«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια./ Στο μυαλό είναι ο στόχος,/ το νου σου ε;»

Ποιήτρια και ηθοποιός, η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, την 1^η του Ιούνη 1940, στην Αθήνα.

Ξεκίνησε τις εμφανίσεις της στο θέατρο ως «παιδί-θαύμα» και στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική και χορό.

Έπαιξε με επιτυχία σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και ταινίες (στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βραβεύτηκε με το Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, για την ταινία «Το βαρύ πεπόνι»), για να στραφεί στη συνέχεια στην ποίηση.

Αντισυμβατική και ασυμβίβαστη, με τους γεμάτους οργή στίχους της καταδίκασε με πάθος την αθλιότητα και τα αδιέξοδα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. «Η Κατερίνα ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό. Τελικά δεν άντεξε και έφυγε… άφησε όμως πίσω τα ποιήματά της που μιλούν ακόμη για εκείνη, με φοβερή δύναμη και άσβηστο πάθος…» έλεγε ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.

«Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σίγα σιγά και μπαίνεις.
Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου
72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που μ’ άφησες
για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να ΄χει περάσει πολύς καιρός
γιατί τα νύχια μου μακρύνανε
κι οι φίλοι μου με φοβούνται.

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει την φαντασία μου
κι όταν ακούω «Κατερίνα» τρομάζω.
Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον.

Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον
που λέγανε πως είσαι συ.
Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος,
το νου σου ε;»

Η Κατερίνα Γώγου δεν συμπαθούσε τους δήθεν. Ακόμα και αν διαφωνεί κανείς με τις επιλογές ή την πορεία της, δεν μπορεί να μην την αναγνωρίσει την αυθεντικότητα και την καθαρότητα ενός ανθρώπου που ήθελε το καλό για τους πολλούς, και την τιμιότητα με την οποία πορεύτηκε στη ζωή της, στην οποία η ίδια έδωσε τέλος, στις 3 του Οκτώβρη 1993.

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες τις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για την Κατερίνα Γώγου.