Κι ένα τραγούδι για τη ΛΑΡΚΟ…

Κι αν παγωμένη η τσιμινιέρα και τα καζάνια κρύα, η εργατική ψυχή δεν παραδίνεται στους διώκτες της, ολόθερμη και ζωντανή 4 χρόνια, την δύναμη για Ζωή την κατέχει σα Λάβα, δείχνει με ριπές, σχεδόν χιπ-χοπ το καλύτερο μέλλον, ο αγώνας γεννά Ανθρώπους, οι Αριθμοί και τα Κέρδη δε γεννάνε Ανθρώπινη Ζωή…

«Το χώμα ατσάλι»

Αυτούς, που κάνουν το χώμα ατσάλι,
λες κι είναι σκουπίδια, τους φέρονται πάλι!
…κυβερνήσεις-τσιράκια των καπιταλιστών,
των παράσιτων στις πλάτες όλων των εργατών.

Αυτούς, που κάνουν το χώμα ατσάλι,
από τη ΛΑΡΚΟ θέλουνε, να βγάλουνε πάλι!
…τους πετάνε στο δρόμο από μήνα σε μήνα,
…«παχυλοί» οι μισθοί τους
Κι Όχι η μπάκα του Κηφήνα!

Αυτούς, που κάνουν το χώμα ατσάλι,
Που κάθε τόσο κηδεύουν συνάδελφο πάλι!
…Δεκάδες νεκροί, πόσοι σακατεμένοι…
…κι άλλοι πόσοι ανάπηροι…
Κι όμως Ατσαλωμένοι!

Αυτούς, που κάνουν το χώμα ατσάλι,
πά’ να τους πετάξουν στο δρόμο και πάλι!
…Μακριά απ’ τα σπίτια, τους τάφους των δικών τους
τώρα προέχει η μπίζνα των εκμεταλλευτών τους!

Δεν είναι μόνο ρίμα ή της εξέγερσης πάθος,
είναι, που κάποιοι τελικά κατάλαβαν λάθος!
Γιατί αυτοί, που κάνουν το χώμα ατσάλι,
δε μασάνε εύκολα και το δείχνουν και πάλι!

Εργάτες είναι, του Ήφαιστου οι γιοί…
«Πού πάς ρε Καραμήτρο…;» …Ηλίθιοι Αστοί!…
Ρούπι δεν κουνάν, πίσω μιά σπιθαμή!…
Δε χωνεύουν το ξερίζωμα απ΄την δική τους γη!…

Αδέρφια μας στη ΛΑΡΚΟ, που φτιάχνετε τ’ ατσάλι,
…μιά φορά το λέμε και δεν το λέμε πάλι!…
Καθαρή και ξάστερη την ταξική πυξίδα,
στου αγώνα τους δρόμους, Μόνο Εργάτες Είδα!…

Αδέρφια στη ΛΑΡΚΟ, σε δρόμους κι ατσάλι,
μόνο Εργάτες Ποτέ δε σκύβουν το κεφάλι!…
Εσείς, που κάνετε το χώμα ατσάλι,
η δύναμη σας φουντώνει την ελπίδα και πάλι!…

Τον κόσμο παλεύουμε γι’ Ανθρώπινο Μπόϊ
Κι όχι για Φάρα Κερδών με τ’ ανάλογο Σόϊ!…

Εργάτες είμαστε, του Ήφαιστου οι γιοί…
«Πού πάς ρε Καραμήτρο…;» …Ηλίθιοι Αστοί!…

Τον κόσμο παλεύουμε γι’ Ανθρώπινο Μπόϊ
Κι όχι για Φάρα Κερδών και το Συρφετολόϊ!…