Αλέκος Πούλος – Τι ήθελα να πω στον Μαγιακόφσκι

Σύντροφε Βλαδίμηρε.
Τώρα που γέμισε το σύννεφο
παντελόνια του μεροκάματου
κι ασιδέρωτα φουστάνια
σε θέλαμε μαζί μας
καβαλάρη να σε βάλλουμε
να τα οδηγείς με δυνατές φωνές
μες της ψυχής σου τα ξεχειλίσματα
με τις λάμψεις
των τολμηρών ημερών μας.

Εμείς σε στοιχίσαμε Βλαδίμηρε
στις γραμμές των λαών
ανάμεσα στους νεολαίους της περιφρούρησης
κι ας λείπεις απ΄ τα προτσές μας.

Η βουή των στίχων σου
στις εξορμήσεις της ελπίδας μας
την απέραντη αγάπη μας αγγίζει.
Και μη στεναχωριέσαι
που ξεκινάμε χωρίς εσένα μπροστά.
Το επίδομα του ειδικευμένου εργάτη
δίκαια πρώτος εσύ θα το πάρεις.

Σε θέλαμε μαζί μας Βλαδίμηρε
να ζωγραφίζεις τον παντοκράτορα άνθρωπο
όρθιο και με Άλφα κεφάλαιο ξανά.
Τραγούδια να κάνεις τον μόχθο μας
την πένα σου ξανά ξιφολόγχη
και στην επανάσταση μας
νεολαίου να έχεις συμμετοχή.

Αγάπησες τόσο εκείνη την επανάσταση
που θέλαμε να είσαι μαζί μας
σαν φωτιά τραγουδιού
να πυροδοτήσεις το ξεκίνημά μας
σαν τότε το Δεκαεφτά
που ανεβασμένος στο σύννεφο
πάνω στα χέρια των Μπολσεβίκων
τους στίχους σου σαν αστραπές
στους αλύγιστους εργάτες εξακόντιζες.

Τώρα που χάθηκαν οι ποιητές των δρόμων
και η ποίηση έπεσε στα χέρια των σαλονιών
τώρα και μεις αρχίζουμε τις συναρθροίσεις μας
έξω απ΄ τα οδοφράγματα
των δικών μας Χειμερινών
απαγγέλλοντας στίχους Μαγιακόφσκι.

Σε θέλαμε μαζί μας Βλαδίμηρε
τώρα που αλλάζουν οι καιροί
να πλέξουμε τις καρδιές μας
σκάλα ως τον γαλανό ουρανό μας
σαν λάβαρο να σε κυματίσουμε
να δοξάσεις τον σημερινό άνθρωπο
να δοξάσεις τους νέους συντρόφους
να δοξάσεις την αλήθεια
που ετοιμάζεται να εφορμήσει
σαν τους παλιούς Μπολσεβίκους
για να καθαρίσει τους δρόμους
απ΄ τη σωρευμένη βρωμιά
κι απ΄ των μικροσκοπικών την σαπίλα
για την καινούργια ζωή
με τους καινούργιους ανθρώπους.

Αλέκος Πούλος