Ρόδινη αυγή

Μέρες που συλλογιέσαι πως έρχεται η Ιστορία να σε συναντήσει
Μέσα απ’ τις ομοβροντίες των όπλων στην Καισαριανή
Στις μεγάλες πλατείες και στους δρόμους ποτάμια
Εκεί που οι καρδιές χτυπούν συντροφευμένες
Γεμάτες απ’ την πληρότητα του τίμιου αγώνα.

Ρόδινη αυγή του Μάη αρνείσαι να παραδοθείς στο φόβο.
Σηκώνεσαι στις μύτες των ποδιών
ικεσία στην τρυφερή κι ολοπόρφυρη χλόη
που μόλις αυτομόλησε απ’ το θάνατο.

Όλη η ζωή στραμμένη στην κάννη, όλη η ζωή χωράει σ’ ένα όνειρο
Αυτό το δικό σου όνειρο, το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων
Που το κρατάνε ξάγρυπνο τις νύχτες
να φέγγει τη δική του αλήθεια ως τη ρόδινη αυγή.

Μέρες που συλλογιέσαι  τ’ ανθρώπινο ποτάμι
Που ήταν πριν από σένα και θα ‘ρθει μετά από σένα
στις άκριες της γης, στις καραβιές των ψυχών, στου πολέμου τη φωτιά.

Οι νεκροί εργάτες την ώρα της μετάληψης σώμα και αίμα αγώνα
Σώμα και αίμα αγώνα για τον Άνθρωπο, για τη Ζωή, για το Μέλλον.
Για τα παιδιά της Ανθρωπότητας που, σαστισμένα  τις νύχτες,
με τα μάτια τους υγρά ίσως κι απ’ την αλμύρα, ίσως κι απ’ το κλάμα,
ζουν ξανά και ξανά τα παραμύθια – εφιάλτες τους.

Μέσα στα μάτια τους φωλιάζει τ’ όνειρο, η ελπίδα,
βρίσκει η ζωή καταφύγιο και στα ζεστά χεράκια τους
ένα μικρό γαρύφαλλο επιμένει να τα αγαπά. 

Κάποτε οι κάννες θα σιωπήσουν για πάντα.
Κάποτε θα μπορούμε να φωνάξουμε πως ο Άνθρωπος νίκησε το φόβο!

                                                                      Ευαγγελία Κούρτη 

Εικόνα: “Η απελευθέρωση της Αθήνας”, του Τάσσου (Τ. Αλεβίζος)