Τσάβι Ερνάντες – Ο εγκέφαλος του τίκι-τάκα

O Τσάβι Ερνάντες Κρέους ήταν ο εγκέφαλος της Μπαρτσελόνα και της Εθνικής Ισπανίας. Μια σβούρα στη μεσαία γραμμή, που δεν έκανε ποτέ σχεδόν λάθος και το μυαλό του γυρνούσε με χίλιες στροφές, ώστε να υπολογίζει όλα τα ενδεχόμενα και να βρίσκεται πάντα μια φάση μπροστά από το παιχνίδι.

Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Μπάρτσα, την περίφημη Masia και φόρεσε τα μπλαουγκράνα χρώματα μέχρι τα ποδοσφαιρικά του γεράματα. Στο μεσοδιάστημα κατέκτησε τα πάντα και έγραψε μια σειρά ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, όπως τους περισσότερους τίτλους και τις περισσότερες συμμετοχές με τη φανέλα του. Ο εμβληματικός Κάρλες Πουγιόλ έριχνε δύο χρόνια στον Τσάβι, αλλά είχε πολλούς τραυματισμούς και δεν έφτασε ποτέ τους δικούς του αριθμούς.

Ο Τσάβι γεννήθηκε στις 25 Γενάρη του 1980 στην Τεράσα της Καταλονίας και πήρε από μικρός σωστές ποδοσφαιρικές βάσεις στη Masia. Καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα επί Φαν Χάαλ, έζησε τα “πέτρινα χρόνια” της ομάδας -στη σκιά των galacticos της Ρεάλ του Πέρεθ- αλλά και τη χρυσή της εποχή, μετά τον ερχομό του Ροναλντίνιο.

Το ξεπέταγμα κι η αναγνώριση ήρθε στα 2008, με τους “φούριας ρόχας” και το τρόπαιο του EURO του 2008, που αποτίναξε από τους Ισπανούς την ταμπέλα των λούζερ. Αυτή ήταν η απαρχή της ισπανικής κυριαρχίας που κράτησε μια τετραετία, με τη “Ρόχα” να κατακτά τα πάντα.

Βάση αυτής της ομάδας ήταν ο κορμός της Μπαρτσελόνα που το ίδιο καλοκαίρι (2008) ξεκινούσε το δικό της μοναδικό κύκλο, με προπονητή τον Πεπ Γκουαρδιόλα και τη συνταγή του τίκι-τάκα. Το οποίο σε αντίθεση με ό,τι ακούμε συχνά, δεν είναι άσκοπες και βαρετές πασούλες, αλλά παίρνει το όνομά του από το γνωστό παιχνίδι με τις μικρές μπάλες που έχουν οι ψυχολόγοι, και νανουρίζει τον αντίπαλο -αλλά σε καμία περίπτωση το θεατή.

Ο Τσάβι ήταν ο άρχοντας αυτού του τρόπου παιχνιδιού, μαζί με τους υπόλοιπους θαυματουργούς κοντούς της Μπαρτσελόνα (ο Μέσι κι ο Διόσκουρος Ινιέστα). Οργάνωνε τις επιθέσεις των  Καταλανών, που περνούσαν σχεδόν όλες από τα πόδια του, κι είχε εκπληκτικά (σοβιετικά θα λέγαμε χαριτολογώντας) ποσοστά ευστοχίας στις πάσες του, που ξεπερνούσαν το 90%. Ο ιδανικός μαέστρος σε μια ομάδα για κονσέρτα με πολυβόλα.

Ο Τσάβι κατέκτησε τα πάντα (κι όχι μόνο μια φορά) με τους blaugrana, με αποκορύφωμα το 09′, μια μαγική χρονιά που η Μπάρτσα πήρε και τους έξι τίτλους που διεκδίκησε. Ο Τσάβι πήρε όμως τα πάντα και με τη “ρόχα”: δύο κατακτήσεις EURO και ένα Μουντιάλ το 2010. Το 15′ αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα και την Εθνική, για να κολλήσει μερικά τελευταία ένσημα στα Αραβικά Εμιράτα, ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε πως αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά του στα γήπεδα.

Θα δικαιούταν σίγουρα μια “Χρυσή Μπάλα” το 2010 (και όχι μόνο), αλλά έπεσε πάνω στον ισχυρό δικομματισμό Μέσι-Ρονάλντο, που κατάπιε τον ανταγωνισμό και δεν άφησε περιθώρια για “τρίτους δρόμους” την τελευταία δεκαετία.

Κέρδισε όμως άλλες διακρίσεις. Αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης του EURO 2008, και καλύτερος Ισπανός παίκτης όλων των εποχών σε σχετική ψηφοορία, έχοντας καθολική αναγνώριση από εχθρούς και φίλους, ως το σημαντικότερο ίσως -μετά το Μέσι- γρανάζι στην καλοκουρδισμένη μηχανή της Μπαρτσελόνα και του περίφημου τίκι-τάκα της.

Και το πραγματικό ερώτημα πλέον είναι αν ο εγκέφαλος του Τσάβι θα συνεχίσει να γυρίζει με χίλιες στροφές κι από τη θέση του προπονητή, που φαίνεται να του πάει γάντι, ή θα πάρει την ποδοσφαιρική του σύνταξη στο τέλος της χρονιάς.

Στα θετικά του τέλος συγκαταλέγεται επίσης το θάρρος της γνώμης του, πχ για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, και ο χαρακτήρας του. Ο Τσάβι δε γινόταν ποτέ εμπρηστικός και κατάφερε να διατηρήσει τη στενή του φιλία με παίκτες της μισητής αντιπάλου Ρεάλ, όπως ο Ίκερ Κασίγιας, ακόμα και στην ψυχροπολεμική περίοδο του Ζοσέ Μουρίνιο.