«Μόνο μια οργάνωση σαν την ΚΝΕ θα μπορούσε…» – Για τον Δημήτρη (Μήτσο) Τσιάρα, Πρώτο Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ 1968-1972
Αυτός ήταν ο Μήτσος ο Τσιάρας. Τέτοια ήταν η μαγιά των μελών και στελεχών που ανέλαβαν το μεγάλο καθήκον να συγκροτήσουν την ΚΝΕ, καλύπτοντας το κενό που υπήρχε από την πολύχρονη απουσία επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας του ΚΚΕ, μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943
Με μια σεμνή εκδήλωση, η ΚΝΕ τίμησε πρόσφατα τον πρώτο γραμματέα του ΚΣ της Οργάνωσης, Μήτσο Τσιάρα, με αποκαλυπτήρια μνημείου στον Πολύγυρο Χαλκιδικής.
Το «παρών» έδωσε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος διετέλεσε Γραμματέας της ΚΝΕ, μετά τον Μήτσο Τσιάρα. Επίσης παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και της ΤΕ Χαλκιδικής του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γραμματέα Θ. Βλάχο.
Στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής τόνισε:
«Στο πρόσωπό του τιμάμε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που πολέμησαν με το όπλο στο χέρι τον κατακτητή, που πέρασαν ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες στις εξορίες και στις φυλακές, που κράτησαν “φωλιές νερού μέσα στις φλόγες” στα πέτρινα χρόνια, που συνέβαλαν στην ίδρυση και ανάπτυξη της ΚΝΕ μέσα στη δικτατορία, που έμειναν στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί και κατάφεραν η ψυχή τους να ναι πάντα ψυχή μαχητή…
Τιμάμε τους χιλιάδες ήρωες και ηρωίδες του Κόμματός μας. Έναν μαζικό λαϊκό ηρωισμό που μόνο η πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης μπορεί να εμπνεύσει. Μόνο το κόμμα μας, το ΚΚΕ, μπορεί να γεννήσει. Ο σύντροφος Μήτσος Τσιάρας γεννήθηκε στη Συκιά Χαλκιδικής το 1925. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία και βγήκε νωρίς στη βιοπάλη.
Ήρθε από μικρός σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες και τα ιδανικά του ΚΚΕ έχοντας θείο εξόριστο κομμουνιστή στην Ακροναυπλία και ξάδερφο στην ΟΚΝΕ. 16χρονο παιδί οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1941. Το 1942 που δημιουργήθηκε το ΕΑΜ ανέλαβε το ΕΑΜ Νέων στο χωριό του και ένα χρόνο αργότερα έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του και υπεύθυνος των γύρω χωριών.
Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ, στην υπόθεση του οποίου αφιέρωσε όλη του τη ζωή. Ένα χρόνο αργότερα κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ, έγινε καπετάνιος διμοιρίας.
Το καλοκαίρι του 1945, ενώ οργίαζε η λευκή τρομοκρατία, συνελήφθη, βασανίστηκε και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Πολύγυρου Χαλκιδικής. Σε αυτό ακριβώς το σημείο στεκόμαστε σήμερα. Πάνω στο έδαφος είναι χαραγμένα τα θεμέλια της φυλακής, τα όρια των κελιών.
Μετά την αποφυλάκισή του, το 1946, συνελήφθη εκ νέου και κρατήθηκε στο Μεταγωγών της Θεσσαλονίκης (Παύλου Μελά) και έπειτα στο Μεταγωγών της Λήμνου. Όπως χιλιάδες ακόμα σύντροφοι και συντρόφισσες, ο Δ. Τσιάρας φοίτησε στο μεγάλο πανεπιστήμιο των φυλακών και της εξορίας. Βγήκε όρθιος, περήφανος, νικητής.
Το Δεκέμβρη του 1947 μεταφέρθηκε στον Ξυλοσύρτη Αγίου Κήρυκου Ικαρίας, ενώ το 1949 στη Μακρόνησο και στη συνέχεια στον Αη Στράτη.
Στο Μακρονήσι βασανίστηκε άγρια στο ΒΕΤΟ, στο Β’ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών. Ανέβηκε κι αυτός το μεγάλο ανήφορο με “τη μεγάλη πέτρα στον ώμο” και με τη “μεγάλη απόφαση στην καρδιά”. Έμεινε αλύγιστος.
Ανέλαβε υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις στις εξορίες, όπως στην καθοδήγηση των νέων ηλικιακά εξόριστων, στη διαφώτιση, δάσκαλος ιδεολογικών μαθημάτων, υπεύθυνος για το θέατρο των εξόριστων στον Αη Στράτη και πολλά άλλα.
Όταν αφέθηκε ελεύθερος, το 1957, δούλεψε στη Νεολαία της ΕΔΑ και αργότερα στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και αναδείχτηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της.
Από την πρώτη μέρα της χούντας, πέρασε στην παρανομία, δούλεψε στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ.
Τάχθηκε αποφασιστικά με τις αποφάσεις της 12ης πλατειάς ολομέλειας της ΚΕ το 1968 ενάντια στην οπορτουνιστική ομάδα που επιχείρησε να διαλύσει το Κόμμα. Τον Αύγουστο του ‘68 το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ παίρνει την ιστορική απόφαση ίδρυσης της ΚΝΕ.
Τον Σεπτέμβρη του 1968 συγκροτήθηκε το πρώτο καθοδηγητικό όργανο της Οργάνωσης. Γραμματέας αναλαμβάνει ο σφ Δημήτρης Τσιάρας μέχρι και το 1972.
Στο 10ο και 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ ο Δ. Τσιάρας εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος. Έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιούλη 1984, σε ηλικία 59 χρόνων, πριν από ακριβώς 40 χρόνια. Αυτός ήταν ο Μήτσος ο Τσιάρας. Τέτοια ήταν η μαγιά των μελών και στελεχών που ανέλαβαν το μεγάλο καθήκον να συγκροτήσουν την ΚΝΕ, καλύπτοντας το κενό που υπήρχε από την πολύχρονη απουσία επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας του ΚΚΕ, μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943.
Τα σημερινά μέλη και στελέχη της ΚΝΕ αντλούμε δύναμη, εμπνεόμαστε από το παράδειγμα τους. Μελετάμε την ιστορία του Κόμματός μας, της Οργάνωσής μας για να γίνουμε ικανότεροι στον αγώνα που δίνουμε σήμερα. Συνεχίζουμε να βαδίζουμε τον δρόμο της ανατροπής μέχρι τη νίκη, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Και είμαστε σίγουροι ότι η συνάντηση των πρωτοπόρων, ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ με χιλιάδες νέους αγωνιστές και αγωνίστριες, το δυνάμωμα της ΚΝΕ μπορεί να φουντώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, να θεριέψει πάλι το γίγαντα λαό, να σπάσει δεσμά και αλυσίδες».
*****
Δείτε στην Κατιούσα:
*****
Μαρτυρία του Μήτσου Τσιάρα στην 7η επέτειο από την ίδρυση της ΚΝΕ
Ο αξέχαστος σύντροφός μας Μήτσος Τσιάρας ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΝΕ και στα πρώτα της βήματα από την ίδρυσή της, Γραμματέας του Κεντρικού της Συμβουλίου. Η ζωντανή μαρτυρία του, για το πώς μετά την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταπιάστηκαν οι νεολαίοι κομμουνιστές για τη δημιουργία, την ανάπτυξη και τη δράση της Οργάνωσης μάς μεταφέρει πραγματικά στην εποχή που “όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά” της χούντας, όταν μπήκαν τα θεμέλια της ΚΝΕ.
Σε εποχές που είχαν το δικό τους ηρωισμό, που συνεχίζουν να διδάσκουν ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για τους κομμουνιστές, για τους ανθρώπους που πιστεύουν στη νομοτελειακή αναγκαιότητα της κοινωνικής εξέλιξης και της ταξικής πάλης, για να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Και τότε όχι μόνο κάνουν άθλους, λέγοντας έτσι απλά ότι κάνουν το καθήκον τους, αλλά είναι σίγουροι πως δε λάθεψαν για τις επιλογές τους, επιλογές ζωής. Μιας ζωής αφιερωμένης στον αγώνα για τις αξίες και τα ιδανικά της πιο πρωτοπόρας κοινωνικής δύναμης που γέννησε η ιστορία, της εργατικής τάξης.
Η μαρτυρία του Μήτσου Τσιάρα είναι παρμένη από συνέντευξη του στον “Οδηγητή”, (27 Αυγούστου 1975), στην 7η επέτειο από την ίδρυση της ΚΝΕ.
“Η ελληνική νεολαία για πολλά χρόνια είχε πάψει να διαπαιδαγωγείται με τα ιδανικά του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού, με την ιδεολογία του Μαρξισμού- Λενινισμού, γιατί έλειπε ακριβώς εκείνη η οργάνωση νεολαίας που θα της διοχέτευε, θα της καλλιεργούσε αυτά τα ιδανικά. Και φυσικά μόνο μια κομμουνιστική οργάνωση θα μπορούσε να εκπληρώσει αυτό το σκοπό.
Η διαπαιδαγώγηση της νεολαίας στα ιδανικά του Μαρξισμού – Λενινισμού, της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού μπήκε σαν βασικός σκοπός της και περιλήφθηκε στο Καταστατικό της ΚΝΕ.
Ακόμα και με τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων το 1958 στην Ελλάδα, είχε σταματήσει η στρατολογία νέων μελών στο Κόμμα και η ανανέωση των γραμμών του. Και καταλαβαίνουμε τι σημασία είχε αυτό για την πορεία του Κόμματός μας και του κινήματος. Η ΚΝΕ έπρεπε να σταθεί το φυτώριο για τη δημιουργία και την προετοιμασία νέων κομμουνιστών και το πέρασμά τους στις γραμμές του ΚΚΕ.
Οπωσδήποτε – και να καθοδηγήσει και να αναπτύξει όπως άλλωστε επιβεβαιώθηκε – η ίδρυση της ΚΝΕ ήταν αναγκαία ακριβώς και για τις τότε συνθήκες, που ζούσε και πάλευε η ελληνική νεολαία…
Μόνο μια οργάνωση σαν την ΚΝΕ θα μπορούσε να οργανώσει τον αντιδικτατορικό αγώνα της ελληνικής νεολαίας. Κι αυτό γιατί μια Κομμουνιστική Οργάνωση απ’ τις ίδιες τις αρχές και τους σκοπούς της έχει τη μεγαλύτερη επαναστατική συνέπεια στα αντιφασιστικά δημοκρατικά, αντιιμπεριαλιστικά ιδανικά. Από την ίδια την οργανωτική της λειτουργία, βασισμένη στην αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, θα μπορούσε να στέκονταν ικανή να δημιουργήσει τέτοιες παράνομες οργανώσεις και μηχανισμό αναγκαία και απαραίτητα για την οργάνωση και ανάπτυξη ενός πλατιού αντιδικτατορικού κινήματος της νεολαίας και ταυτόχρονα να σταθεί ικανή να προφυλάξει τις οργανώσεις της, το μηχανισμό της και το αντιδικτατορικό κίνημα απ’ τα χτυπήματα του εχθρού. Καμιά από τις προηγούμενες νεολαϊστικες οργανώσεις δεν εκπλήρωνε αυτούς τους όρους”.
…
“Η ΚΝΕ δε γνώρισε αυτή την τεράστια ανάπτυξη, ξεκινώντας από μια μικρή ομάδα στελεχών, θέλω να τονίσω την τεράστια συμβολή των ομάδων που δημιουργούνταν με δική τους πρωτοβουλία με βάση τη γραμμή του ΚΚΕ. Πράγματι πολλοί νέοι ακούγοντας τη “Φωνή της Αλήθειας”, που καλούσε κάθε ξεκομμένο κομμουνιστή οπαδό του ΚΚΕ, να φτιάξει οργάνωση του Κόμματος, και της ΚΝΕ στο χώρο του, είχαν συγκροτήσει χωρίς να ‘χουν καμιά σύνδεση και καμιά πείρα πολυάριθμες και πολυμελείς οργανώσεις, με τις οποίες ερχόμασταν τη μια μετά την άλλη σε επαφή και μέναμε πραγματικά έκπληκτοι από τη σωστή δουλιά των ηρωικών νεολαίων μας. Ολόκληρες οργανώσεις φτιάχτηκαν έτσι απ’ την αρχή τους.
Η ΚΝΕ πήρε συγκεκριμένη οργανωτική μορφή τον Οκτώβρη του 1969 με την Α Συνδιάσκεψή της, που συνήλθε παράνομα στην Αθήνα. Η Συνδιάσκεψη επεξεργάστηκε και διατύπωσε το Καταστατικό της ΚΝΕ, τη Διακήρυξη προς την ελληνική νεολαία και συγκροτήθηκε το πρώτο καθοδηγητικό όργανο της ΚΝΕ. Το κεντρικό όργανο της ΚΝΕ, ο “Οδηγητής” εκδόθηκε αμέσως μετά την απόφαση για την ίδρυσή της, στις 22 Σεπτέμβρη 1968…”
[Πηγές: Ριζοσπάστης – 902.gr]
