέτρων.

Τη συναυλία άνοιξαν οι Eufrosyne, που τους είχαμε δει ένα μήνα πριν, αυτή τη φορά με πολύ καλό ήχο. Δεν έχει αλλάξει σημαντικά κάτι από το προηγούμενο live που ευτύχησα να τους δω, μουσικό κράμα doom και black, σκηνική παρουσία που και να μην σου αρέσει η μουσική σε καθηλώνει, σπαρακτικές ερμηνείες και σίγουρα ένα σχήμα που έχει πολύ μέλλον μπροστά του. 

Τα προηγούμενα χρόνια έχω βρεθεί σε πολλά φεστιβάλ και live και δικαιολογημένα ή και αδικαιολόγητα δεν είχα δει ποτέ τους Meden Agan. Μουσικά ήταν το σχήμα που δεν ταίριαζε ιδιαίτερα με τα άλλα δύο σχήματα της βραδιάς, αλλά η παρουσία τους δικαιολόγησε την επιλογή τους. Μουσικά κινούνται στο δρόμο του power/symphonic, με ένα καλοδουλεμένο ήχο, έπαιξαν κομμάτια από τους παλιούς τους δίσκους αλλά και κάποια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα, δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες για την επερχόμενη δουλεία τους. Εξαιρετική παρουσία στη σκηνή από τη frontwoman Δήμητρα Παναρίτη. Δεν είναι λοιπόν τυχαία ένα από τα ονόματα που έχουν αρχίσει να κυριαρχούν στην εγχώρια metal σκηνή.

Αν με ρωτούσε κάποιος πριν το live τι μου λείπει από τους Rotting Christ, τον Σάκη Τόλη και το λοιπό σινάφι, είναι ένα live αποκλειστικά με κομμάτια του supergroup Thou Art Lord. Μέχρι τη βραδιά που ζήσαμε. Ο Sakis (ο καλλιτέχνης, όχι ο ψαροντουφεκάς) παρουσίαζε στο αθηναϊκό κοινό τον προσωπικό του δίσκο παίζοντας το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου. Και αν υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες πως μπορεί να σταθεί ο δίσκος πάνω στη σκηνή, εξανεμίστηκαν αμέσως. Τραγούδια όπως “We the Fallen Angels” και το “Ad Astra” ήδη γράψανε τη δική τους συναυλιακή ιστορία. Στα πολύ θετικά για το πόνημα και τον σκοπό του κρίνεται και το γεγονός ότι ο Σάκης το διέθεσε όλο δωρεάν από την πρώτη στιγμή. Πράγμα που δείχνει και το λόγο που γράφτηκε αυτός ο δίσκος, δηλαδή ως καλλιτεχνική κατάθεση και όχι ως “αρπαχτή” του τύπου “με ξέρουν, θα το αγοράσουν”.

Και κάποια στιγμή έρχεται η πιο αναπάντεχη παραδοχή που έχω ζήσει ποτέ σε live. “Παιδιά τα τραγούδια τελείωσαν, δεν έχουμε άλλα, θα παίξουμε κάποια από Rotting Christ που δεν παίζουμε live”. 

Εκείνη τη στιγμή καλεί στη σκηνή τις αδερφές Βουγιουκλή για να ερμηνεύσουν το “Cine Iubeşte şi Lasă” , αλλά τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν όταν με τη συνοδεία παραδοσιακών οργάνων από τους “Φυσιλάτες” ερμήνευσαν το “του Θανάτου” και το Pir Threontai, όπου ο κόσμος στο club βρέθηκε σε έκταση. Σαν να μην έφταναν αυτές οι εκπλήξεις, στη σκηνή ανεβαίνει ο Magus (Nekromantia) για να παιχτεί για πρώτη φορά το “The Black Halo” των Thou Art Lord. Ο κακός χαμός συνεχίστηκε. Το τέλος της βραδιάς δεν άργησε να έρθει, ο Σάκης καλεί στη σκηνή τον Μάριο Ηλιόπουλο (Nightrage) και τον Βασίλη Μάζαρη (Daylight Misery), για ένα σωστό encore με το “Non Serviam”. 

Αυτά λοιπόν είναι καλά να γίνονται. Εγώ δεν έχω παρά να ευχηθώ στη σύνταξη του ιστορικού Metal Hammer να φτάσουν τα 1000 χρόνια, να μας χαρίζουν κάθε χρόνο ένα live σαν αυτό, να στηρίζουν την ελληνική σκηνή και μεις να είμαστε καλά να περνάμε ακόμα καλύτερα. 

ΥΓ: Όσο θα γράφω ανταποκρίσεις που θα έχουν μέσα Septic Flesh, Rotting Christ και τους συναφείς καλλιτέχνες θα ζητάω ταπεινά και ευγενικά μία μάζωξη live των Thou Art Lord.

Μέχρι την επόμενη φορά…

Ταξικό Απόβλητο