Έχε γεια χαρά σπουδάζουσα γενιά!

Οι κινητοποιήσεις στο Κολούμπια, το Γέιλ και άλλα αμερικανικά πανεπιστήμια ενάντια στη σφαγή στην Παλαιστίνη θυμίζουν το κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η αποφασιστικότητα της φοιτητικής κοινότητας και η μαζικότητα είναι ίδιες, όπως ίδια είναι και η καταστολή. Και αν τότε οι αγωνιζόμενοι φοιτητές και φοιτήτριες αποκαλούνταν προδότες και εχθροί του έθνους, σήμερα χαρακτηρίζονται υποκινούμενοι απ’ τον Σόρος, σαν να μην είναι αρκετή η γενοκτονία ενός λαού για να εξεγερθεί κανείς αλλά πρέπει να υποκινείται από σκοτεινά κέντρα. 

Η φλόγα της εξέγερσης πλέον έχει περάσει και στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με πρώτη τη Σορβόνη. Μαχητικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής είναι στην ημερήσια διάταξη. Το φοιτητικό κίνημα ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Έχουμε ανάγκη την οργή, τη μαχητικότητα, την τόλμη μιας νεολαίας που δεν αποβλακώνεται στα κοινωνικά δίκτυα αλλά ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο και πλημμυρίζει τους δρόμους με τα όνειρά της. 

Το κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στο να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Ας ελπίσουμε και αυτή τη φορά να γίνει κάτι ανάλογο. Όπως και να ‘χει τα τεκταινόμενα σε Αμερική και Ευρώπη μας θυμίζουν ακόμα μια φορά ότι την ιστορία τη γράφουν οι λαοί. Και μιας και γίνεται λόγος για ιστορία ας θυμηθούμε το γνωστό σύνθημα: Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά!

Νίκος Σουβατζής