Χακίμ Ολάζουγιον: Το αφρικανικό όνειρο

Ο Χακίμ Ολάζουγιον ήταν ένας ονειρεμένος παίκτης, που κέρδισε το παρατσούκλι “The Dream” κι έπαιξε στην τρίτη εκδοχή της Dream-Team, ενώ θα είχε θέση και στην πρώτη κι αυθεντική, αν δεν υπήρχε πρόβλημα με την καταγωγή του. Κατάφερε όμως να πάρει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα, να πρωταγωνιστήσει στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μόνο που στην προκείμενη, δε μιλάμε για το αμερικάνικο, αλλά για το αφρικανικό όνειρο. Όλοι οι Αφρο-αμερικάνοι έχουν βέβαια αφρικάνικες ρίζες, αλλά ο Hakeem the Dream είναι σίγουρα ο καλύτερος παίκτης που έχουμε δει ποτέ από τη Μαύρη Ήπειρο -τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο (που θα μπορούσε να είναι ο Γιάννης Αντετοκούμπο, με την επίσης Νιγηριανή καταγωγή).

Ο Ολάζουον γεννήθηκε στις 21 Γενάρη 1963 (κλείνοντας τα 55 την περασμένη Κυριακή) κι άργησε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, παίζοντας κυρίως ως τερματοφύλακας -κατι που του χρησίμεψε πολύ στη συνέχεια, στη μετέπειτα μπασκετική του καριέρα. Τον πρόσεξε στην εφηβεία του ένας προπονητής για τα σωματικά του προσόντα και από τη στιγμή που έπιασε στα χέρια του την πορτοκαλί θεά, κατάλαβε πως το μπάσκετ ήταν φτιαγμένο για αυτόν. Πήγε στις ΗΠΑ όπου βελτίωσε θεαματικά το παιχνίδι του, χάρη στις προπονήσεις με το θρυλικό σέντερ Μόουζις Μαλόουν. Δεν κατέκτησε ποτέ τον κολεγιακό τίτλο, αλλά έγινε ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NCAA που αναδείχτηκε MVP χωρίς να ανήκει στην πρωταθλήτρια ομάδα.

Αντίπαλος με τον Τζαμπάρ

Άφησε την τελευταία κολεγιακή του χρονιά, για να γίνει ντραφτ και κατέκτησε την κορυφή -επιλέχθηκε στο νο1 από τους Χιούστον Ρόκετς- αφήνοντας πίσω του παίκτες όπως ο Μπάρκλεϊ, ο Τζον Στόκτον και… κάποιος Μάικλ Τζόρνταν (ο Air πήρε μια μικρή εκδίκηση αφήνοντας δεύτερο το Χακίμ στη μάχη για το ρούκι -τον πρωτοεμφανιζόμενη παίκτη- της χρονιάς).

Δίδυμο πύργων με το Σάμσον στους Ρόκετς

Έκανε τρομερό δίδυμο ψηλών στη ρακέτα με το Ραλφ Σάμσον και στη δεύτερη μόλις χρονιά του στο ΝΒΑ απέκλεισαν τους Λος Άντζελες Λέικερς και διεκδίκησαν τον τίτλο στους τελικούς, αλλά υπέκυψαν στην ανωτερότητα των Μπόστον Σέλτικς του Λάρι Μπερντ. Έκτοτε το Χιούστον πήρε την κάτω βόλτα, σκοντάφτοντας και στο σκληρό ανταγωνισμό της Δύσης και ο Χακίμ, απογοητευμένος, σκεφτόταν την ανταλλαγή. Μέχρι που ήρθε στην ομάδα ως προπονητής ο Ρούντι Τομζάνοβιτς και άλλαξε το ρου της ιστορίας της.

Αντίπαλος με το Ντέιβιντ Ρόμπινσον

Μετά την πρώτη αποχώρηση του Τζόρνταν από την ενεργό δράση, ο θρόνος έμενε κενός και οι Ρόκετς έχτισαν τη δική τους μικρή “δυναστεία” με δύο σερί τίτλους. Σε αυτή τη διετία, ο Ολάζουγιον αντιμετώπισε κατά σειρά και κατατρόπωσε όλους τους μεγάλους αντίπαλους σέντερ της εποχής: το ναύαρχο Ντέιβιντ Ρόμπινσον στους τελικούς της Δύσης (Σπερς), τον Πάτρικ Γιούινγκ (Νικς) στους τελικούς του 94′, και το Σακίλ Ο Νιλ (Μάτζικ) στη σειρά του 95′. Ο Ολάζουγιον κατάφερε να εξελιχθεί στον καλύτερο ψηλό τη γενιάς του, απέναντι σε πολύ σπουδαία ονόματα, και να κοιτάξει στα μάτια τα μεγαθήρια του παρελθόντος (Τζαμπάρ, Ράσελ, Τσάμπερλεϊν), μπαίνοντας στη συζήτηση για τον καλύτερο σέντερ της ιστορίας, ενώ για πολλούς έχει μια θέση και στη δεκάδα -τουλάχιστον- για τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών, σε μια άκρως αντιδιαλεκτική, πλην ιντριγκαδόρικη διαχρονική κουβέντα.

Αντίπαλος με τον Πάτρικ Γιούινγκ

Μετά από τους δύο τίτλους, φάνηκε να χάνει κάπως το κίνητρό του κι είχε σταθερά πτωτική πορεία, για να πέσουν οι τίτλοι τέλους το 2002, με ένα σύντομο πλην αδιάφορο πέρασμα από το Τορόντο. Αυτό μείωσε λιγάκι τους μέσους όρους του, που παραμένουν ωστόσο εντυπωσιακοί, χωρίς να αλλάξει στο παραμικρό η αξία του και ο θαυμασμός φίλων κι αντιπάλων –όπως ο Τζόρνταν. Ο Ολάζουγιον παραμένει ένας από τους μόλις τέσσερις παίκτες στην ιστορία του πρωταθλήματος που έχει πετύχει quadruple-double (διψήφια νούμερα σε τέσσερις στατιστικές κατηγορίες), και το πέτυχε μάλιστα δύο φορές, με διαφορά λίγων μηνών, το 1990 (αλλά η στατιστική του πήρε πίσω το ένα, όταν του αφαίρεσε μία ασίστ). Παραμένει επίσης ο κορυφαίος “κλέφτης” στην ιστορία των σέντερ, και ο μοναδικός παίκτης που έχει πάνω από 2 χιλιάδες κλεψίματα και κοψίματα ταυτόχρονα.

Αντίπαλος με το Σακίλ Ο Νιλ

Ο Ολάζουγιον ξεχώρισε για τη φοβερή πλαστικότητα και το πλούσιο ρεπερτόριο στις κινήσεις του, που έμοιαζαν σχεδόν χορευτικές και έφερναν σε απόγνωση όσους τον μάρκαραν, χωρίς να ξέρουν τι να πρωτοκλείσουν: το σουτ, τη διείσδυση, την αριστερή ή τη δεξιά πλευρά, το fade away σουτ ή ένα χαμηλό λέι-απ. Όλα αυτά τον καθιέρωσαν ως μοναδικό και έναν από τους πιο κυριαρχικούς παίκτες στην ιστορία του αθλήματος.

Πολλοί έχουν μείνει με την απορία αν το όνομά του προφέρεται τελικά “Ακίμ” ή “Χακίμ”. Στην πραγματικότητα ισχύουν και τα δύο, αφού ξεκίνησε με το πρώτο και το εξισλάμισε στην πορεία, προσθέτοντας μπροστά ένα “Χι”. Στα κολεγιακά του χρχόνια είχε προβληματικό χαρακτήρα, αλλά βρήκε την ηρεμία που χρειαζόταν ως επαγγελματίας στο Κοράνι και τη διδασκαλία του, προσπαθώντας να προσυλητίσει κι άλλους συμπαίκτες του και παραμένοντας ως σήμερα ενεργός και δραστήριος Μουσουλμάνος.

Σταματώντας τον Τζόρνταν

Το 2006 όμως, όταν ο επίσης μουσουλμάνος Αμπντούλ Ραούφ αρνήθηκε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, να σταθεί προσοχή στην αστερόεσσα κατά την ανάκρουση του ύμνου των ΗΠΑ, ο Ολάζουγιον τον ανακάλεσε στην τάξη, γιατί ένας καλός Μουσουλμάνος δεν μπορεί παρά να είναι καλός κι υπάκουος πολίτης… Αυτό δεν εμπόδισε πάντως τις αρχές των ΗΠΑ να τον θεωρήσουν ύποπτο για χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα και της τρομοκρατικής της δράσης -αν και στη συνέχεια απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες.

Αυτές οι λεπτομέρειες για το χαρακτήρα του και τη δράση του εκτός γηπέδου, μπορεί να μη στέκουν στο ύψος της μπασκετικής του αξίας, για να δικαιολογούν το προσωνύμιο του ονειρεμένου. Αλλά στην τελική, τι νόημα θα έιχε το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες…