Δημήτρης Κουτσούμπας: Με ισχυρό ΚΚΕ το βράδυ των εκλογών να δεχθεί πλήγμα η πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης

Η συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον ρ/σ «Real Fm» και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου

— Να καλωσορίσω τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τον κ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Γραμματέα, καλή σας ημέρα.

— Καλημέρα σας, κ. Χατζηνικολάου. Καλημέρα και σε όλους τους ακροατές.

Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν έλυσε κανένα απ’ τα επικίνδυνα ζητήματα

— Θα ξεκινήσω τη συζήτησή μας από τα εθνικά θέματα και θα πάω μετά στα άλλα μεγάλα θέματα της επικαιρότητας. Θέλω να έχω ένα πρώτο σχόλιό σας για τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα στη σχέση μας με τη γειτονική χώρα της Βόρειας Μακεδονίας μετά την απόφαση της νέας Προέδρου της χώρας αυτής να χρησιμοποιήσει τον όρο «Μακεδονία» κατά την ορκωμοσία της και όχι το συνταγματικό όνομα της χώρας. Πώς το είδατε; Πώς βλέπετε τις αντιδράσεις της κυβέρνησης; Τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να κάνουμε;

— Αν θα θυμόσαστε και πολύ καλά, θα θυμάστε, κ. Χατζηνικολάου, και κατά την κύρωση της Συμφωνίας της Συνθήκης των Πρεσπών στη Βουλή και σε συνέχεια είχαμε τοποθετηθεί ως ΚΚΕ πολύ καθαρά κι εγώ προσωπικά, ότι αυτή η Συμφωνία είναι απαράδεκτη, την είχαμε χαρακτηρίσει επαίσχυντη. Μάλιστα, με πολύ βιαστικό, εσπευσμένο τρόπο ήρθε στη Βουλή.

— Αλήθεια είναι αυτό, το ΚΚΕ είχε πολύ καθαρή θέση στο θέμα αυτό.

— Ναι, μόνο και μόνο για να μπει η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ, αυτή ήταν η ουσία και δεν έλυσε ουσιαστικά ζητήματα διμερών διαφορών. Αυτά που ισχυρίζονταν δηλαδή οι γείτονες όσον αφορά τη μακεδονική γλώσσα, τη μακεδονική εθνότητα, τα ζητήματα της Ιστορίας, τα ζητήματα των σχολικών βιβλίων επί της ουσίας, των μνημείων και μια σειρά άλλα και υποτίθεται ότι έλυσε το όνομα μόνο, με μία σύνθετη ονομασία, στο οποίο φυσικά και εμείς, όπως και άλλες πολιτικές δυνάμεις, δεν είχαμε καμία διαφωνία, μόνο που λέγαμε ότι ο όρος «Μακεδονία» αν υπήρχε, όπως και υπάρχει σε αυτό το επίσημο όνομα, θα έχει αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό και θα ισχύει έναντι όλων και διεθνώς και παντού κ.λπ. Βέβαια, να σας θυμίσω, επίσης, και στους ακροατές κυρίως, εσείς θα το θυμάστε καλά, ότι είχαμε πει ότι «εδώ είμαστε και θα δούμε αρκετά σύντομα, με αλλαγές στους συσχετισμούς που θα γίνουν και στη γειτονική χώρα πιθανόν με άλλα πολιτικά κόμματα ή από την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, θα φύγει και το “Βόρεια” ως προσδιορισμός και θα μείνει σκέτο “Μακεδονία”», όπως μένει σκέτο «Μακεδονία» στο εσωτερικό τους, αλλά και διεθνώς, έχουμε ακούσει πολλούς Βόρειους γείτονές μας διπλωμάτες να μιλάνε διεθνώς για μακεδονική γλώσσα, για μακεδονικά βιβλία, για μακεδονική ιστορία κ.λπ., κ.λπ.— Και σε αθλητικές δραστηριότητες τους βλέπουμε να πηγαίνουν.

— Βεβαίως. Αρα, δεν λύθηκαν τέτοια ζητήματα που συνιστούν εθνικισμούς, αλυτρωτισμούς, όλα αυτά τα επικίνδυνα ζητήματα στις σχέσεις των δύο χωρών από τη μεριά του γειτονικού κράτους και βεβαίως το ΝΑΤΟ που, ως γνωστόν, για εμάς σημαίνει αποσταθεροποίηση και όχι σταθερότητα της περιοχής. Και ήδη, το βλέπουμε αυτό στα Βαλκάνια. Θα είναι το άλλο μέτωπο στην περιοχή, πέρα από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή που θα ανοίξει τα επόμενα χρόνια. Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι πυριτιδαποθήκη. Το είδαμε πρόσφατα και με το Κόσοβο, τις αντιθέσεις με τη Σερβία, με την Αλβανία το βλέπουμε κ.λπ. Και αυτά συντονίζονται και ενιαιοποιούνται σε μία πολιτική συνεργασιών περιφερειακών άλλων δυνάμεων, πιο ισχυρών από αυτές τις γειτονικές χώρες, όπως είναι, για παράδειγμα, η τουρκική άρχουσα τάξη που κάνει τις συμμαχίες της και άλλοι διεθνείς παίκτες για τα δικά τους συμφέροντα.

— Λέτε ότι μπορεί πίσω από αυτά που ζούμε το τελευταίο διάστημα και εννοώ και την πρόσφατη επίσκεψη Ράμα στην Αθήνα και την ομιλία του εδώ σε ομοεθνείς του, σε συμπατριώτες του, όπου έθεσε ακόμη και θέμα Τσάμηδων ή αυτό που ζούμε με τη Λιβύη, η οποία θυμήθηκε ξαφνικά να διαμαρτυρηθεί για έρευνες που γίνονται κοντά στην Κρήτη, σε μία περιοχή με την οποία καμία σχέση δεν μπορεί να έχει. Λέτε ότι αυτά μπορεί να ενορχηστρώνονται από την Αγκυρα, κ. Γραμματέα;

— Ναι, δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι, αλλά είναι σίγουρο όμως ότι δημιουργούνται στο πλαίσιο των διαφορετικών συμφερόντων, ανταγωνισμών κ.λπ. εδώ στην περιοχή, άξονες και αντιάξονες, αυτό είναι το ζήτημα. Κι εδώ η Τουρκία παίζει έναν ισχυρό ρόλο και απέναντι στις χώρες που αναφέρατε, επηρεάζει δηλαδή τις εξελίξεις, τις τοποθετήσεις τους και τις συμμαχίες τους σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, η επίσκεψη Ράμα, τη στιγμή που έγινε, ήταν προκλητική. Το επισημάναμε και εμείς. Οχι ότι δεν μπορεί ως πρωθυπουργός μιας χώρας, ως αρχηγός ενός κόμματος μιας γειτονικής χώρας να πάει εκεί και να μιλήσει στους ομοεθνείς του, στους ανθρώπους που εργάζονται, που είναι μετανάστες εδώ στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού. Αλλωστε, αυτό κάνουμε κι εμείς. Κι εμείς πάμε όπου έχουμε Ελληνες ομογενείς ή με καταγωγή ελληνική, πάμε και τους μιλάμε και συζητάμε και προεκλογικά κ.λπ. Το ζήτημα είναι ότι εργαλειοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι με βάση τα συμφέροντα, τα οποία οδηγούν στη σύγκρουση και όχι στη φιλία και αλληλεγγύη τους δύο γειτονικούς λαούς. Και σε αυτό παίζει ρόλο η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, η κυβέρνηση Ερντογάν.

Αντίστοιχα και στη Λιβύη. Σας άκουγα πριν με το ρεπορτάζ που είχατε για τη χτεσινή ανακοίνωση της Λιβύης και τον ρόλο που παίζει στην περιοχή για ένα ζήτημα που ούτε της πέφτει λόγος σε τελευταία ανάλυση, αλλά που βεβαίως ευνοεί τη θέση και τις απόψεις της Τουρκίας.

Δεν ξεδιαλύνεται με επιστολές το κουβάρι της ακρίβειας

— Τώρα έρχομαι στο άλλο μεγάλο ζήτημα. Ερχομαι στο ζήτημα της ακρίβειας, στο ζήτημα των τιμών στο ράφι του σούπερ μάρκετ, των τιμών στο βενζινάδικο. Τι θα μπορούσε, κατά τη γνώμη σας, να κάνει διαφορετικά η κυβέρνηση; Με ποιον τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα;

— Καλά, οπωσδήποτε, άμεσα αυτό που θα μπορούσε να γίνει και να είχε γίνει και χτες, είναι η κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, η κατάργηση του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε καύσιμα, σε Ενέργεια κ.λπ., τροπολογία που έχει φέρει το ΚΚΕ στη Βουλή και δεν την έχει ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά και άλλα κόμματα. Φτάνοντας σε άλλα που αφορούν τα ζητήματα, εκτός από τους έμμεσους φόρους, και των άμεσων φόρων που πληρώνει και επιβαρύνεται έτσι ο ελληνικός λαός. Και όλα αυτά φυσικά ξέρουμε ότι μετακυλίονται, εκτός από το ότι αδυνατίζει το λαϊκό εισόδημα και φαίνεται πιο βαριά στα ράφια των καταστημάτων η αύξηση των τιμών, όταν δεν έχει ο άλλος, διότι πληρώνει διάφορους φόρους και άμεσους, λέω εκτός από τους έμμεσους, είναι το ζήτημα των αυξήσεων των μισθών των εργαζομένων και των συντάξεων. Γιατί άλλο να παίρνεις έναν μισθό πολύ υψηλό, για παράδειγμα 1.200, 1.500 ευρώ και βάλε και να πας στο ράφι να ψωνίσεις και άλλο να παίρνεις έναν μισθό των 800, των 600 ή ακόμα λιγότερο, με τις «ελαστικές» σχέσεις και την περιστασιακή εργασία που πολλές οικογένειες, πολλοί άνθρωποι, συμπατριώτες μας ζουν.

Και από εκεί και πέρα, φυσικά, αφορούν γενικότερα, ουσιαστικότερα ζητήματα. Για παράδειγμα, τα θέματα που αφορούν την «πράσινη μετάβαση». Εδώ έχουμε το ενεργειακό μείγμα σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που είναι πάρα πολύ υψηλό στην Ελλάδα και έχει οδηγήσει σε μεγάλο κόστος, αύξηση της τιμής της Ενέργειας, είναι το μεταφερόμενο LNG, είναι τα ζητήματα του Χρηματιστηρίου της Ενέργειας, που κατά την άποψή μας πρέπει να καταργηθεί, γιατί όλα αυτά πυροδοτούν πληθωρισμό, ακρίβεια. Είναι τα ζητήματα, για να πάω στο ουσιαστικότερο και στην πραγματική αιτία, που έχει να κάνει με τη συμφωνία που υπογράφηκε για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και τη μετατροπή της ΕΟΚ τότε σε ΕΕ, εννοώ τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπου υπάρχει η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων κ.λπ. Η κυριαρχία, κ. Χατζηνικολάου, μονοπωλιακών ομίλων, για παράδειγμα, στην πώληση τροφίμων και σε πάρα πολλούς άλλους κλάδους και της εγχώριας και της διεθνούς οικονομίας πιέζει τις τιμές προς τα πάνω. Και ταυτόχρονα, βέβαια, εξασφαλίζει τεράστια κέρδη στην ΕΕ, στους ομίλους αυτούς. Επίσης, αυτό που λέμε επεκτατική πολιτική στην οικονομία της ΕΕ, δηλαδή να το πω απλά, λαϊκά, το «ζεστό» χρήμα που δόθηκε για τη στήριξη ομίλων και με αφορμή την πανδημία πριν και την οικονομική κρίση πιο πριν, εκτίναξε τον πληθωρισμό οπωσδήποτε στα ύψη. Ολα αυτά, μαζί με το εμπάργκο που προκάλεσε η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, το εμπάργκο στη ρωσική Ενέργεια μετά τον πόλεμο και την αντιπαράθεση ΕΕ – ΝΑΤΟ – Ρωσίας, με τις ακριβότερες εισαγωγές, αν τα συνδυάσουμε, οδήγησαν σε νέο γύρο αύξησης της τιμής της Ενέργειας. Και βέβαια αυτό το εμπάργκο και η πανάκριβη Ενέργεια που σας έλεγα μόλις τώρα, έχουν εκτινάξει και τις τιμές τις διεθνείς των λιπασμάτων, που σημαίνει μεγάλο αγροτικό κόστος, το οποίο φυσιολογικά συμπαρασύρει τις τιμές τουλάχιστον σε προϊόντα, όπως το γάλα, το κρέας κ.λπ. Ολα αυτά είναι ένα κουβάρι και αυτά δεν λύνονται με επιστολές προς την κα Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Η ΕΕ υπερασπίζεται την επιτάχυνση της πολιτικής που προκάλεσε τον πληθωρισμό

— Διαφωνείτε, Γραμματέα, με το περιεχόμενο αυτής της επιστολής του πρωθυπουργού; Δεν πρέπει η Ευρώπη να κάνει κάποιες κινήσεις απέναντι στις πολυεθνικές οι οποίες αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως «Ελντοράντο»;

— Η Ευρώπη θα τις είχε κάνει αν ήθελε να τις κάνει, διότι σήμερα πλέον έχουμε και την απάντηση – κοροϊδία στην επιστολή του κ. Μητσοτάκη, όπου μιλά στην ουσία για επιτάχυνση της πολιτικής που προκάλεσε τον πληθωρισμό και την ακρίβεια και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Οταν απαντά, για παράδειγμα, ότι θα υποστηριχθεί η οικονομία με βάση την Εκθεση Ντράγκι για την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα και από την Εκθεση Λέτα, για το μέλλον της ενιαίας αγοράς, που σημαίνει ένταση αυτών των ανταγωνισμών μεγάλων εταιρειών. Μιλάει στην ουσία για τον έλεγχο των πόρων, της Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων, όταν η Εκθεση Λέτα τα λέει αυτά, και ο Ντράγκι λέει για εμπορευματοποίηση και απελευθέρωση πάλι της αγοράς, που θα πληρώσουν πάλι οι λαοί αυτήν την απελευθέρωση και την εμπορευματοποίηση βεβαίως, γιατί για τους λαούς αναφέρεται. Τα πακέτα, επίσης, σε ομίλους και τα δάνεια που φορτώνονται πάλι στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, η φοροληστεία, τα αντιλαϊκά μέτρα και τα προαπαιτούμενα αυτά λένε οι εκθέσεις κι αυτό απάντησε. Αρα, λοιπόν, μην κοροϊδευόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί η Ελλάδα είναι μικρή οικονομία, έχει συγκεκριμένες δυνατότητες, υπάρχουν όμιλοι που έχουν μεγάλα συμφέροντα, υπάρχουν πιο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, ενδιαφέρονται για τα κέρδη τους, έτσι γίνεται. Οι πολυεθνικές και τα καρτέλ που φτιάχνουν μεταξύ τους και συνεννοούνται για τις τιμές, αλλού τις ρίχνουν για να έχουν μεγαλύτερη ποσότητα πώλησης εμπορευμάτων, γιατί εκεί υπάρχουν, βλέπετε, ανταγωνιστές αντίστοιχοι, μεγάλοι, και μπορούν να το κάνουν και εδώ ή σε άλλες τέτοιες χώρες, όπως η Ελλάδα, ανεβάζουν τις τιμές στα ύψη, πάλι για να έχουν κέρδη. Λοιπόν, μιλάμε για έναν μύλο, για ένα ντόμινο ζητημάτων που η αιτία βρίσκεται στην ίδια την καπιταλιστική αγορά και την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Η ΝΔ κυβερνά και με τη στήριξη της αντιπολίτευσης – Να τους αποδοκιμάσει ο λαός με ισχυρό ΚΚΕ

— Τώρα, το ερώτημα ενός ψηφοφόρου: Γιατί να ψηφίσω ΚΚΕ στις ευρωπαϊκές εκλογές – ενός αριστερού ψηφοφόρου – και όχι ΣΥΡΙΖΑ ή ένα από τα άλλα μικρότερα κόμματα του ευρύτερου χώρου της αριστεράς; Τι απαντάτε σε αυτό το ερώτημα και επίσης στο ερώτημα, μήπως το ΚΚΕ είναι μία δύναμη αντιευρωπαϊκή και επομένως στις ευρωπαϊκές εκλογές η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος κατά της Ευρώπης;

— Γι’ αυτό λέμε ότι το βράδυ των εκλογών θα πρέπει να έχουν δεχτεί πλήγμα η πολιτική της ΕΕ, που είναι ενάντια στον ελληνικό λαό, και η κυβέρνηση, η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που είναι ο σημερινός κυβερνητικός διαχειριστής στην Ελλάδα των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ. Θα πρέπει – λέμε εμείς – να την κοντύνει πάρα πολύ ο λαός, για να μην ισχυρίζεται ότι έχει λευκή επιταγή για να συνεχίσει ακάθεκτη αυτό το αντιλαϊκό έργο. Να νιώθει ακόμα περισσότερο, δηλαδή, την ανάσα του λαϊκού παράγοντα, την πίεση των αγώνων του. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν την ίδια στιγμή αποδοκιμάσει ο ελληνικός λαός, εκτός από την Κομισιόν και την πολιτική της και την πολιτική της ΝΔ, να αποδοκιμάσει και εκείνες τις δυνάμεις, τα πολιτικά κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση σήμερα στη χώρα μας, αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ, σε άλλα μικρότερα κόμματα, που προσπαθούν να ξαναζεστάνουν μια σούπα νέων αυταπατών, ότι δήθεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση και επίλυση των λαϊκών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα, μέσα σε αυτήν την Ενωση με αυτές τις πολιτικές.

Και φυσικά, θέλω εδώ να πω ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κυβερνά μόνο μέσα από το 41%, που πήρε πέρσι τον Ιούνη, αλλά κυβερνά και με τη στήριξη που της προσφέρει μια τέτοια αντιπολίτευση, συναινετική αντιπολίτευση σε κρίσιμα ζητήματα και ψηφοφορίες και στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουμε δώσει τα στοιχεία των ψηφοφοριών. Συνεπώς η πραγματική καταδίκη – εμείς λέμε – της κυβέρνησης της ΝΔ δεν μπορεί να γίνει μέσα από την αναζήτηση δήθεν κάποιων σωτήρων τύπου Κασσελάκη, οι οποίοι έχουν αντιδραστικές θέσεις και χαρακτηριστικά τέτοια και δεν αναφέρομαι μόνο στο lifestyle, αλλά στην ουσία των θέσεων που εκπέμπει αυτός ο κύριος, αλλά και συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ…

— Αντιδραστικές θέσεις λέτε; Οχι αριστερές;

— Αντιδραστικές θέσεις. Ναι. Μάλιστα που αγκαλιάζονται σε κάποια σημεία με τον τραμπισμό θα έλεγα, για να μην ξεχνάμε και τον αμερικανόφερτο λόγο του κ. Κασσελάκη. Και φυσικά ούτε λύση από την άλλη μεριά, να το πω ταυτόχρονα κι αυτό, είναι η αναστήλωση του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ. Και από κει και πέρα, διότι εμφανίζονται και κάποιες άλλες δυνάμεις τώρα, οι οποίες προβάλλονται κιόλας, όπως είναι οι δυνάμεις τύπου Βελόπουλου, ή ακόμα και της κας Κωνσταντοπούλου, το μόνο που κάνουν είναι αυτά τα λαϊκίστικα σόου, αυτές οι δύο κυρίως δυνάμεις μέσα στη Βουλή. Γιατί – πολύ απλά να το πω – δεν έχουν καμία σχέση με τις ζωντανές διεργασίες, με τους αγώνες των εργαζομένων, τις προσδοκίες του λαού μας και θα ήθελα εδώ να υπενθυμίσω ότι ειδικά η στάση του κ. Βελόπουλου σε ψηφοφορίες στο Ευρωκοινοβούλιο είναι απαράδεκτη. Είναι ταύτιση κατά 55% με ό,τι ψηφίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κ.λπ., άρα ας μην το παίζει αντισυστημικός, γιατί ουσιαστικά εκεί πηγαίνει η ψήφος του, διότι οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις που ψηφίζονται στο Ευρωκοινοβούλιο, έρχονται μετά και γίνονται νόμοι και του ελληνικού κράτους, άρα υπονομεύεται η πραγματική θέληση, οι ανάγκες και τα συμφέροντα των Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται απέναντι.

Και απέναντι σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό υπάρχει το ΚΚΕ, το οποίο έχει ξεκάθαρες τοποθετήσεις, έχει συνέπεια στις θέσεις του, που επιβεβαιώνονται και είναι συνεπής αντίπαλος αυτής της πολιτικής και της ΕΕ και των κομμάτων της.

Το ΚΚΕ θέλει τον λαό σύμμαχο και αρωγό μιας πραγματικής λαϊκής διακυβέρνησης

— Συχνά το ΚΚΕ δέχεται κριτική ότι δεν δημιουργεί, με τον τρόπο που κινείται πολιτικά, κυβερνητική προοπτική. Οτι δεν συνεργάζεται με κανέναν, δεν είναι διατεθειμένο να μπει σε ένα ευρύτερο μπλοκ αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, που θα μπορούσε να αποτελέσει μια μελλοντική κυβερνητική λύση. Τι απαντάτε σε αυτό;

— Καλά, γιατί οι άλλοι συνεργάζονται μεταξύ τους; Η ΝΔ με ποιον συνεργάζεται; Κυβερνητική πλειοψηφία πήρε και μάλιστα επειδή την πρώτη φορά δεν την πήρε λόγω του εκλογικού νόμου, παρότι πήρε το ίδιο ποσοστό (κι ίσως και λίγο μεγαλύτερο), ξαναέκανε και δεύτερο γύρο σε έναν μήνα, ταλαιπώρησε τον ελληνικό λαό, για να ξαναπάρει τις περιβόητες έδρες, κλέβοντάς τες από τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν συνεργάστηκε με κανένα. Ούτε με αυτούς που ψήφισαν κατά 95% τα νομοσχέδιά της στη συνέχεια, όλη την τετραετία που πέρασε. Λοιπόν, κοροϊδευόμαστε τώρα; Γιατί ο Κασσελάκης με ποιον συνεργάζεται; Απευθύνει εκκλήσεις τώρα στον Βαρουφάκη και στην Κωνσταντοπούλου, με ποιον θα κάνει κυβέρνηση; Γιατί ο Ανδρουλάκης με ποιον λέει ότι θα συνεργαστεί; Ο Βελόπουλος με ποιον;

Αυτή είναι μια ιστορία που απευθύνεται στο ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα που δεν θα έπρεπε να απευθύνεται αυτή η απορία απ’ τους ακροατές, απ’ τους απλούς ανθρώπους, διότι είναι το μόνο κόμμα που λέει ότι: Το ΚΚΕ δεν μπαίνει σε κυβέρνηση αστική, σε κυβέρνηση που θα υπηρετεί τέτοιες αντιλαϊκές πολιτικές, είτε μόνο του είτε σε συνεργασία με άλλα κόμματα. Το ΚΚΕ, όπως κάθε κόμμα, θέλει να πάρει την εξουσία, θέλει να έχει μια κυβέρνηση η οποία θα είναι πραγματική λαϊκή διακυβέρνηση, με βάση το πρόγραμμα που προτείνει. Για παράδειγμα, για τον πληθωρισμό και την ακρίβεια και την αντιμετώπιση των πολυεθνικών καρτέλ, των μονοπωλίων και την πολιτική της ΕΕ, απέναντι σε αυτά τα ζητήματα που πλήττουν το λαϊκό εισόδημα και την ίδια τη ζωή του ελληνικού λαού, σας είπαμε συγκεκριμένες προτάσεις τι θα κάναμε. Μεθοδευμένα και καθαρά, από την κατάργηση νόμων που αφορούν φορολογία, σε συνέχεια αυξήσεις μισθών, μέχρι την αποδέσμευση από Συνθήκες του Μάαστριχ που μιλάνε για απελευθέρωση των αγορών. Για χτύπημα των μονοπωλίων και αυτό θα γίνει με κοινωνικοποίηση αυτών, είναι μια ολόκληρη πολιτική, αυτό σημαίνει ένα κεντρικό σχέδιο που θα έχει μια τέτοια διακυβέρνηση, μια τέτοια εξουσία, με τον λαό μάλιστα, στο πόδι, να είναι δίπλα του, εξεγερμένο, επαναστατημένο και πραγματικό σύμμαχο και αρωγό μιας τέτοιας διακυβέρνησης, μιας τέτοιας εξουσίας. Και όχι να κάθεται στον καναπέ να περιμένει, να βλέπει την τηλεόραση, για να του επιλύουν διά της αναθέσεως διάφοροι πολιτικοί τυχάρπαστοι, τυχοδιώκτες και με αντιλαϊκές πολιτικές τα ζητήματα της καθημερινότητάς του.