Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Τα εσπέρια» του Αλέξανδρου Μπάρα

Ο ποιητής και μεταφραστής Αλέξανδρος Μπάρας (πραγματικό όνομα: Μενέλαος Αναγνωστόπουλος) γεννήθηκε το 1906 στην Κωνσταντινούπολη.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, έζησε για δύο χρόνια στο Κάιρο.

Στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών σπούδαζε νομικά, χωρίς όμως να τελειώσει τη σχολή.

Εργάστηκε για 35 χρόνια ως υπάλληλος στο διπλωματικό σώμα, στο ελληνικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης.

Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε το 1966, και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του.  Έφυγε από τη ζωή στις 22 του Γενάρη 1990.

Ο Αλέξανδρος Μπάρας ήταν συνεργάτης πολλών λογοτεχνικών περιοδικών, αρχίζοντας από την Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη. Συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Εστία, Πειραϊκά Γράμματα, Πυρσός, Ποιητική Τέχνη και άλλα.

Το έργο του Αλεξάνδρου Μπάρα, τοποθετείται στο μεταίχμιο ανάμεσα στη μεταπολεμική και νεώτερη ελληνική ποίηση:

Συνθέσεις (1933), Συνθέσεις – Βιβλίο δεύτερο (1938), Συνθέσεις – Βιβλίο τρίτο (1953), Συνθέσεις – Βιβλίο τέταρτο (1973), Ποιήματα 1933 – 1953.

Έγραψε και ταξιδιωτική λογοτεχνία.

Αλλά έργα του: Φάσεις –  Αφηγήματα (1978), Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση – μεταφράσεις (1986).

Τα εσπέρια

Βράδυ,
Ελαιώδη τα νερά του προλιμένος,
βαριά, σαν υδραργυρικά,
με κάτι κυανά σαξωνικά,
με κάτι ιώδεις αποχρώσεις,
κάτι θαμπούς μεταλλισμούς
κι αποχαυνώσεις ρόδινες…

Ναι, κάτι τέτοιες
ευδαιμονικές βραδιές,
ανώνυδες,
περιπλανώμενες βραδιές
μέσα στα θέρη,
διστακτικές να σβήσουν,
διστακτικές να καταλύσουν
την ονειροκρατία προς δυσμάς
μετά το πέσιμο του ήλιου,
– ενώ μια θεία μεσοβασιλεία
χωρίζει πια το φως που μας δυνάστευε
απ’ την ερχόμενη του σκότους μοναρχία –
ναι, κάτι τέτοιες βραδιές,

στα ελαιώδη νερά του προλιμένος,
μετακινείται κύκνεια
ένα μεγάλο πλοίο,
μετακινείται παίρνοντας
κατεύθυνση προς τ’ ανοιχτά,
μ’ εκείνο το περιφρονητικό του μεγαλείο
των μακρινών αναχωρήσεων…
– Κ’ ίσως δεν είναι πλοίο,
ίσως είναι το παν που φεύγει,
όλα που φεύγουν – Όλα.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.