Για τον φάκελο πολιτικών φρονημάτων ενός αγωνιστή

Από τον αναγνώστη μας Βασίλη Παπαστεργιόπουλο λάβαμε και δημοσιεύουμε την επιστολή και τα έγγραφα που ακολουθούν. Ο ίδιος μας ενημέρωσε ότι ένα χρόνο πριν (όπως φαίνεται και από την ημερομηνία στο τέλος) έστειλε τα παρακάτω προς δημοσίευση σε εφημερίδα που πρόσκειται στο χώρο της “Αριστεράς”, αλλά δεν δημοσιεύτηκαν.

***

Αφορμή για την επικοινωνία μου είναι η είδηση, προ 3 μηνών, ότι η παρούσα κυβέρνηση αποδεσμεύει την διαβάθμιση, σε ορισμένες κατηγορίες εγγράφων, που αφορούσαν φακέλους της κρατικής ασφάλειας, για έλεγχο πολιτικών φρονημάτων. Το, κοινώς γνωστό, και ως φακέλωμα των αριστερών. Δηλαδή, απο τους 2100 περίπου φακέλους της ασφάλειας, με ιστορικό ή ιδιαίτερο πολιτικό χαρακτήρα, που γλύτωσαν από την καταστροφή.

Επικοινώνησα  λοιπόν, με την διεύθυνση επικοινωνίας της ΕΛ.ΑΣ, τους έστειλα ότι δικαιολογητικά μου ζήτησαν. Και περίμενα νέα τους για τα στοιχεία που αφορούσαν τον πατέρα μου ,Ηλία Παπαστεργιόπουλο, δικηγόρο, ιστορικό ,λογοτέχνη, αντάρτη του ΕΛΑΣ στο 12 σύνταγμα Πελοποννήσου. Εξόριστου στο Μακρονήσι, στον Αη Στράτη, και φιλοξενούμενο στη χούντα, στην ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Αμετανόητο αγωνιστή, πατριώτη, κομμουνιστή,  μέχρι το τέλος της ζωής του.  Με κάλεσαν λοιπόν, μετά από 3 μήνες, να πάω, να μου δώσουν φωτοτυπίες των περιβόητων εγγράφων, της ασφάλειας, για τον πατέρα μου. Σκέφτηκα, ε, μεγάλο φάκελο έχει, κομμουνιστής ήταν, 30 χρόνια βάσανα και χαφιέδες, πολλά έγγραφα θα έχει. Ο ευγενέστατος υπαστυνόμος, στο κτίριο της Κατεχάκη, με υποδέχτηκε, μου πρόσφερε καρέκλα να κάτσω, και με ειδικό πρωτόκολλο παράδοσης, μου έδωσε …2 έγγραφα. Τον ρωτάω, καλά, 30 χρόνια τον κυνήγαγαν, τον πατέρα μου, οι συνάδελφοι σας, μόνο 2 χαρτιά έχετε. Μου απάντησε, ότι μόνο αυτά, έχουν αποχαρακτηριστεί. Κρατώντας στα χέρια του, ένα παχύ φάκελο, με πλήθος έγγραφα. Και αυτά, μου είπε, δεν μπορεί να μου τα δώσει, ούτε καν ,να μου τα δείξει.

Κι εγώ, έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω, έκανα το καθήκον μου. Μπροστά στους έκπληκτους αστυνομικούς, άρχισα να εξιστορώ με λεπτομέρεια ,την πολιτική ιστορία του Ηλία Παπαστεργιόπουλου, Πατρινού κομμουνιστή. Πως υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, 2 χρόνια, ως έφεδρος αξιωματικός. Πως υπηρέτησε στο μέτωπο, κατά των Ιταλών και Γερμανών. Πως οργανώθηκε στο ΕΑΜ ΕΛΑΣ, και υπηρέτησε ως αξιωματικός πληροφοριών, καταδικασμένος σε θάνατο από τους κατακτητές. Μετά την απελευθέρωση, υπερασπίστηκε, ως δικηγόρος τους αγωνιστές που άδικα δικάζονταν μαζικά, με ψεύτικες κατηγορίες. Και στα 1947 – 1952 στο Μακρονήσι, με βάσανα και ξύλο. Με τους αμετανόητους ,στο σύρμα. Και μετά, με τα ειδικά στρατοδικεία, στον αή στράτη, μέχρι το 1959. Και μετά, με αναστολή εκτόπισης, αλλά απαγόρευση επίσκεψης στη γενέτειρα του, και αναγκαστική παραμονή στην Αθήνα. Και να ζητάει άδεια, καθημερινά, για να πάει απο το σπίτι, στο γραφείο του. Κι όταν δεν το έκανε, ο χαφιές καραδοκούσε, και να τον καλούν πάλι σε απολογία, και πάλι δικαστήρια. Και στη δικτατορία 1967,  να κρυβόμαστε, όλη η Οικογένεια, μέχρι που κάποιος ρουφιάνος της ασφάλειας, τον κατέδωσε. Είπα στον έκπληκτο υπαστυνόμο, που με άκουγε, ότι οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από την γενική ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας, που πήγαινα με την μάνα μου, να δω τον πατέρα. Κρατούμενο, σε ένα άδειο δωμάτιο, χωρίς κρεβάτι, κουβέρτα, να μην τον αφήνουν να πλυθεί ή να ξυριστεί, να κοιμάται στο πάτωμα, σε ένα ιδιότυπο μαρτύριο για να υπογράψει. Τα ξέρω αυτά, είπα στον αστυνομικό, αλλά από τα χαρτιά που κρατάς, και δεν μου δείχνεις, θέλω να επιβεβαιώσεις κάτι. Ότι ο Ηλίας, δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας. Και ο αστυνομικός, μου το επιβεβαίωσε.

Κι εγώ επιβεβαίωσα στον αστυνομικό, ότι ο Ηλίας Παπαστεργιόπουλος, ήταν ένας ήρωας, πατριώτης, κομμουνιστής, στρατευμένος με το ΚΚΕ. Κι αυτό το ξέρω, κι ας το γράφουν τα έγγραφα, που δεν μου δείχνουν.

Σας στέλνω, λοιπόν, για δημοσίευση, τα 2 αυτά έγγραφα της κρατικής ασφάλειας. το 1ο αντιγράφει μια δημόσια διακήρυξη, το 1977, που υπέγραψαν προσωπικότητες της εποχής, ενάντια στο φασισμό και την τρομοκρατία. Δημοσίευμα του…Ριζοσπάστη, τρομάρα τους, κατέγραφαν τα ονόματα των πολιτικών της εποχής, οι ασφαλίτες. Και το 2ο έγγραφο, απο το 1981, αναφέρεται στην οργάνωση του ΚΚΕ περιοχής Αχαΐας, όπου ο πατέρας μου ήταν υποψήφιος του κόμματος. Μα, τόσο πια διαβαθμισμένα έγγραφα, καταντάει αστείο. Αποχαρακτήρισαν, τρομάρα τους, τα πιο ελαφρά και ανώδυνα περιεχομένου έγγραφα. Αυτή η θλιβερή κυβέρνηση, ακόμα κι εδω, μας κοροϊδεύει, με χυδαίο τρόπο. Από ένα φάκελο με πληθώρα εγγράφων, μου έδωσαν το …δημοσίευμα της εφημερίδας, και μάλιστα, με σβησμένα τα υπόλοιπα ονόματα, λες και είναι κάτι κρυφό, αφού αποτελεί δημόσια διακήρυξη…τόση υποκρισία, τόση ανοησία.

Συμπτωματικά, αυτά τα παρέλαβα στις 25 Γενάρη, επέτειο αυτής της θλιβερής κυβέρνησης. Οι ψευτο- αριστεροί, επιβεβαιώνουν την φάρσα τους. Να τους θυμίσω, ότι ο Ηλίας ποτέ δεν περηφανεύτηκε ότι είναι αριστερός, ποτέ δεν τον άκουσα να δηλώνει την πολιτική του ιδιότητα. Αλλά, όπως και οι αμέτρητοι άλλοι αγωνιστές, ήταν ένας ακόμα ήρωας, ένας πραγματικός κομμουνιστής. Τιμή και δόξα.

25/1/2017

με εκτίμηση

Βασίλης Παπαστεργιόπουλος