Επιλογές
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Κάποιοι διψούν για εξουσία και για εγκόσμια ισχύ,
μα δεν υπάρχει αθανασία, σε μια ανοίκεια αποδοχή.
Στον κολοφώνα του εγώ, η καθυπόταξη των άλλων!
‘’δίνω ψυχή να εκλεγώ, να ‘μαι ειδήμων των αλάλων!’’
Φόβος στην άλλη οπτική και ανασφάλεια μεγάλη,
μια κακοήθης πρακτική, που κάθε νόηση προσβάλει.
Οι πρόστυχες επιθυμίες, της σάρκας σου θελήματα,
μ’ άθροισε κόστη και ζημίες κι αδελφοκτόνα κρίματα…
Τούτη η μη αποδοχή, του ήθους της ελευθερίας,
είναι μια στέρφα εκδοχή, ξεδιαντροπιάς και ανανδρίας.
…..
Σ’ ανόσιους καθοδηγητές, πίστη κι εξάρτηση μην έχεις,
με τις αισθήσεις σου ανοιχτές, στο γίγνεσθαι να συμμετέχεις.
Η λευτεριά θα σου δοθεί, αν αποτάξεις τη δουλεία
κι αν κάποιο νόημα βαθύ, ψάξεις στ’ απόκρυφα βιβλία.
Παιδεία, γνώση κι ανθρωπιά, χρηστές και επωφελείς αξίες,
ν’ αλλάξεις στόχους και σκοπιά, δίχως κενές φιλοδοξίες…
Εγκράτεια κι ευαισθησία! Πνεύμα ειρήνης κι αρετή!
Δικαίωμα, μα και θυσία, για μια ανάγκη ζωτική…
…..
Με των πληβείων τη βουλή, σύνδεσε τις επιλογές σου.
Η σύμπραξη κι η συμβολή, να επουλώσουν τις πληγές σου!