Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ – «Τούς είναι αδιανόητη η συμπόρευση ενός ιεράρχη με το ΚΚΕ… το γεγονός ότι επέλεξε στρατόπεδο κατά της αστικής τάξης της Ελλάδας»

Σαν σήμερα, το 1962, έφυγε από τη ζωή ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ (Απόστολος Αποστολίδης), στέλεχος του ΕΑΜ και Εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ.

Ο Μητροπολίτης Ιωακείμ γεννήθηκε στη Νικομήδεια (Ορτάκιοϊ) της Βιθυνίας (Μ. Ασία) το 1883. Σπούδασε στη θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε με άριστα. Το 1914 πήγε στη Θράκη και αγωνίστηκε για την κατάπαυση των ανθελληνικών διωγμών που είχαν εξαπολύσει οι Νεότουρκοι εναντίον του ντόπιου πληθυσμού. Τον ίδιο χρόνο ο Ιωακείμ εκλέχτηκε από τη Σύνοδο του Οικ. Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Μητρών.

Για την πολύπλευρη πατριωτική του δράση καταδικάστηκε σε θάνατο το 1923. Κατάφερε να ξεφύγει και να ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Αργότερα εκλέχτηκε Μητροπολίτης Σερβίων – Κοζάνης 1923-1945.

Εξορίστηκε από τον Μεταξά στον Αθω τον Αύγουστο του 1936, γιατί την 1-8-36, έστειλε οξύτατη επιστολή στο βασιλιά και την κυβέρνηση, εξ ονόματος του λαού της Δυτ. Μακεδονίας για παραμέληση της περιοχής.

Στην περίοδο της Κατοχής βγήκε στο βουνό (Απρίλης 1943), ήταν τότε πρόεδρος της ΝΕ Κοζάνης του ΕΑΜ. Το Πάσχα λειτούργησε στη Δεσκάτη και στη σύντομη ομιλία του, κάλεσε το λαό στον αγώνα. Από κείνη την ημέρα βρισκόταν όλο σε κίνηση στην Ελεύθερη Ελλάδα.

Είναι μεγάλες οι υπηρεσίες που προσέφερε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και δίκαια ο λαός μας τον αποκάλεσε πνευματικό ηγέτη του ΕΑΜ. Με την ίδρυση της ΠΕΕΑ εκλέχτηκε αντιπρόεδρος και παρέμεινε στην έδρα της στους Κορυσχάδες, ως την απελευθέρωση.

Ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ εμπνεύστηκε από τα ιδανικά της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης για την απελευθέρωση της χώρας μας από την τριπλή φασιστική κατοχή (Γερμανών – Ιταλών – Βουλγάρων), για την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία της χώρας μας, την παγκόσμια ειρήνη. Το ΕΑΜ με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές έδωσε μάχη κατά της πείνας, τη μάχη της σοδειάς, κατά της πολιτικής επιστράτευσης που ματαιώθηκε. Επίσης στην απελευθέρωση περιοχών από το 1943 ακόμη και την οργάνωση λαϊκών θεσμών, τη διάδοση του πολιτισμού ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, όταν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις είχαν δραπετεύσει στο εξωτερικό, ενώ ένα τμήμα τους συνεργάστηκε με τους κατακτητές.

Για αυτή του τη στάση εκδιώχτηκε, καθαιρέθηκε και προπηλακίστηκε από το αστικό κράτος και την εκκλησία, όπως και όλοι οι αγωνιστές.

Πριν τρία χρόνια, τέτοιες μέρες του 2021, ο Δήμος Κοζάνης προχώρησε στην απαράδεκτη ενέργεια να μετακινήσει μακριά από το κέντρο της πόλης τον ανδριάντα του Μητροπολίτη Ιωακείμ.

Καταδικάζοντας το Παράρτημα Κοζάνης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τόνιζε ανάμεσα σε άλλα στην ανακοίνωσή του:

«(…)Για μας είναι ξεκάθαρο ότι ο Μητροπολίτης Ιωακείμ ενοχλεί. Ακόμα και σήμερα 59 χρόνια από τον θάνατο του το 1962. Η ιστορική του διαδρομή είναι αυτή που ενοχλεί.

> Ενοχλεί, το ότι εξορίστηκε από την δικτατορία του Μεταξά στον Άθω τον Αύγουστο του 1936, γιατί έστειλε επιστολή στον βασιλιά και την κυβέρνηση εξ’ ονόματος του λαού της Δυτικής Μακεδονίας για παραμέληση της περιοχής.

>Ενοχλεί, το ότι εξορίστηκε από την δικτατορία του Μεταξά στον Άθω τον Αύγουστο του 1936, γιατί έστειλε επιστολή στον βασιλιά και την κυβέρνηση εξ’ ονόματος του λαού της Δυτικής Μακεδονίας για παραμέληση της περιοχής.

>Ενοχλεί, γιατί στην περίοδο της κατοχής βγήκε στο βουνό (1943), μπήκε μπροστά για την οργάνωση του ένοπλου αγώνα του λαού κατά των κατακτητών ως πρόεδρος της ΝΕ Κοζάνης του ΕΑΜ, όταν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, μια μερίδα τους είχε δραπετεύσει στο εξωτερικό, άλλη μια συνεργάστηκε ανοιχτά με τους κατακτητές, ενώ άλλη μια, κρατούσε ουδέτερη

στάση καλλιεργώντας την υποταγή, προσμένοντας σε μεταπολεμικές εξελίξεις.

>Ενοχλεί, η συμμετοχή του στο 1° Παμακεδονικό Συνέδριο της ΕΠΟΝ τον Οκτώβρη του 1943 στο Καταφύγι Βελβεντού, όπου με τον φλογερό του λόγο γέμιζε με αισιοδοξία και ξεσήκωνε τους νεαρούς ΕΠΟΝίτες που πάλευαν για τη λευτεριά από τους Γερμανούς κατακτητές.

>Ενοχλεί, το γεγονός ότι ο λαός τον αποκαλούσε πνευματικό ηγέτη του ΕΑΜ, που με την ίδρυση της ΠΕΕΑ (κυβέρνηση του βουνού), τον Μάη του 1944, εκλέχτηκε αντιπρόεδρος της και παρέμεινε στην έδρα της στους Κορυσχάδες ως την απελευθέρωση.

>Ενοχλεί, ακόμα και σήμερα η στάση του, το ότι εμπνεύστηκε από τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους κατακτητές, για την εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία της χώρας.

>Ενοχλεί που μπήκε στο ΕΑΜ και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές έδωσε τη μάχη κατά της πείνας, τη μάχη της σοδιάς, κατά της πολιτικής επιστράτευσης.

>Ενοχλεί, το ότι αγωνίστηκε για την απελευθέρωση ολόκληρων περιοχών και της ίδιας της χώρας, για την διάδοση του πολιτισμού ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά.

>Ενοχλεί, γενικότερα κάθε τι που αφορά την αληθινή ιστορία που γράφουν οι λαοί με την πάλη τους.

>Ενοχλεί, γιατί σπάει το μύθο της εθνικής ομοψυχίας που προπαγανδίζεται, γιατί εθνική ομοψυχία δεν υπήρξε ποτέ. Η ιστορία γράφτηκε με το αίμα των λαϊκών αγωνιστών. Το 1941 – 1944 ήταν το ΕΑΜικό κίνημα που έδιωξε τους κατακτητές. Αυτό δεν αλλάζει. Οι άλλοι ήταν απόντες ή συνεργάτες των Γερμανών.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι από την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας υπάρχουν πολλά αγάλματα στην πόλη της Κοζάνης, των αγωνιστών του 1821, του Μακεδονικού αγώνα κλπ, για να θυμίζουν την ιστορία αυτού του τόπου. Το μόνο που λείπει από την πόλη, είναι της Εθνικής Αντίστασης 1941 – 1944 και λείπει γιατί αυτή είναι ταυτισμένη στη συνείδηση του λαού με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ.(…)»

Στην ανακοίνωσή του (μπορείτε να τη διαβάστε ολόκληρη εδώ) το Παράρτημα Κοζάνης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ στοιχειοθετούσε την πρότασή του για τοποθέτηση του ανδριάντα του Μητροπολίτη Ιωακείμ σε συγκεκριμένο σημείο συνδεδεμένο άρρηκτα με την ιστορία του λαϊκού κινήματος της πόλης.

Ένα χρόνο νωρίτερα σε άρθρο που αναδημοσιεύτηκε στην Κατιούσα (μπορείτε να το διαβάστε ολόκληρο εδώ), ο Κώστας Σταμπολίδης, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και Αντιπρόεδρος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, επεσήμαινε με αφορμή τη στάση της Δημοτικής Αρχής Κοζάνης:

«(…)Στοχεύουν στη μείωση της προσωπικότητας ενός γνήσιου ηγέτη που ενέπνευσε πλατιές λαϊκές μάζες καθώς επέλεξε ξεκάθαρη θέση στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού. Συνειδητά αφιερώθηκε μέσα από το ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ στον αγώνα κατά του φασισμού, για την Απελευθέρωση της Πατρίδας. Σκόπιμα παραβλέπουν τη συνολική του πορεία, ότι από νεανική ηλικία στη Μ. Ασία και τη Θράκη αγωνίστηκε για την κατάπαυση των διωγμών ενάντια στους ελληνικούς πληθυσμούς. Γι’ αυτή του τη στάση δε γίνεται λόγος. Επικεντρώνονται στην ένταξή του στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Αυτό  ενοχλεί, αστικό κράτος και εκκλησία, και δε θα συγχωρήσουν ποτέ αυτή του την επιλογή και πορεία.

Γιατί τούς είναι αδιανόητη η συμπόρευση ενός ιεράρχη με το ΚΚΕ μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Η εναντίωση του και ο αγώνας, όχι μόνο κατά του φασισμού, αλλά το γεγονός ότι επέλεξε στρατόπεδο κατά της αστικής τάξης της Ελλάδας.

Οσο λοιπόν και να προσπαθούν κάποιοι να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, δεν μπορεί να παραγραφεί από τη μνήμη του ελληνικού λαού η ένδοξη πορεία του Ιωακείμ και χιλιάδων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Το ΕΑΜ με κύριο αιμοδότη του το ΚΚΕ, κατάφερε να συσπειρώσει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας μας και τη λαοκρατία με το λαό κυρίαρχο στον τόπο του.

Και μόνο στο άκουσμα αυτών των εννοιών κάποιοι συνεχίζουν και βγάζουν ακόμα σπυριά. Καλούμε ιδιαίτερα τη νέα γενιά να προβληματιστεί γύρω από αυτά τα ζητήματα, να ψάξει, να μάθει την πραγματική ιστορική αλήθεια και όχι αυτή που τους πλασάρουν».