Αλέκος Πούλος – Αθώοι δεν είμαστε

Είναι αφελείς
αυτοί που νομίζουν
ότι είμαστε αθώοι
τόσων πράξεων που τρομάζουν
αυτούς που τρομαγμένοι παρακολουθούν
τον τρόπο που καβαλικεύουμε την ζωή
σαν όνειρο που χαμογελά την ζωή.

Αστέγνωτοι ακόμη
απ’ την μυρωδιά του άγριου μεροκάματου
φορτωνόμαστε όλο το ανθρώπινο βάρος
με κραυγές που φτάνουν ως  τ΄ αυτιά τους
και φεύγουμε
για να αφεθούμε στο γλυκό αεράκι
της αρχινισμένης προ αιώνων συνέλευσή μας
για να καταφέρουμε τη νύχτα
γαληνεμένοι να διασχίζουμε
ύδατα χωρικά, ακτές, λιμάνια
και να μετρήσουμε όλα τα φώτα
γης, καρδιάς και ουρανού
που από τώρα τα στοχαζόμαστε
αναμμένα για τους πανηγυρισμούς.

Καταδικασμένους μας είχαν
να περνάμε πένθιμα
στο πλάι των πόθων μας
ξαφνικά ερωτευτήκαμε
σαν έφηβοι την ζωή
και φανερώνουμε χαμόγελα
που γίνονται τραγούδι
στην απέραντη πεδιάδα των αγώνων μας
όταν ανοίγουμε τα μάτια
άπλετα να φέγγουν
κοιτάζοντας τους τρομαγμένους εχθρούς
κι αλύγιστοι να κρατηθούμε
στην συνομιλία μας
για την καινούργια ζωή.

Κι επειδή έχουμε ακριβώς
την ηλικία του τελευταίου σκλάβου
έχουμε το δικαίωμα
απ’ τις βαθιές σπηλιές της ζωής μας
παράτολμοι αγωνιστές να γινόμαστε.

Αθώοι όμως γι’ αυτούς
που φοβούνται
το τραγούδι που ανεβαίνει
σαν ήλιος στις καρδιές μας
χαραγμένο πριν αιώνες
ποτέ δεν θα υπάρξουμε
ως την μέρα
που δεν θα υπάρχουν.

Αλέκος Πούλος