Παναγιώτης Πολίτης: Στη «φωτιά» που άναψε η κυβέρνηση στα χωριά μας απαντάμε με τη φλόγα του αγώνα και της αξιοπρέπειας!

Η έκφραση αλληλεγγύης είναι αυτή που μας έχει κρατήσει όρθιους, που άνοιξε διεργασίες συντονισμού με εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις, με άλλα επαγγέλματα, όπως τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, που ενώσαμε τα αιτήματά μας ενάντια στην ακρίβεια, στις μικρές αμοιβές, στις μικρές συντάξεις, στα καθημερινά μεγάλα προβλήματα που αποτελούν ζητήματα ζωής και θανάτου για τους ανθρώπους του μόχθου.Η έκφραση αλληλεγγύης προώθησε πλατιά τη φωνή των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, αποκάλυψε την αλήθεια.

Παρά το γεγονός ότι κεντρικά αστικά ΜΜΕ με κυβερνητική κατεύθυνση συνεχίζουν την προσπάθεια διαστρέβλωσης, η κυβέρνηση δυσκολεύεται να ενεργοποιήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Δυσκολεύεται να ορθώσει επιχειρηματολογία και να πείσει για την επιλογή της.

Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τους εργαζόμενους

Με αβάσιμες φανφάρες συνεχίζουν να αναμασούν την «καραμέλα χωρίς γεύση» πως «η ΛΑΡΚΟ είναι ζημιογόνα, οι εργαζόμενοι κάθονται και πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει τους εργαζόμενους με καλά προγράμματα, η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, σέβεται τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου» και άλλα, τέτοιου περιεχομένου «φύκια» που προσπαθούν να τα περάσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού για «μεταξωτές κορδέλες».

Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τους εργαζόμενους. Η αλήθεια είναι μία:

Το χρέος στη ΔΕΗ προήλθε από την υπερτιμολόγηση που γινόταν από τη ΔΕΗ προς τη ΛΑΡΚΟ, με έγκριση των κυβερνήσεων. Εάν γίνει λογαριασμός με τιμή Ενέργειας ανάλογη άλλων ενεργοβόρων επιχειρήσεων, η ΔΕΗ χρωστάει στη ΛΑΡΚΟ πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ.

Το πρόστιμο των κρατικών ενισχύσεων αποδόθηκε διότι η διορισμένη από την κυβέρνηση της ΝΔ διοίκηση δεν «έκανε σωστά» τη διαδικασία αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, και επιβεβαιώθηκε, γιατί δεν απάντησαν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Η ΛΑΡΚΟ μπορούσε να αναπτυχθεί στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, μπαταριών κ.α. Στο πλαίσιο όμως διακρατικών συμφωνιών και οικονομικών συμφερόντων, υπάρχει πολιτικός φραγμός.

Σε περιόδους μεγάλης αύξησης της τιμής, χάθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ. Οπως την περίοδο 2005 – 2009, που με ευθύνη της διορισμένης διοίκησης η παραγωγή είχε προπωληθεί σε χαμηλές τιμές, και την περίοδο 2021 – 2023, που υπό τη σημερινή διορισμένη ειδική διαχείριση σταμάτησε εντελώς η παραγωγή.

Αρα η ΛΑΡΚΟ, ακόμα και κάτω από αυτήν τη συνειδητή πολιτική απαξίωσης, φαίνεται ζημιογόνα με δική τους ευθύνη.

Τα προγράμματα ανεργίας θα στοιχίσουν στον κρατικό προϋπολογισμό 56 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ερημώνουν και τα χωριά μας, γιατί αντικειμενικά μας εκτοπίζουν σε εργασία πάρα πολύ μακριά από τον τόπο διαμονής, είτε αυτός είναι ο οικισμός είτε η κατοικία στο χωριό, που κατά κανόνα είναι υποθηκευμένη στην τράπεζα.

Αρα, και μας διώχνουν και μας καταστρέφουν.

Ουδέποτε υπήρξε ανάγκη καταβολής μισθοδοσίας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στην περίοδο της ειδικής διαχείρισης το προϊόν που με την εργασία μας παράχθηκε και πουλήθηκε έφερε έσοδα πάνω από 380 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η μισθοδοσία μας μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει τα 70 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.

Τα 110 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό κάλυψαν τον τριπλασιασμό του κόστους παραγωγής, που ήρθε ως αποτέλεσμα του σχεδίου «εκκαθάρισης εν λειτουργία». Το μοναδικό κόστος που μείωσε η ειδική διαχείριση ήταν οι μισθοί των εργαζομένων – όλα τα υπόλοιπα τα τριπλασίασε.

Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα παιχνίδια των επιχειρηματικών συμφερόντων

Με τη νέα τροπολογία – έκτρωμα που ψήφισαν αποποιούνται τις ευθύνες τους, γράφουν «στα παλιά τους τα παπούτσια» τα 110 εκατ. ευρώ που σπατάλησαν από τον κρατικό προϋπολογισμό, μεγαλώνουν τον κίνδυνο μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος και ενεργοποιούν την πιθανή ακύρωση του διαγωνισμού για να παίξουν τα παιχνίδια συμφερόντων, ερημώνοντας σε κάθε περίπτωση τα χωριά μας.

Θυμίζουμε ότι ο ανάδοχος έδωσε προσφορά έχοντας πλήρη εικόνα της λειτουργικής κατάστασης της ΛΑΡΚΟ και είχε συμφωνήσει στους όρους του συμφωνητικού μεταβίβασης, το οποίο στη συνέχεια εγκρίθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η αλλοίωση των συμφωνημένων αποτελεί κίνδυνο ακύρωσης της συμφωνίας, με ευθύνη αυτού που παρεμβαίνει και αλλοιώνει, δηλαδή της κυβέρνησης, που ψήφισε τη νέα τροπολογία – έκτρωμα για να κρυφτεί από τις ευθύνες πίσω από τον ειδικό διαχειριστή.

Επί της ουσίας η κυβέρνηση με τη νέα τροπολογία – έκτρωμα που ψήφισε ελευθέρωσε τον δεσμευμένο από τον διαγωνισμό νέο ιδιοκτήτη να φύγει από τη διαδικασία, παίρνοντας μαζί του την εγγυητική των 11 εκατομμυρίων που ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει σε μια τέτοια περίπτωση.

Αρα, μόνο οι εργαζόμενοι σέβονται τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού και αγαπάμε τη ΛΑΡΚΟ, γιατί είναι και δικά μας, γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι συνδεδεμένη με τη ζωή μας.

Αυτοί τα σπατάλησαν, για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, και θέλουν να σπαταλήσουν κι άλλα για να ερημώσουν τα χωριά μας.

Με αυτήν την ευθύνη και χωρίς να αποπροσανατολιζόμαστε παρακολουθούμε τις εξελίξεις, κρατώντας ως τελευταία αυτή της δημιουργίας της «Hellenic Nickel», της νέας εταιρείας δηλαδή που δημιουργήθηκε πριν λίγες μέρες από την κοινοπραξία των προτιμητέων νέων ιδιοκτητών ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – «AD Holding» για να παραλάβουν την ΛΑΡΚΟ, διαψεύδοντας το αφήγημα της κυβέρνησης ότι «δεν υπάρχει ενδιαφέρον» ή «δεν υπάρχει επενδυτής… φιλάκια», όπως μας είπε ο κ. Σταϊκούρας, για να δικαιολογήσουν την απόλυση των εργαζομένων.

Με ψυχραιμία και επιχειρήματα παρακολουθούμε και παρεμβαίνουμε έτσι ώστε το παιχνίδι συμφερόντων που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας να σταματήσει, και σε κάθε περίπτωση να μην το πληρώσουμε οι εργαζόμενοι και συνολικά ο τόπος μας.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θέλουμε δουλειά. Καμίνια, μηχανές και νταμάρια να λειτουργήσουν ξανά.

Μέχρι σήμερα έχουμε πληρώσει ακριβά αυτήν την πολιτική

Τον Μάρτιο του 2020, στους 5 νομούς όπου δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ ήμασταν πάνω από 1.600 εργαζόμενοι. Συνάδελφοι συνταξιοδοτήθηκαν ή έφυγαν για να εργαστούν αλλού. Αυτοαπασχολούμενοι αυτοκινητιστές – χειριστές, ενώ έφαγαν «κανόνι» και καταστράφηκαν, στη συνέχεια εκδιώχθηκαν. Συνολικά έχουν χαθεί πάνω από 800 θέσεις εργασίας.

Ο κύκλος εργασιών της ΛΑΡΚΟ έφτανε έως και τα 350 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, μεγάλο μέρος του οποίου αναπαραγόταν στις τοπικές κοινωνίες. Σήμερα δεν ξεπερνά τα 17 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Από πού λείπουν αυτά; Από αυτούς που κυβερνούν ή από αυτούς που θα πάρουν τη ΛΑΡΚΟ;

Δεν βλέπουμε και κανέναν από δαύτους να είναι σε δύσκολη θέση, ενώ στις περιοχές μας, στα χωριά μας οικογένειες καταστράφηκαν, μαγαζιά έκλεισαν, νέα ζευγάρια μετανάστευσαν.

Στη Μαλεσίνα, που μέχρι σήμερα έχει 2 Δημοτικά Σχολεία, το 2023 είχαμε μόλις 11 γεννήσεις, στο Μαρτίνο και τη Λάρυμνα, που μέχρι σήμερα έχουν Παιδικούς Σταθμούς και Δημοτικά Σχολεία, το 2023 είχαμε μόλις 3 γεννήσεις, το ίδιο επικρατεί συνολικά στα ΛΑΡΚΟχώρια και στους 6 νομούς. Εάν συνεχιστεί το έγκλημα, σε μερικά χρόνια θα κλείσουν σχολεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, με την ανεργία και την παραπέρα απαξίωση στον κλάδο της Εκπαίδευσης.

Αυτήν τη στιγμή έχουμε μείνει άλλοι 800 εργαζόμενοι στους 6 νομούς, που η επιλογή μετανάστευσης ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της χρεωμένης στις τράπεζες κατοικίας, οικονομική καταστροφή και γενική ερήμωση. Κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τα χωριά μας χωρίς τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ.

Να μην ερημώσουν τα χωριά μας!

Η ανεργία που έχει προκύψει από τη ΛΑΡΚΟ έχει ανεβάσει τη ζήτηση εργασίας και οι επιχειρηματίες, αξιοποιώντας την ανάγκη για μεροκάματο και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, ρίχνουν εκ νέου τα μεροκάματα. Η απόλυση όλων των εργαζομένων θα χειροτερέψει συνολικά την κατάσταση.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίας με το στανιό τα βγάζουν πέρα. Το νέο Φορολογικό τούς παίρνει το υστέρημα. Η ανεργία της ΛΑΡΚΟ έχει ελαττώσει εργασίες, πελάτες, κατανάλωση, δραστηριότητες, και παράλληλα έχει αυξήσει την αναζήτηση μεροκάματου στο ελεύθερο επάγγελμα.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε και ο πρωθυπουργός με τον κ. Σταϊκούρα στον Αγιο Κωνσταντίνο και έκοψε κορδέλα «στην επέκταση και εκσυγχρονισμό του λιμανιού», που θα έφερνε «και κρουαζιερόπλοια». Τελικά όχι μόνο κρουαζιερόπλοια δεν ήρθαν, αλλά κόπηκε και η γραμμή προς στις Σποράδες, μετά από 180 χρόνια, αφήνοντας τους ελεύθερους επαγγελματίες χρεωμένους με τις ανακαινίσεις και αναγκάζοντας μικροπρομηθευτές από την περιοχή μας να πηγαίνουν στον Βόλο για να στέλνουν τα προϊόντα τους.

Από την ακαρπία ελιάς το χαμένο εισόδημα στην περιοχή μας ξεπέρασε τα 40 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ανάλογο είναι και στην περίπτωση της Εύβοιας. Φέτος όλα τα σημάδια δείχνουν για μια νέα πολύ κακή χρονιά παραγωγής.

Κτηνοτρόφοι αναγκάστηκαν να θανατώσουν τα κοπάδια που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια της ευλογιάς και ακόμα δεν έχουν αποζημιωθεί, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται σε αναγκαστική καραντίνα, χωρίς καμία βοήθεια για τις ζωοτροφές και τις απολυμάνσεις.

Το αυξημένο κόστος παραγωγής σε όλες τις καλλιέργειες ξεκληρίζει συνολικά γεωργούς και κτηνοτρόφους, αλλά από φέτος έχουμε και το πρόβλημα της έλλειψης νερού στην Κωπαΐδα. Οχι γιατί στέρεψε η Υλίκη, αλλά επειδή με ευθύνη της κυβέρνησης και της Περιφέρειας μείναμε από αντλιοστάσια.

Η κατάσταση είναι τραγική, οι αγρότες του κάμπου υπερχρεώθηκαν να σπείρουν και να φυτρώσουν και τώρα βλέπουν το βιος τους να ξεραίνεται.

Τι πιο φυσιολογικό υπάρχει από το γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική βιομηχανία στην ΕΕ που παράγει σιδηρονικέλιο και εμείς, που γεννηθήκαμε γύρω από αυτή, επιλέξαμε να εργαστούμε σε αυτή και να δημιουργήσουμε τη ζωή μας σε αυτόν τον τόπο;

Τι πιο λογικό υπάρχει από το γεγονός ότι ο νέος της επαρχίας, που έχει γεννηθεί στο χωράφι, στην ελιά, στο κοπάδι, θα επιλέξει να γίνει αγρότης; Να βλέπεις το νερό στην Υλίκη, να έχεις πληρώσει τον Οργανισμό Κωπαΐδας και να επιλέγεις ποτιστικές καλλιέργειες.

Κι όμως, τους ρωτάμε «πώς θα ζήσουμε σε αυτόν τον τόπο» και μας λένε «με προγράμματα, μέχρι και ότι θα κάνουν αεροδρόμια τα λιμάνια είπαν».

Να υπερασπιστούμε την ασφάλεια της ζωής και την παραμονή μας σε αυτόν εδώ τον τόπο

Δίλημμα δεν υπάρχει. Θα αγωνιστούμε σαν μια γροθιά, με όλες τις μορφές και τα μέσα, για να μην ερημώσουν τα χωριά μας.

Μετανάστες στη χώρα μας δεν θα γίνουμε.

Γι’ αυτό μαζευτήκαμε εδώ σήμερα, για να καταλήξουμε μέσα από τη σημερινή συζήτηση το πώς θα υπερασπιστούμε την ασφάλεια της ζωής και την παραμονή μας σε αυτόν εδώ τον τόπο.

Απέναντι στην αδίστακτη και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης, εργαζόμενοι, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες ενοποιούμε και μετατρέπουμε τα προβλήματα σε αίτημα αγώνα για:

– Να μην κλείσει η ΛΑΡΚΟ, να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι.

– Να αποζημιωθούν οι αγρότες της Κωπαΐδας από την ανυδρία, της Λοκρίδας από την ακαρπία ελιάς.

– Να αποζημιωθούν οι κτηνοτρόφοι από την αρρώστια της ευλογιάς.

– Να ανοίξει η ακτοπλοϊκή γραμμή από τον Αγιο Κωνσταντίνο προς τις Σποράδες και να σταματήσει η φοροληστεία στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Ιεραρχούμε:

Πρώτη ευθύνη που έχει η κυβέρνηση είναι να διασφαλίσει την αποφυγή βιομηχανικού ατυχήματος στο εργοστάσιο και στα μεταλλεία, καθώς ένα τέτοιο συμβάν συνεπάγεται απρόβλεπτες συνέπειες στα χωριά γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, ισοδυναμεί με νέα Τέμπη.

Εκφράζουμε κραυγή αγωνίας για το δυστύχημα που αναπόφευκτα θα ζήσουμε, όχι για να τους αποδώσουμε τις ευθύνες γι’ αυτό που θα γίνει αλλά για να μη γίνει, να το προλάβουμε, γιατί το δικό μας το κεφάλι και των παιδιών μας μπαίνει στη λαιμητόμο.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια τις σχετικές εκθέσεις επικινδυνότητας και όλα τα επίσημα έγγραφα από τις αρμόδιες υπηρεσίες, που τονίζουν ότι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια είναι το σύνολο των σημερινών εναπομεινάντων εργαζομένων.

Εκφράζουμε κραυγή αγωνίας για να μη ζήσουμε στη χώρα μας δεύτερα Τέμπη.

Σε αυτήν τη φάση, αδίστακτα και ανεύθυνα μας έχουν απολύσει.

Ευτυχώς που η προσωρινή διαταγή μέχρι την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων μάς κράτησε μέσα στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ, στο εργοστάσιο και στα μεταλλεία.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα που μας οδηγούν να λέμε «ευτυχώς» είναι το απόγευμα της Τετάρτης 5/6/2024, όταν μετά από βραχυκύκλωμα προβολέα σε γερανογέφυρα στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα προκλήθηκε πυρκαγιά, οι συνέπειες της οποίας περιορίστηκαν στο ελάχιστο μετά την επέμβαση του εξειδικευμένου προσωπικού. Το ίδιο συνέβη με τη διαρροή μαζούτ, καθώς και με τις διαδοχικές ζημιές στο δίκτυο υδροδότησης του οικισμού, που όλα εντοπίστηκαν και αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα από τους εργαζόμενους, διασφαλίζοντας έτσι την άμεση αποκατάστασή τους.

Εξίσου μεγάλη είναι η επικινδυνότητα σε όλα τα εργοτάξια της ΛΑΡΚΟ. Μέσα στο διάστημα της προσωρινής διαταγής έχουν παρθεί δεκάδες προληπτικά μέτρα ασφαλείας από τους εργαζόμενους, όπως π.χ. ο καθαρισμός του ταινιόδρομου 7 χιλιομέτρων στην Εύβοια, η αποστράγγιση νερών στα μεταλλεία της Βοιωτίας, της Καστοριάς και του λιγνιτωρυχείου Σερβίων Κοζάνης.

Αποδεικνύεται περίτρανα πως αν είχαν πραγματοποιηθεί οι απολύσεις στις 12/5/2024, αυτήν τη στιγμή θα μπορούσε να είχε προκληθεί ένα βιομηχανικό ατύχημα απροσδιόριστης έκτασης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γενικά για το εργοστάσιο, τις εγκαταστάσεις αλλά και τους οικισμούς και τα χωριά γύρω από την ΛΑΡΚΟ.

Σε σχέση με τον σχεδιασμό των Σωματείων, ο Π. Πολίτης σημείωσε:

«Από μέρα σε μέρα μπορεί να βγει απόφαση που να μας βγάζει έξω από τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ, και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Η πρώτη ακαριαία, μαζική και αποφασιστική απάντηση σε μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή που θα διαμορφώσει το έδαφος για τη συνέχεια, όπου αντικειμενικά θα πρέπει να πάρουμε μέτρα τόσο για την ασφάλεια των ζωών μας όσο και για την επιβίωση των οικογενειών μας.

Σε αυτήν τη βάση, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής να είναι σε ετοιμότητα.

Την ημέρα που θα ακουστεί η μικροφωνική του Σωματείου στα χωριά, θα χτυπήσουν οι καμπάνες, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, σε λίγες ώρες, όλοι και όλες θα μαζευτούμε στην πύλη εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, έξω από τα συρματοπλέγματα.

Εκεί οι εργαζόμενοι θα αποφασίσουμε το πώς θα γίνει η περιφρούρηση αποφυγής βιομηχανικού ατυχήματος, με την ευθύνη να είναι αποκλειστικά και μόνο στην κυβέρνηση και την ειδική διαχείριση που θα μας έχει βγάλει έξω.

Και “βάρδα” να μη συμβεί τίποτα! Μαύρο φίδι που τους έφαγε!

Εδώ όμως σήμερα δεν ήρθαμε για να αποφασίσουμε μόνο αυτό. Το εννοούμε ότι σαν μια γροθιά θα παλέψουμε για τα συνολικά προβλήματα που οδηγούν σε μαρασμό τον τόπο μας.

Το έγκλημα στον κάμπο της Κωπαΐδας με την έλλειψη αρδευτικού νερού, το χαμένο εισόδημα από την ακαρπία ελιάς, οι αποζημιώσεις από την αρρώστια της ευλογιάς, το πλήγμα στους ελεύθερους επαγγελματίες από τη φοροληστεία και στον Αγιο Κωνσταντίνο πρέπει να απαντηθεί τώρα που ξεραίνονται οι καλλιέργειες και καταστρέφονται οικογένειες.

Σε αυτήν τη βάση, είμαστε στη διάθεση των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών, να στηρίξουμε πρωτοβουλίες για δυναμικές κινητοποιήσεις.

Τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις το παίζουν εξυπνάκηδες, μας λένε ότι “οι αγρότες το καλοκαίρι τα κονομάνε και τον χειμώνα κάνουν τσιπουροδιακοπές στα μπλόκα”.

Μας έπεισαν. Μπλόκα και το καλοκαίρι δεν ήθελαν; Θα τα έχουν!

Ανάλογη με τη σημερινή σύσκεψη προετοιμάζουν τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ και στην περιοχή της Εύβοιας.

Αυτά, με άλλες πολύμορφες πρωτοβουλίες που θα πάρουμε από κοινού ή ο καθένας ξεχωριστά, αποτελούν τη συνέχεια του αγώνα μέσα στο καλοκαίρι.

Παράλληλα αποτελούν προετοιμασία για τον Σεπτέμβριο, με προσανατολισμό να μετακινηθούμε μαζικά στη ΔΕΘ, σε έναν πανελλαδικό και μεγάλης πολιτικής διαμαρτυρίας σταθμό, να ενώσουμε τις φωνές μας με εργάτες, αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και συνταξιούχους από όλη τη χώρα, να ενωθούμε με όλους αυτούς που αγωνίζονται να λυθούν τα κατά τόπους προβλήματα, που αγωνίζονται ενάντια στην ακρίβεια, για αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων.

Τα προβλήματα είναι μεγάλα, πολλά και πανελλαδικά.

Είναι φωτιά που καίνε τη ζωή και τα όνειρα, που μας πνίγουν και δεν μπορούμε να ζήσουμε. Οσοι ξέρουμε από φωτιά, δεν τη φοβόμαστε, γνωρίζουμε ότι ο μόνος τρόπος για να σβήσεις ένα μέτωπο είναι να ανάψεις φωτιά και να συναντήσει καμένη γη.

Μέτωπο είναι η φωτιά που έχει βάλει η κυβέρνηση στα χωριά μας. Με άναμμα φωτιάς πρέπει να απαντήσουμε για να μείνουμε στον τόπο μας.

Εμπρός λοιπόν, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, ανάβουμε τη φλόγα του αγώνα και της αξιοπρέπειας και δίνουμε τη μάχη.

Αλλη επιλογή δεν έχουμε. Είναι η σωστή επιλογή για να τα καταφέρουμε, και θα τα καταφέρουμε».