«Κανόνι» χρωματιστό – χρεωμένο νοικοκυριό…

«Κανόνι» χρωματιστό…

Το πρώτο …«κανόνι» στα χρωματιστά τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος «έσκασε». Συγκεκριμένα, πολλοί πάροχοι αποφάσισαν να αποσύρουν το «μπλε» τιμολόγιο (σταθερό τιμολόγιο), αφού, μετά τη μεγάλη άνοδο των «πράσινων» τιμολογίων, τα «μπλε» δεν συμφέρουν οικονομικά τις εταιρείες. Ετσι, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της ΡΑΑΕΥ (η παλιά Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) για τα σταθερά τιμολόγια ήδη από τον Ιούνιο έχει σταματήσει η διάθεση κάποιων εξ αυτών με χαμηλές χρεώσεις, φθηνότερες από τα «πράσινα», που πήραν την ανιούσα σε ποσοστό που σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε και το 70%! Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα, τρεις εταιρείες απέσυραν προγράμματα των «μπλε» τιμολογίων που θεωρούνταν πιο συμφέρουσες επιλογές για τους καταναλωτές… Ποιος δεν θυμάται την κυβέρνηση να λέει όταν παρουσίαζε τα …χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος, ότι αυτό το μέτρο θα μειώσει το κόστος για τους καταναλωτές και πως αυτό είναι ένα πολύ δίκαιο μέτρο, αφού ο καταναλωτής θα μπορεί να επιλέγει; Τέτοια «μούφα» δηλαδή, όταν αντίθετα αυτό το μέτρο έδωσε την ευχέρεια στους ομίλους της Ενέργειας να τα παίρνουν ακόμα πιο «χοντρά» από όσους έχουν χαθεί μέσα στον πολύχρωμο κυκεώνα της ακρίβειας. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι ακόμα κι όταν οι εταιρείες βλέπουν ότι από κάπου δεν έχουν το προσδοκώμενο κέρδος, τότε αποσύρουν το πρόγραμμα και εξαναγκάζουν τον κόσμο να μεταφερθεί σε άλλα που είναι πιο ακριβά. Τέτοιο δικαίωμα επιλογής…

… χρεωμένο νοικοκυριό

Κάπως έτσι εξηγείται άλλωστε και το πώς πολλαπλασιάζονται τα καταχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στους λογαριασμούς της Ενέργειας. Χαρακτηριστικό είναι το ποσό που όφειλαν πέρυσι οι καταναλωτές ρεύματος, που έφτασε στα 2,4 δισ. ευρώ. Τα 1,7 δισ. από αυτά αφορούν τη χαμηλή τάση, δηλαδή οικιακούς καταναλωτές, λαϊκές οικογένειες που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται και παράλληλα τον ένα «ασήκωτο» λογαριασμό να διαδέχεται τον άλλον. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, της «πράσινης μετάβασης» και της απολιγνιτοποίησης, των χρηματιστηρίων και των άλλων εργαλείων που παράγουν κέρδη για τους κολοσσούς του κλάδου. Της πολιτικής που μεγαλώνει την ενεργειακή και όχι μόνο φτώχεια, φορτώνοντας συνεχώς βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Από τη στήλη “Από…μέρα σε…μέρα” του σημερινού Ριζοσπάστη