Αλέκα Παπαρήγα: Μελετάμε, σχεδιάζουμε και δρούμε στον ταξικό αγώνα, αποκτάμε υψηλή ετοιμότητα ως Κόμμα «παντός καιρού»
Με επιτυχία δόθηκε η συνέχεια στις συναντήσεις που διοργανώνει η «Σύγχρονη Εποχή» σε συνεργασία με την «KINO PRAVDA STUDIO», στο πλαίσιο του αφιερώματος «10 συναντήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και προβολές για τον Λένιν».
Με επιτυχία δόθηκε η συνέχεια στις συναντήσεις που διοργανώνει η «Σύγχρονη Εποχή» σε συνεργασία με την «KINO PRAVDA STUDIO», στο πλαίσιο του αφιερώματος «10 συναντήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και προβολές για τον Λένιν».
Στη δεύτερη συνάντηση συμμετείχε πολύς κόσμος, στον Κινηματογράφο Studio, στην εκδήλωση που είχε θέμα: «Ο Λένιν για το ρόλο του ΚΚ, της επαναστατικής πρωτοπορίας». Ομιλήτρια ήταν η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη συνέχεια έγινε προβολή της ταινίας «Ο Λένιν τον Οκτώβρη». Πρόκειται για την πρώτη σοβιετική ταινία αφιερωμένη στον ηγέτη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.
Στην αρχή της εκδήλωσης, πήρε το λόγο καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του «Studio NEW STAR Αrt Cinema» και ο οποίος προσέφερε στην Αλέκα Παπαρήγα και την ΚΕ του ΚΚΕ, κάδρο με αυθεντική αφίσα από την δεκαετία του 1970 για την εν λόγω ταινία.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ελένη Μπέλλου και Μάκης Παπαδόπουλος, μέλη της ΚΕ, και επίσης οι βουλευτές του Κόμματος, Νίκος Καραθανασόπουλος και Διαμάντω Μανωλάκου.
Σημειώνεται ότι στην ομιλία υπήρξε διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα και στην ταινία περιγραφική αποφώνηση των υποτίτλων για ανθρώπους με προβλήματα στην όραση.
Ξεκινώντας την ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα, με αφορμή την ταινία που ακολούθησε και την περιβάλλουσα ατμόσφαιρα των γεγονότων που αυτή παραθέτει κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, τόνισε πως «αποδεικνύει ότι το μπολσεβίκικο κόμμα, οι ηγετικές επαναστατικές δυνάμεις ήταν ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά καλά προετοιμασμένες».
Σημείωσε πως οι προσωπικότητες των Μάρξ, Ένγκελς και Λένιν ήταν «σπάνια ιδιοφυείς» αλλά αν η εξήγηση της προσφορά τους γίνεται με την ανάδειξη της προσωπικότητάς τους, τότε «θα θα μιμούμασταν τους αστούς ιστορικούς και πολιτικούς που αναφερόμενοι στην κοινωνική εξέλιξη, στην ιστορία διαδοχής των κοινωνικό – οικονομικών συστημάτων, σε μεγάλες καμπές, δίνουν το προβάδισμα στο ρόλο των προσωπικοτήτων, ηγετών, αυτοκρατόρων, βασιλιάδων, προέδρων, πρωθυπουργών, γενικά πολιτικών ηγετών».
Έτσι ειδικότερα για τον Λένιν τόνισε: «Έζησε την εποχή που ο καπιταλισμός περνούσε, στο τελευταίο, ανώτατο στάδιο του, το μονοπωλιακό ή ιμπεριαλιστικό όπως επίσης αποκλήθηκε που σημαδεύονταν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις, δηλαδή την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Έζησε από κοντά και μέσα στους εργατικούς αγώνες, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στα καπιταλιστικά κράτη της αναγκαστικής εξορίας. Έτσι κατανόησε την επιτακτική και άμεση ανάγκη συνειδητής προετοιμασίας για την σοσιαλιστική επανάσταση, που απαιτούσε, πριν απ΄όλα την ίδρυση του Κόμματος Νέου Τύπου, του κομμουνιστικού».
Ο Λένιν και το «Κόμμα Νέου Τύπου»
Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως «ο Λένιν επεξεργάσθηκε την αναγκαιότητα ίδρυσης εργατικού επαναστατικού κόμματος ως κόμματος της σοσιαλιστικής επανάστασης, της δικτατορίας του προλεταριάτου, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης».
Εξήγησε πως για το σκοπό αυτό «μελέτησε τα προβλήματα που αφορούσαν στο εργατικό κίνημα στη Ρωσία, στην Ευρώπη, σε αντίθεση με τα δυτικοευρωπαϊκά εργατικά μεταρρυθμιστικά κόμματα που προωθούσαν τον αναθεωρητισμό, τον οπορτουνισμό, το ρεφορμισμό, εγκαταλείποντας τις επαναστατικές αρχές του μαρξισμού».
Στη συνέχεια στάθηκε στην περίοδο προετοιμασίας της ίδρυσης του Κόμματος, όπου με μπροστάρη τον Λένιν «δόθηκε μεγάλη ιδεολογική μάχη με τις αντιλήψεις που θεωρούσαν ότι η μαζική και η πολιτική πάλη έπρεπε να περιορίζεται στις οικονομικές διεκδικήσεις. Πολέμησε με σθένος τον τοπικισμό, τον πρακτικισμό, τον κατακερματισμό, την αποσπασματικότητα, την υποταγή στο εφήμερο, στο εφικτό στα πλαίσια του καπιταλισμού. Στην ουσία ο Λένιν αντιπάλεψε όλους αυτούς που έδιναν προτεραιότητα στις μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού έναντι της αναγκαιότητας της επανάστασης».
Πρόσθεσε πως ο Λένιν «πρότασσε την αναγκαιότητα της δημοκρατικά επεξεργασμένης ενιαίας συγκεντρωτικής κομματικής δουλειάς, άρα του κέντρου καθοδήγησης που διασφαλίζει την ενότητα δράσης αλλά και την εξειδίκευση, την προσαρμογή στις όποιες ιδιαιτερότητες αφορούν ένα συγκεκριμένο και αναπόφευκτα από τα φύση του περιορισμένου κομματικού χώρου ευθύνης, σε τοπικό εδαφικό, επιχειρησιακό, κλαδικό επίπεδο κ.λπ. Εξειδίκευση, προσαρμογή, ευλυγισία απαλλαγμένες από τον κίνδυνο, στο όνομά τους, να στενεύει, να αφυδατώνεται, να μετατρέπεται σε ρηχό το ιδεολογικό, πολιτικό περιεχόμενό της ζύμωσης, της δράσης. Εκλαΐκευση ΝΑΙ, απλούστευση ΟΧΙ».
«To μπολσεβίκικο κόμμα με την καθοδήγηση του Λένιν απέδειξε ότι μπορούσε να προσανατολίζεται και να δρα μέσα στις προλεταριακές και φτωχές λαϊκές μάζες με κριτήριο τα καθήκοντα της τρέχουσας στιγμής, χωρίς να αποσπάται από τον σκοπό για τον οποίο είχε ιδρυθεί, την πάλη για το σοσιαλισμό», τόνισε η ομιλήτρια και πρόσθεσε πως «η ορατότητά, ο ορίζοντας της δράσης του δεν συρρικνώνονταν, δεν στένευε κάτω από τις οπωσδήποτε αντικειμενικές πιεστικές ανάγκες, σε φάση παρανομίας, ήττας και υποχώρησης, ιμπεριαλιστικού πολέμου, διώξεων και επιθέσεων που είναι απολύτως συμβατές με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Βάδιζε και πήγαινε πιο μπροστά από τις ανάγκες της καθημερινής πάλης, διέβλεπε τις τάσεις, τα ίχνη έστω νέων προβλημάτων που αργά ή γρήγορα θα έμπαιναν μπροστά στο κόμμα για αντιμετώπιση».
Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη, δηλαδή επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Επανερχόμενη στην ίδρυση του ΚΚ σημείωσε πως «άλλαξε κατά αρχήν εξ’ ολοκλήρου ένα ως τότε διαμορφωμένο δεδομένο, όταν, δηλαδή, η επαναστατική θεωρία με πρωτεργάτες τους Μάρξ και Ένγκελς και στη συνέχεια τα πρώτα χρόνια της δράσης του Λένιν αναπτύσσονταν έξω από τις γραμμές του εργατικού κινήματος.
Ως πρόδρομοι και κυρίως ως πρωτεργάτες πήραν στα χέρια τους την ευθύνη να εισάγουν την επιστημονική κομμουνιστική θεωρία μέσα στις γραμμές του αγωνιζόμενου προλεταριάτου. Η τάση που επικρατούσε τότε ήταν η είσοδος της θεωρίας από τα έξω προς τα μέσα. Η ίδρυση του Κόμματος άλλαζε τα πράγματα άρδην, αυτό το ίδιο έπαιρνε στην ευθύνη του το καθήκον της μελέτης, της δημιουργικής αφομοίωσης, της διάδοσης της θεωρίας στην εργατική τάξη, της ερευνητικής μελετητικής δουλειάς για την παραπέρα ανάπτυξής της με βάση τις εξελίξεις και τις εξελισσόμενες νέες απαιτήσεις. Η λενινιστική θέση “χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη” αφορά στο Κομμουνιστικό Κόμμα όχι μόνο στα πρώτα χρόνια του χρόνια αλλά και σε όλη την πορεία του».
Επισήμανε πως όταν ο Λένιν μιλούσε για επαναστατική πράξη «δεν εννοούσε περιοριστικά την διεξαγωγή της ένοπλης επαναστατικής εξέγερσης, αλλά την καθημερινότητα, την δράση του Κόμματος που συμβάλλει να διαμορφώνεται μια, όσο εξαρτάται από τον υποκειμενικό παράγοντα, διαμόρφωση και ανάπτυξη μιας μαζικής πρωτοπορίας που κατανοεί την ανάγκη, η πάλη να κατευθύνεται προς την εργατική εξουσία».
«Διεξήγαγε ιδεολογικό πόλεμο» συνέχισε για να «τεκμηριώσει άρα να υπερασπισθεί τον εργατικό χαρακτήρα του Κόμματος όχι μόνο ως διακήρυξη αλλά και ως κοινωνική σύνθεση στα όργανα και στις ΚΟΒ, τον πρωτοποριακό ρόλο του εργατικού κινήματος, το ζήτημα της ηγεμονίας της εργατικής τάξης στην σοσιαλιστική επανάσταση, την αναγκαιότητα της δικτατορίας του προλεταριάτου. Χρησιμοποίησε μάλιστα το συγκεκριμένο όρο ώστε να φαίνεται καθαρά, η διαμετρική αντίθεση με την δικτατορία της αστικής τάξης. Καθόρισε τους όρους για την εισδοχή μελών στο Κόμμα και την αναγκαιότητα της υιοθέτησης ως θεωρητικής βάσης του Κόμματος του μαρξισμού-λενινισμού, τις τρεις αλληλοσυνδεόμενες μορφές πάλης, την ιδεολογική, πολιτική, μαζική, τον προλεταριακό διεθνισμό».
Τόνισε το ζήτημα που επανέλαβε ο Λένιν και είναι «είτε σοσιαλιστική είτε αστική ιδεολογία, μέσος όρος δεν υπάρχει. Θέση επίκαιρη, διαχρονική, θεμελιακή».
Η συγκεντροποίηση των αιτημάτων και στόχων του αγώνα σε πανεθνικό επίπεδο
Η Αλέκα Παπαρήγα αναφερόμενη στις περιόδους από την ίδρυση του μπολσεβίκου κόμματος έως και το 1917, σημείωσε πως «ο εργατικός αγώνας, με την καθοδήγηση του μπολσεβίκου κόμματος, αναπτύσσονταν και έτεινε σε ενιαίους γενικούς πολιτικούς στόχους. Η ενοποίηση της πάλης σε πανεθνικό επίπεδο ήταν άμεσα απαιτητή και ρεαλιστική».
Υπογράμμισε πως από μια άποψη «σε τέτοιες συνθήκες γίνεται σχετικά πιο εύκολη η γενίκευση των συνθημάτων, η συγκεντροποίηση των μετώπων πάλης, η προβολή ενός και μόνου συνθήματος ή και δύο ως τριών άλλων, ώστε να προωθείται και η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης», ενώ «η σε πανεθνικό επίπεδο ενοποίηση των συνθημάτων της πάλης, γίνεται πιο δύσκολη σε συνθήκες λίγο – πολύ συνηθισμένες, αργόσυρτες». «Γι΄αυτό και ο ρόλος του ΚΚ», πρόσθεσε, «είναι καθοριστικός στην επεξεργασία ενός αγωνιστικού πλαισίου συσπείρωσης, κοινωνικής συμμαχίας. Γραμμή συσπείρωσης που παίρνει υπόψη το επίπεδο ωρίμανσης των εργατικών λαϊκών μαζών, ταυτόχρονα όμως πρέπει να συμβάλλει στο ιδεολογικό – πολιτικό ανέβασμα τους με στόχους, επιχειρήματα ζύμωσης που να ωθούν στην καλλιέργεια ριζοσπαστικής συνείδησης. Το Κόμμα μας έχει κατακτήσει θετική πείρα στο ζήτημα αυτό, επεξεργάζεται σταθερά τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης και πάλης».
«Η μελέτη της λενινιστικής διδασκαλίας περιέχει άφθονες αποδείξεις, χρήσιμη πείρα, καθώς ο Λένιν έπαιρνε υπόψη το επίπεδο της κοινωνικοπολιτικής συνείδησης των μαζών, χωρίς, όμως, να υποτάσσεται σ΄αυτό», σημείωσε.
Η ιδεολογική ενότητα και η ενότητα δράσης
Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε επίσης πως ο Λένιν «απέδειξε ότι δεν φθάνει η διακήρυξη της πάλης για το σοσιαλισμό, απαιτείται η ενότητα στα ζητήματα της θεωρίας, του προγράμματος, και πάλι δεν αρκεί από μόνη της η ιδεολογική ενότητα, γι αυτό και επεξεργάσθηκε το Καταστατικό και τις οργανωτικές αρχές, τους κανόνες λειτουργίας του Κόμματος. Οι οργανωτικές αρχές, οι κανόνες λειτουργίας έχουν βαθύτατο ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο αφού καθορίζονται από την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης για την ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση».
Κλείνοντας την ομιλία της η Αλ.Παπαρήγα τόνισε τη σημασία της μελέτης του υποκειμενικού παράγοντα και της γενίκευσης της πείρας της κομματικής οικοδόμησης.
«Οι θεμελιακές αρχές του κόμματος είναι καθορισμένες και διαχρονικές, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη μελέτης της πείρας που προκύπτει από την δράση των ΚΚ τον 20ό αιώνα, των σημαντικών εξελίξεων στην εξέλιξη της καπιταλιστικής κοινωνίας, της θετικής και αρνητικής πείρας που αναδείχθηκε στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, δηλαδή η μελέτη της δράσης του Κόμματος ως υποκειμενικού καθοδηγητικού παράγοντα», είπε.
«Το Κόμμα μας, ξεκίνησε την προσπάθεια μελέτης του υποκειμενικού παράγοντα, κατά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού ιδιαίτερα στην ΕΣΣΔ, εννοείται κάτω από την πίεση της ανάγκης να δοθούν απαντήσεις τι συνέβη ώστε να φτάσουμε στη νίκη της αντεπανάστασης», σημείωσε και τόνισε πως «δεν αφήσαμε το δικό μας κόμμα εκτός κρίσης και κριτικής», παραπέμποντας στους τόμους του Δοκιμιού Ιστορίας του ΚΚΕ.
Για τα δύο τελευταία συνέδρια του Κόμματος, το 20ο και το 21ο ανέφερε πως έγινε μια καλύτερη προσπάθεια, σε σύγκριση με το παρελθόν, να αναδειχθούν προβλήματα κρίκοι στην λειτουργία και δράση του κόμματος, «ιδιαίτερα η ανάγκη να ενισχυθεί το θεωρητικό ιδεολογικό στοιχείο στη λειτουργία όλων των καθοδηγητικών οργάνων, άρα και των ΚΟΒ, ώστε τα πρακτικά πολιτικά και μαζικά καθήκοντα να φωτίζονται ολόπλευρα και σωστά. Επίσης, η μελέτη και ανάπτυξη της πείρας των αμοιβαίων σχέσεων Κόμματος και μαζικών οργανώσεων, της κοινωνικής συμμαχίας. Αποτελούν παράγοντες που ενισχύουν την συλλογικότητα, την δυνατότητα του κάθε μέλους του Κόμματος να συμβάλλει και στην επεξεργασία των αποφάσεων, στην κριτική και αυτοκριτική αποτίμηση της δράσης μας στον ενιαίο ιδεολογικό, πολιτικό και μαζικό αγώνα».
«Μελετάμε, σχεδιάζουμε και δρούμε βαθιά μέσα στις μάζες, στον ταξικό αγώνα, μέσα από τη καθημερινή δράση του κόμματος αναδεικνύουμε τις δυνατότητες και τις αξίες της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, προετοιμαζόμαστε, αποκτάμε υψηλή ετοιμότητα ως κόμματος “παντός” καιρού», επισήμανε.
