Διάσωση

Φτιάξε έναν κόσμο μαγικό,
δίχως θεούς, βωμούς, πατρίδες
Κι ύψωσε πύργο, θεϊκό,
από αιθέρα κι ηλιαχτίδες.

Στην απληστία των καιρών,
στήσε εν’ ακμαίο μετερίζι,
Νόημα να ‘χει το παρόν,
ο μέσα κόσμος να πλουτίζει…

Παιδί με τα χρυσά μαλλιά
και με τα σμαραγδένια μάτια,
Τάξε στον άνεμο φιλιά,
χτίσε στον Έρωτα παλάτια.

Όπου κι αν πας κι όπου σταθείς,
κράτα της Παναγιάς το χέρι.
Κάποια στιγμή, να θυμηθείς!
θα φέξει, για της Γης τ’ ασκέρι.

Κι εκεί ψηλά, στ’ αρχαία τείχη,
καινούριος ήλιος θα φανεί,
Για ν’ ακουστούν ωδές και στίχοι,
στη σύναξη την αχανή.

Οι νικητές κι οι νικημένοι,
θ’ αγκαλιαστούν απ’ την αρχή
Κι οι σκλάβοι κι οι αδικημένοι,
θα βρούνε Γη κι απαντοχή.

Οι ίσκιοι θα γιομίσουν φως!
Στα εμβατήρια των αγγέλων,
Θα γίνει ο πόνος αδερφός,
ν’ ανθεί, σαν πασχαλιά, το μέλλον.

…..

Τα χρόνια θα ‘ρχονται για μας,
σαν “τα τραγούδια τ’ αγιασμένα…”
Κι αυτά που θες κι επιθυμάς,
θα ‘ναι στα ίσια μοιρασμένα!