Άνοιξη!

Το σπίτι μας είναι ένα σπίτι βασανισμένο. Αλλά έχει πολλές χάρες κι ομορφιές σαν κάποιους ανθρώπους που η ζωή δεν τους χαρίστηκε αλλά αυτοί έχουν μάθει να χαρίζουν μόνο.

Από τα λίγα, που γίνονται στα χέρια τους πολλά, όπως σ’ εκείνη την ιστορία με τον Χριστό και τα ψάρια. Που παρουσιάστηκε σα θαύμα αλλά δεν ήταν. Ήθελε να δείξει τη δύναμη που έχει αυτός που δίνει και γεμίζει τον κόσμο με δώρα πολύτιμα.

«Πανάκριβα» φτωχικά καλούδια από μικρό περιβόλι.

Ένα κόκκινο μεθυστικό γαρύφαλλο, ποικιλία σπάνια από  άλλη πόλη, λεμόνια για όλους, κυδώνια και δυόσμους και σκορδαλίνες.

Μαργαρίτες και χαμομήλια απ’ τον Φλεβάρη κι ύστερα σου λένε για την αμυγδαλιά!

Αυτή με την υπεροψία της πολυτραγουδισμένης, εμφανίζεται ολάνθιστη και μέχρι να πεις «τι τόσο βιάζεσαι», σκορπίζει στον άνεμο.

Φλεβάρης ακόμα κι ανάμεσα στα φρέσκα κρεμμυδάκια, να δυο παπαρούνες, ο τέλειος χτυπητός συνδυασμός πράσινου και κόκκινου.

Τι κι αν το σπίτι είναι πληγωμένο βαριά…

Ο μπαξές χαμογελάει με καλοσύνες και χουβαρνταλίκια και μεις δεν κλαίμε πιά.

Τα πολύτιμα γράμματα και οι φωτογραφίες, τα κεντήματα σταυροβελονιά κι οι νταντελίτσες των μανάδων μας, ένα κομοδίνο από τα σκουπίδια με μάρμαρο, τα χειροποίητα μαστοριλίκια του δικού μας…

Όλα..όλα..όλα! Είναι κρυμμένα στα υπόγεια καταφύγια της καρδιάς μας.

Έξω ο μπαξές λάμπει στον ήλιο και στολίζεται διαμαντάκια άμα βρέξει λίγο.

Καλή δύναμη!