«Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό» | Προβολή σπάνιας τετραλογίας ταινιών για τον Λένιν με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατό του

Ο Σύλλογος «Εμείς που σπουδάσαμε στο Σοσιαλισμό», με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από το θάνατο του Λένιν, διοργανώνει σε συνεργασία με τον ιστορικό κινηματογράφο Τέχνης Studio New Star Art Cinema, την προβολή τετραλογίας ταινιών για το μεγάλο επαναστάτη. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για τηλεοπτική σειρά του 1967-1970, που αποτελείται από τέσσερις μεγάλου μήκους ταινίες για τη ζωή και το έργο του Β. Ι. Λένιν σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα,  το 1918, η οποία κινηματογραφήθηκε από τον Λεονίντ Πτσιόλκιν (σκηνοθέτη με πλούσιο έργο) σε σενάριο του Μιχαήλ Σατρόφ, διάσημου θεατρικού συγγραφέα της σοβιετικής περιόδου.

Κινηματογράφος STUDIO Σταυροπούλου 33, Αθήνα

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ  Ώρα προσέλευσης 4:30 μ.μ.

Πληροφορίες: Πλάτωνας Καραντάνης τ. 6977324658

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Κυριακή 28 Γενάρη 5 μ.μ.1. Ονομαστική ψηφοφορία (1967)

Η ταινία γυρίστηκε το 1967 και αναφέρεται στα γεγονότα γύρω από τη συζήτηση και την επικύρωση της Συνθήκης Μπρεστ-Λιτόφσκ από το 4ο Έκτακτο Συνέδριο των Σοβιέτ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντιπαράθεση στο Συνέδριο, οι θέσεις των άλλων παρατάξεων – Εσέρων, αναρχικών, ομάδας Μπουχάριν κλπ, καθώς και η καθοριστική συμβολή του Λένιν στην επικράτηση της θέσης των μπολσεβίκων υπέρ της επικύρωσης της συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ.

2. Μιάμιση ώρα στο γραφείο του Λένιν (1968)

Στις 6 Ιούλη 1918, η ΚΕ του Κόμματος των αριστερών Εσέρων οργανώνει ένοπλη ανταρσία στη Μόσχα με σκοπό να «σπάσει» τη συνθήκη ειρήνης του Μπρεστ-Λιτόφσκ. Δολοφονείται ο πρέσβης της Γερμανίας κόμης Μίρμπαχ. Η ανταρσία καταστέλλεται μετά από λίγες ημέρες. Η δολοφονία πυροδοτεί νέες απειλές και απαιτήσεις της γερμανικής πλευράς, που έθεταν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξη της νεαρής Σοβιετικής Ρωσίας. Στην ταινία παρουσιάζεται η σχέση των μπολσεβίκων με τους, μέχρι τότε, συμμάχους τους, αριστερούς Εσέρους. Στο περιθώριο των συζητήσεων με τα μέλη του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων παρουσιάζεται η θέση του Λένιν για τις ιστορικές προσωπικότητες και τον τρόπο ανάδειξής τους από το Σοβιετικό κράτος.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Κυριακή 11 ΦΛΕΒΑΡΗ 5 μ.μ.

3. Ο αέρας του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων (1969)

Η ταινία είναι αφιερωμένη στα γεγονότα του φθινοπώρου του 1918. Μετά τον τραυματισμό του, ο Βλαντίμιρ Ιλίτς προσπαθεί να γυρίσει στη δράση το συντομότερο δυνατό. Στην ταινία δίνεται έμφαση στην ανθρώπινη πλευρά του Λένιν, στον τρόπο που αντιμετώπισε την αρρώστια και στη φροντίδα που του έδειξαν οι σύντροφοί του. Αποκαλύπτεται το ενδιαφέρον του Λένιν για τα θεωρητικά ολισθήματα του φίλου του, Μαξίμ Γκόρκι, με τον οποίο συζητά το ζήτημα της διανόησης και του ρόλου της στην επαναστατική διαδικασία.

4. Κομμούνα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ (1970)

Σε αυτήν την ταινία ο Λένιν συζητά με την Κλάρα Τσέτκιν και συναντά νέους ενθουσιώδεις φοιτητές των Ανώτατων Καλλιτεχνικών Τεχνικών Εργαστηρίων (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ), με τους οποίους ανταλλάσσει σκέψεις για την τέχνη του παρελθόντος,του μέλλοντος, για το φουτουρισμό, που τότε επικρατούσε στη σχολή και απαντά σε ερωτήσεις Αμερικανού δημοσιογράφου. Στις ταινίες πρωταγωνιστούν αναγνωρισμένοι δεξιοτέχνες της οθόνης και της σκηνής της ΕΣΣΔ: Μιχαήλ Ουλιάνοφ (Λένιν), Ιγκόρ Κβάσα (Σβερντλόφ), Όλεγκ Ταμπάκοφ (Μπουχάριν), Όλεγκ Γιεφρέμοφ (Μάρτοφ), Ανατόλι Παπάνοφ (Ριαζάνοφ), Γιεβγκένι Γιεφστιγκνέεφ (Λουνατσάρσκι) και πολλοί άλλοι βραβευμένοι ηθοποιοί. Σε αυτές τις ταινίες η εικόνα του Λένιν και των άλλων προσωπικοτήτων είναι διαφορετική από αυτήν που είχε παρουσιαστεί στον κινηματογράφο της περιόδου που είχε προηγηθεί. Εδώ ο ηγέτης της χώρας είναι ένας ζωντανός άνθρωπος, που εργάζεται, σκέφτεται, αμφιβάλλει, υπερασπίζεται την άποψή του. Το περιβάλλον του Λένιν είναι επίσης ενδιαφέρον –Μπουχάριν, Μάρτοφ, Ριαζάνοφ, προσωπικότητες στις οποίες δεν γινόταν αναφορά στο προηγούμενο διάστημα. Πρόκειται για ένα πραγματικά εξαιρετικό έργο στο σύνολό του, που δημιουργήθηκε με τόλμη, ευφυΐα, σοβαρότητα και υψηλή ποιότητα, γιατί ο Σατρόφ, όταν έγραφε το σενάριο, βασίστηκε στο καταγεγραμμένο υλικό ομιλιών και συνεδριάσεων της εποχής, δημιουργώντας, στην πραγματικότητα, τέσσερα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ, που αντανακλούν με καλλιτεχνικό τρόπο τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.