Τρίπολη – Εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Νίκο Κωστήρη, πρωτοπόρο συνδικαλιστή στο χώρο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη

Εκδήλωση στη μνήμη του συνδικαλιστή στο χώρο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, Νίκου Κωστήρη, διοργανώνουν την Κυριακή 7 Απρίλη στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας στην Τρίπολη, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αλληλεγγύης Συνταξιούχων της Επιχείρησης (παράρτημα ΝΑ Πελοποννήσου) και το Σωματείο Εργαζομένων στην Ενέργεια (νομών Πελοποννήσου).

Θα μιλήσουν συνδικαλιστές που έδρασαν μαζί του, αναδεικνύοντας τη διαχρονική αντιπαράθεση των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα και τα αποτελέσματα από την κυριαρχία της ταξικής ή της ρεφορμιστικής γραμμής με βάση την εμπειρία στο Ενεργειακό Κέντρο Μεγαλόπολης.

Θα προβληθούν στιγμιότυπα από μαγνητοσκοπημένη συζήτηση με τον Νίκο Κωστήρη, που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2020.

Ο Νίκος Κωστήρης ήταν από τους πρώτους εργαζόμενους που έστησαν και λειτούργησαν το Λιγνιτικό Κέντρο της Μεγαλόπολης.

Γεννήθηκε στον Αλισσό της Αχαΐας. Έπιασε δουλειά στη ΔΕΗ πριν από τη δικτατορία, δούλεψε στον ΑΗΣ στο Κερατσίνι και το 1970 ήρθε στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1991. Εκτός από καλός τεχνίτης, αφού το εργοστάσιο το θεωρούσε δεύτερο σπίτι του, ήταν και πρωτοπόρος αγωνιστής από τα πρώτα χρόνια, την περίοδο της δικτατορίας μέχρι τη συνταξιοδότησή του, αλλά και ως συνταξιούχος.

Γι’ αυτή του τη δράση τον κάλεσε η Ασφάλεια στις 12 Ιούλη του 1971 στο τμήμα «δι’ υπόθεσίν του», γιατί όπως έλεγε και έχει γράψει και πάνω στην κλήση που έχει παραδώσει στο Κόμμα: «Όποιος εργαζόμενος τολμούσε να ζητήσει μέτρα ασφάλειας και καλύτερες συνθήκες δουλειάς τον καλούσε η Ασφάλεια για να διαπιστώσει αν ο εργαζόμενος που τόλμησε διέπεται από υγιείς κοινωνικές πεποιθήσεις».

Με την πτώση της χούντας πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ενιαίου σωματείου των εργαζομένων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη σε ΑΗΣ και Ορυχεία, όπου εκλέχθηκε γραμματέας του. Διετέλεσε μέλος της προσωρινής διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας και μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της ΕΤΕ – ΔΕΗ την περίοδο 1985-1991.

Κατέκτησε επάξια τον ρόλο του ηγέτη των εργαζομένων στον χώρο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων, γιατί ήταν αδιάλλακτος απέναντι στους κρατικούς και εργοδοτικούς μηχανισμούς. Μαζί με εκατοντάδες μέλη και φίλους του ΚΚΕ και της συνδικαλιστικής παράταξης ΕΣΚ διαμόρφωσαν ένα ευνοϊκό για τις ταξικές δυνάμεις συσχετισμό που συνέβαλε για να αναπτυχθούν αγώνες και οι εργαζόμενοι να έχουν κατακτήσεις.

Πορεύτηκε όλα του τα χρόνια μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, αλύγιστος και αδιάλλακτος απέναντι στους εχθρούς του Κόμματος και της τάξης του, της εργατικής τάξης, από την περίοδο της χούντας μέχρι και την περίοδο των αντεπαναστατικών αλλαγών 1989-1990 και έως το τέλος της ζωής του. Αντιπαρατέθηκε έντονα στην προσπάθεια των οπορτουνιστών για τη διάλυση του ΚΚΕ το 1989-1991, ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και με τον Φαράκο που ήρθε στη Μεγαλόπολη για να επηρεάσει τις εκλογές αντιπροσώπων για το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Τον απέκλεισαν από αντιπρόσωπο σε εκείνο το Συνέδριο.

Ήταν περήφανος για όλη του αυτήν τη δράση ως κομμουνιστής όλη του τη ζωή και με περηφάνια διηγούνταν περιστατικά και πείρα από τη δράση του στη Μεγαλόπολη στους συντρόφους στη Δυτική Αχαΐα, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.