Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Δυο ζωές όμοιες και παράλληλες» του Γ. Μ. Μυλωνογιάννη

Ο Γ.(Γιώργος) Μ. Μυλωνογιάννης γεννήθηκε το 1909 στα Χανιά, άλλα σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ υπήρξε και ο ίδιος εκδότης και διευθυντής αρκετών περιοδικών και εφημερίδων. Τύπωσε τις ποιητικές συλλογές «Προς το φως…» (1936), «Μεθεόρτια» (1948), «Ανάγλυφα» (1951) και καλλιέργησε με επιτυχία την κριτική γράφοντας άρθρα και κρατώντας τη στήλη του βιβλίου σε διάφορα έντυπα.

Ανήκε στον φιλικό κύκλο του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και του Μήτσου Παπανικολάου και ήταν, όπως κι εκείνοι, εξαρτημένος από τα ναρκωτικά.

Πέθανε εξαθλιωμένος στο Δρομοκαΐτειο, τον Αύγουστο του 1954.

Τα βιογραφικά στοιχεία του ποιητή και το ποίημα που φιλοξενεί η στήλη προέρχονται από την έκδοση «Ελάσσονες ποιητές του Μεσοπολέμου», μια ανθολογία του Σωτήρη Τριβιζά που κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Δυο ζωές όμοιες και παράλληλες

Έχω έναν φίλο σαν κι εμέ κι ακόμα πιο καλό,
πούχει διαβάσει εντατικά ιστορία και το χάρτη
της Γης τον ξέρει υπέροχα και μόλις τον καλώ
βρίσκεται πάντα πρόθυμος μ’ εμέ ταξίδι νάρτει.

Και ξεκινούμε. Αθομπσιόν ο πρώτος μας σταθμός,
ύστερα περιπλάνηση στις θάλασσες του Νότου,
σ’ ένα νησί τού Ειρηνικού μικρός αναπαημός,
με περιπέτειες άξιες μοντέρνου Δον Κιχώτου.

Τίποτα δε μάς συγκρατεί, κι ακόμα τις πηγές
του θρυλικού Αμαζόνιου κινούμε για να βρούμε,
το Μάττο-Γκρόσσο σκίζοντας, γεμάτοι από πληγές
δεν σταματούμε πουθενά, μα πάντα προχωρούμε.

…Έχω έναν φίλο σαν κι εμέ, που τον περιγελώ
το τέλος του προβλέποντας κει κάτω στη Σαγκάη,
μ’ ένα στιλέτο στα πλευρά, απ’ όπιο τρελό,
για μιας Ινδής τον έρωτα φριχτά να ξεψυχάει.

Όμως αυτός τα λόγια μου τ’ ακούει σιωπηλά,
τα μάτια του βυθίζοντας θλιμμένα στα δικά μου,
σα να διαβάζει μέσα κει τη μοίρα μου καλά:
Να ζω μονάχα στο χαρτί τους χτύπους της καρδιάς μου.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.